Σε μια περίοδο όπου οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο τελούν υπό συνεχή αμφισβήτηση και η Τουρκία εντείνει τη ρητορική και την αναθεωρητική της στρατηγική, η Ελλάδα απαντά με ψυχραιμία, σχέδιο και ενίσχυση της αποτρεπτικής της ισχύος. Η επίσημη επίσκεψη του Υπουργού Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλικής Δημοκρατίας Σεμπαστιέν Λεκορνί στην Αθήνα δεν ήταν απλώς ένα διμερές τελετουργικό. Ήταν μια ηχηρή γεωστρατηγική δήλωση. Ένα μήνυμα ισχύος, συμμαχίας και κοινών αξιών.
Η συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια σφράγισε την πρόθεση Ελλάδας και Γαλλίας να προχωρήσουν στην εμβάθυνση μιας αμυντικής σχέσης με στρατηγικά χαρακτηριστικά. Η τελετή υπογραφής για την προμήθεια 16 κατευθυνόμενων βλημάτων EXOCET Block 3C και οι αναφορές στην πιθανή απόκτηση και τέταρτης φρεγάτας Belharra αποτυπώνουν τη μετατόπιση του ελληνικού δόγματος από την απλή άμυνα, στην πολυδιάστατη αποτροπή υψηλής τεχνολογικής αποτελεσματικότητας.
Ο Νίκος Δένδιας, με γλώσσα καθαρή και πολιτικά σαφήνεια, έθεσε το πλαίσιο: «Η Ελλάδα δεν απειλεί, αλλά απειλείται». Και ως εκ τούτου, χτίζει βήμα-βήμα ένα πλέγμα στρατηγικών συνεργασιών, το οποίο επιτρέπει στην Αθήνα όχι μόνο να ενισχύσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και να στείλει ξεκάθαρα μηνύματα στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης: πως η εθνική ασφάλεια των μελών της ΕΕ δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
Η Ελλάδα του Μητσοτάκη έχει επιλέξει έναν δρόμο εθνικής αυτοπεποίθησης και διεθνούς ευθυγράμμισης με χώρες που συμμερίζονται κοινές αξίες: το κράτος δικαίου, τη διεθνή νομιμότητα και τον σεβασμό των συνόρων. Η σχέση με τη Γαλλία δεν είναι ευκαιριακή. Είναι στρατηγική. Καλλιεργείται με διάρκεια, εμπιστοσύνη και ανταπόδοση.
Η υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τους EXOCET, οι φρεγάτες Belharra, τα μαχητικά Rafale και η επιχειρησιακή συνεργασία στην Ερυθρά Θάλασσα με τη φρεγάτα ALSACE δεν συνιστούν απλώς αμυντικές δαπάνες. Είναι βήματα προς μια στρατηγική αυτονομία. Είναι απόδειξη ότι η Ελλάδα αποκτά δυνατότητες στρατιωτικής προβολής και αναβαθμισμένης παρουσίας στο διεθνές σύστημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης «βράζουν» με τις δηλώσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Δημήτρη Χούπη στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, όπου χαρακτήρισε την Τουρκία «απειλή με αναθεωρητικές τάσεις» και διεμήνυσε πως οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να ανταποκριθούν σε οποιοδήποτε σενάριο μέσα σε πέντε λεπτά. Οι αντιδράσεις δεν ήταν απλώς επικοινωνιακές. Ήταν απόρροια ανησυχίας. Γιατί η Άγκυρα αντιλαμβάνεται πως η Ελλάδα έχει περάσει πλέον σε άλλο επίπεδο.
Η σύγκριση των δύο χωρών στον στρατιωτικό τομέα είναι εύγλωττη. Η Τουρκία διαθέτει αριθμητική υπεροχή σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό. Ωστόσο, η Ελλάδα υπερέχει σε κρίσιμες ποιοτικές παραμέτρους. Από τα υποβρύχια τύπου Παπανικολής, μέχρι τα Rafale και τις Belharra με τα SCALP Naval και τους Exocet Block 3C, η χώρα μας χτίζει μια δύναμη αποτροπής ικανή να καταστήσει οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής αναθεωρητικών τετελεσμένων, στρατηγικά ασύμφορη για τον αντίπαλο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αναδείξει την άμυνα της χώρας σε πυλώνα εθνικής στρατηγικής και την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων σε προτεραιότητα πρώτης γραμμής. Όχι με κραυγές, αλλά με πλοία, πυραύλους και συμμαχίες. Σε μια εποχή αστάθειας, η Ελλάδα δεν είναι θεατής. Είναι δρων παίκτης. Και το μήνυμα είναι σαφές: Η αποτροπή είναι υπόθεση ισχύος, συμμαχιών και βούλησης. Και η Ελλάδα τα διαθέτει και τα τρία.