Σε μια γωνιά της Δομινικανής Δημοκρατίας ξετυλίγεται μια από τις πιο απίστευτες και ανθρώπινες ιστορίες ταυτότητας που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ο Φρανκ Ταβάρες, σήμερα 73 ετών, κουβαλά πίσω του μια ζωή γεμάτη σιωπή, πίστη, αγάπη και προσωπική θυσία. Για 22 ολόκληρα χρόνια έζησε ως μοναχή, με το όνομα Αδελφή Μαργαρίτα, χωρίς κανείς να γνωρίζει πως πίσω από το ράσο βρισκόταν ένας άνδρας – ένας άνθρωπος με τη δική του, καλά κρυμμένη αλήθεια. Η ζωή του άλλαξε δραματικά σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, όταν έχασε και τους δύο γονείς του σε τροχαίο δυστύχημα. Ορφανός και μόνος, βρέθηκε σε μοναστήρι, αφού οι παππούδες του δεν μπορούσαν να τον αναθρέψουν. Εκεί, εξαιτίας της θολής εικόνας γύρω από το φύλο του και της αμφισημίας των γεννητικών του χαρακτηριστικών, οι μοναχές τον θεώρησαν κορίτσι και του έδωσαν το όνομα Μαρία Μαργαρίτα. Από πολύ νωρίς –μόλις στα επτά του χρόνια– ο Φρανκ είχε καταλάβει την πραγματική του ταυτότητα. Όμως, από φόβο μήπως χάσει το μόνο σπίτι που ένιωθε δικό του, επέλεξε τη σιωπή. Εκεί, μέσα στους τοίχους του μοναστηριού, μεγάλωσε, προσευχόταν, αγαπούσε και υπέφερε.
Έφηβος στο ράσο, με καρδιά που χτυπά – και πληγώνει
Η εφηβεία τον βρήκε μπλεγμένο σε συναισθήματα που δεν μπορούσε να εκφράσει ούτε να κατανοήσει. Ερωτεύτηκε. Μια από τις μοναχές έμεινε έγκυος – ένα γεγονός που συγκλόνισε το μοναστήρι και οδήγησε στη μετακίνησή του σε άλλη μονή, για να καλυφθεί το σκάνδαλο. Εκεί γνώρισε τη Σίλβια, τη γυναίκα που του άλλαξε για πάντα τη ζωή. Ανάμεσά τους γεννήθηκε ένας βαθύς, ανθρώπινος δεσμός, που τους ξεπέρασε. Η Σίλβια έμεινε κι εκείνη έγκυος και τον παρακάλεσε να φύγουν μαζί, να ξεφύγουν από όλα και να χτίσουν μια νέα ζωή. Όμως ο Φρανκ δεν το άντεχε. Δεν μπορούσε να προδώσει τις μοναχές που τον είχαν αναθρέψει σαν παιδί τους. Έμεινε, φυλακισμένος ανάμεσα στην αγάπη και την ενοχή, σε μια ταυτότητα που δεν ήταν δική του – αλλά είχε γίνει η ζωή του.
Το 1979, το νήμα της σιωπής κόπηκε απότομα. Μια δασκάλα βρήκε τυχαία μια επιστολή του, στην οποία ο Φρανκ αποκάλυπτε την αλήθεια. Ύστερα από 22 χρόνια ως «Αδελφή Μαργαρίτα», αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μοναστήρι και να βγει στον έξω κόσμο – αυτή τη φορά ως ο εαυτός του. Χωρίς άλλες επαγγελματικές δεξιότητες, άρχισε να εργάζεται ως ράφτης – τέχνη που είχε μάθει στα χρόνια της μοναστηριακής ζωής. Μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να ζει ήσυχα, με αξιοπρέπεια, κουβαλώντας μέσα του μια ιστορία που έχει εμπνεύσει ντοκιμαντέρ και βιβλία όπως La monja desvestida και Encrucijada en la sombra. Πίσω από τον μύθο της Αδελφής Μαργαρίτας, κρύβεται ένας άνθρωπος που δεν έπαψε ποτέ να αγαπά. Ένας άνθρωπος που έμαθε να σιωπά για να επιβιώσει, αλλά και να συγχωρεί. Ένας άνθρωπος που έψαξε τη δική του αλήθεια στους πιο αναπάντεχους ρόλους – και που τελικά τη βρήκε, μέσα από τον πόνο, τη σιωπή και την ελευθερία της αποδοχής.
