Μπροστά σε μια ισχυρή θέληση και η ίδια η μοίρα υποχωρεί
Γράφει η Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι αυτοί που σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, κι αν δεν τις βρουν, τις διαμορφώνουν μόνοι τους.
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω
Ο Stephen Hawking, αστροφυσικός και ιδιοφυής επιστήμονας, από την ηλικία των 21 ετών είχε διαγνωστεί με μία ασθένεια που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι και το περιθώριο ζωής που του έδιναν οι γιατροί ήταν 2 χρόνια. Εκείνος έζησε άλλα πενήντα. Ο Hawking, που ζούσε με παράλυση σχεδόν σε όλο του το σώμα, με την βοήθεια της τεχνολογίας κατάφερε να επικοινωνεί και να κινείται ανάμεσα στον κόσμο, διαδίδοντας το επιστημονικό του έργο και συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Ο Andrea Bocceli, κορυφαίος τραγουδιστής της Όπερας, γεννήθηκε με εξαιρετικά μειωμένη όραση, ενώ σε ηλικία 12 χρονών την έχασε ολοκληρωτικά, μετά από ατύχημα… Ωστόσο δεν παραιτήθηκε. Σπούδασε Μουσική και Νομικά και ως τενόρος, συνθέτης και μετά ως μουσικός παραγωγός, έχει πουλήσει περισσότερα από 75 εκατομμύρια δίσκους και έχει κάνει και τους πιο σκληρούς να λυγίσουν με τη φωνή του.
Ο Stevie Wonder, τυφλώθηκε λίγες εβδομάδες μετά την γέννησή του. Δεν παραιτήθηκε… έμαθε πιάνο και φυσαρμόνικα και το πρώτο του άλμπουμ έγινε νούμερο ένα στην ποπ. “Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι το να είμαι τυφλός είναι μειονέκτημα”, είπε. “Είμαι αυτός που είμαι…με αγαπώ”. Και βέβαια υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που αγνόησαν την αναπηρία τους ή συμβιβάστηκαν μαζί της και έφυγαν από την ζωή αφήνοντας πίσω τους ανεκτίμητο έργο αλλά και δυσαναπλήρωτο κενό, όπως ο Μπετόβεν ή ο Βαν Γκογκ. Ο κατάλογος των ατόμων με αναπηρία που πάλεψαν και τελικά νίκησαν, ως ένα σημείο την μοίρα τους, είναι αρκετά μεγάλος κι ανάμεσα τους έχει θέση ένα νέο παιδί απ’ το ειδικό Λύκειο Λαμίας που το καμαρώσαμε όλοι μας στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Έβλεπα και ξανάβλεπα αυτό το συγκινητικό στιγμιότυπο, όπου η δύναμη της ψυχής του Κωνσταντίνου προβαλλόταν πιο έντονα στο πρόσωπό του και επισκίαζε την αδυναμία του σώματός του να ανταποκριθεί στην ισχυρή του θέληση, εξομοιώνοντάς τον έτσι με τα υπόλοιπα παιδιά… Ήθελε να είναι σαν εκείνα… ένιωθε σαν εκείνα. Είναι βέβαιο ότι πάρα πολλοί για διάφορους λόγους, θα απέτρεπαν ή θα αποθάρρυναν μια τέτοια ενέργεια σε παρέλαση. Όμως στην περίπτωσή μας, η απόφαση για επίδειξη ψυχικής δύναμης, αντοχής και αποφασιστικότητας ήταν αποκλειστικά του Κωνσταντίνου. Ένιωθε πάρα πολύ δυνατός, ένιωθε πως είναι ίσος με τ’ άλλα τα παιδιά κι αυτήν την ένταση των συναισθημάτων του ήθελε να την βγάλει προς τα έξω, ήθελε να την μετουσιώσει σε κίνηση, να δείξει σε όλους τους συμπολίτες του κι όχι μόνο, πως κάποιοι μπορούν να τα βάλλουν ακόμη και με την μοίρα τους και να νικήσουν! “Μαμά, θέλω να κάνω παρέλαση”, είπε κάποια στιγμή εκτονώνοντας μια καταπιεσμένη επιθυμία του που τον βασάνιζε χρόνια τώρα, βλέποντας τους συμμαθητές του να παρελαύνουν καμαρωτοί, στις Εθνικές μας Γιορτές… – “Όχι, θέλω χωρίς το αμαξίδιο”!
Και δεν ήταν απλά μια επιθυμία. Ήταν ισχυρή θέληση, ήταν απόφαση του να δώσει κι αυτός, όπως και τόσοι άλλοι από τους οποίους εμπνεύστηκε, μια πρώτη μάχη με τη μοίρα του! Και με πρωτοπόρους τους δικούς του ανθρώπους, την μητέρα του, και συμπαραστάτες όλο το σχολείο, έδωσε αυτήν την μάχη. Και την κέρδισε, σηκώθηκε από το αμαξίδιο και με την βοήθεια φίλου του περπάτησε κάποια βήματα κάτω από τα θερμά χειροκροτήματα των κατοίκων της περιοχής!
Το αίσθημα της αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης διαμορφώνεται στο παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, πριν ακόμα αρχίσει να δέχεται επιρροές από το εξωτερικό του περιβάλλον και έχει άμεση σχέση με την φροντίδα και την αγάπη που του δείχνουν οι γονείς του αλλά και τα αισθήματα εμπιστοσύνης που του εμπνέουν οι ίδιοι. Γι’ αυτό και η σχέση των συζύγων, τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωσή τους, παίζει καθοριστικό ρόλο στην διασφάλιση αυτών των συναισθημάτων.
Η πίστη στον Θεό, αλλά κυρίως η πίστη στον εαυτό μας μέχρι να καταστεί ακλόνητη και σταθερή αξία μέσα μας και να νιώθουμε τα ανταποδοτικά της οφέλη, πρέπει να βρίσκεται σε συνεργασία με την επιστήμη της Ιατρικής, αν πρόκειται για θέματα υγείας αλλά και άοκνης ατομικής προσπάθειας, αν πρόκειται για άλλες επιδιώξεις ή διακρίσεις.. Κι όταν υπάρχει αυτός ο ιδανικός συνδυασμός ισχυρής θέλησης, πίστης και προσπάθειας, τότε γίνονται θαύματα.. Κανείς δεν μπορεί να κόψει τα φτερά κανενός! Μπροστά σε μια ισχυρή θέληση και η ίδια η μοίρα υποχωρεί, κάνει στην άκρη και μας αφήνει τον δρόμο ελεύθερο για να φτάσουμε και να κατακτήσουμε τους στόχους μας. Μπορεί η μοίρα να ευνόησε ανατομικά την πλειοψηφία των ανθρώπων αλλά η πλειοψηφία αυτής της…πλειοψηφίας όχι μόνο δε μπορεί να αξιοποιήσει αυτήν την εύνοια αλλά …αυτοκαταστρέφεται! Αντίθετα, για τους ‘αδικημένους’, επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις σαν αντιστάθμισμα της αδικίας. Αρκεί να τις διεκδικήσουν.
