Όταν η γονεϊκότητα αλλάζει τη σχέση
Όταν η γονεϊκότητα αλλάζει τη σχέσηΗ άφιξη ενός παιδιού φέρνει μαζί της δώρα ανεκτίμητα — αλλά και αλλαγές που δοκιμάζουν τις σχέσεις στα βαθύτερα θεμέλιά τους. Από τη χαρά στη φροντίδα, από τη γλυκιά κούραση στις ανομολόγητες ενοχές, τα ζευγάρια συχνά έρχονται αντιμέτωπα με συναισθηματικά τοπία που δεν είχαν προβλέψει. Και όσο κι αν θεωρούμε δεδομένο ότι η μητέρα είναι εκείνη που επηρεάζεται περισσότερο —σωματικά, ψυχικά, υπαρξιακά— και οι άντρες ζουν μεταμορφώσεις. Μόνο που σπάνια τις ομολογούν. Ένας άντρας τολμά να το κάνει. Στέλνει γράμμα στη στήλη της Guardian και στην ψυχοθεραπεύτρια Pamela Stephenson, για να μιλήσει για ένα ταμπού: ότι ενώ αγαπά τη γυναίκα του, δυσκολεύεται να τη δει πια ως ερωτική σύντροφο.
«Είμαι 39 ετών και παντρεμένος 10 χρόνια. Έχουμε ένα παιδί τεσσάρων ετών και τώρα περιμένουμε και δεύτερο. Τη γυναίκα μου την αγαπώ βαθιά, αλλά νιώθω πως η μητρότητα και οι αλλαγές στο σώμα της έχουν επηρεάσει την έλξη μου προς εκείνη. Κάποιες φορές δεν μπορώ καν να ανταποκριθώ ερωτικά. Εκείνη θυμώνει, εγώ νιώθω ενοχές και αμηχανία. Από τότε που έμεινε ξανά έγκυος δεν έχουμε κάνει έρωτα. Δεν ξέρω αν κάτι έχει σπάσει μέσα μου ή αν αυτό είναι απλώς ένα πέρασμα. Φοβάμαι για τον γάμο μας.»
«Η μητρότητα σκοτώνει τον έρωτα;»
Η ψυχολόγος δεν τον κρίνει — αντίθετα, τον συγχαίρει για την ειλικρίνειά του, αναγνωρίζοντας ότι πολλοί άντρες βιώνουν παρόμοιες εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά νιώθουν ενοχή και ντροπή να τις εκφράσουν. «Η εικόνα της γυναίκας ως “μητέρας” μπορεί ασυνείδητα να επισκιάσει την εικόνα της ως ερωτικής συντρόφου. Κι αυτό δεν είναι σπάνιο. Υπάρχουν άντρες που βιώνουν έντονη εσωτερική απώθηση, όχι λόγω έλλειψης αγάπης, αλλά επειδή αυτή η μετάβαση τους ταράζει βαθιά. Το σώμα αλλάζει, η καθημερινότητα γίνεται γεμάτη απαιτήσεις, και το πάθος χάνεται κάτω από στρώματα ρόλων». Η Stephenson επισημαίνει ότι αυτό που περιγράφει ο σύζυγος δεν είναι απόρριψη, είναι σύγχυση. Και η λύση, όπως λέει, δεν βρίσκεται στην “επαναφορά” του σεξ, αλλά στην αποκατάσταση της εγγύτητας.
«Το πιο θεραπευτικό που μπορείτε να κάνετε ως ζευγάρι είναι να επενδύσετε στον ρομαντισμό σας — όχι απαραίτητα με σκοπό το σεξ. Ξαναβρείτε τον κοινό σας παλμό, τις δραστηριότητες που σας ενώνουν. Βγείτε για φαγητό, κάντε κάτι που θυμίζει την αρχή της σχέσης. Μιλήστε ως δύο άνθρωποι, όχι μόνο ως γονείς.» Η συμβουλή της είναι ξεκάθαρη: Μην προσπαθήσετε να αναβιώσετε τη σεξουαλικότητα με πίεση, αλλά δημιουργήστε τον ψυχικό χώρο όπου η επιθυμία μπορεί να ξαναγεννηθεί. Ο άντρας καλείται να σταθεί δίπλα στη σύντροφό του με ωριμότητα και ενσυναίσθηση — όχι απαραίτητα για να “θεραπεύσει” τον εαυτό του, αλλά για να σεβαστεί την κοινή τους πορεία, να καταλάβει ότι η έλξη δεν χάνεται επειδή κάτι έσπασε, αλλά επειδή όλα αλλάζουν. Ο ερχομός ενός παιδιού δεν διαλύει αυτόματα το ζευγάρι — αλλά τους καλεί να γίνουν κάτι νέο. Όχι απλώς γονείς, αλλά συνταξιδιώτες στη νέα φάση της ζωής. Αυτό που ξεθώριασε με τον χρόνο μπορεί να φωτιστεί ξανά. Όχι με βιασύνη. Αλλά με τρυφερότητα, ειλικρίνεια και, πάνω απ’ όλα, με την αποδοχή ότι και ο έρωτας έχει τις περιόδους του — όπως και η ζωή.
