Σε μια αιχμηρή και πολιτικά φορτισμένη παρέμβαση, ο Αλέξης Τσίπρας αναδεικνύει τον κίνδυνο επικράτησης του «δικαίου του ισχυρού» και καλεί τις προοδευτικές δυνάμεις της Δύσης να αντιταχθούν αποφασιστικά στην αναρρίχηση της ακροδεξιάς. Στο άρθρο του για την ειδική έκδοση Turning Points του Euro2day.gr και των New York Times, ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει ένα τετραπλό πολιτικό και ιδεολογικό ανάχωμα απέναντι στην αποσάθρωση της δημοκρατικής ισορροπίας που χαρακτήριζε τα δυτικά πολιτικά συστήματα τις τελευταίες δεκαετίες.
1. Υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και της ειρήνης
Ο Τσίπρας τονίζει ότι η αποδοχή της ισχύος ως ρυθμιστή στις διεθνείς σχέσεις συνιστά βαθιά επικίνδυνη κανονικοποίηση του κυνισμού, που νομιμοποιεί τις αυταρχικές πρακτικές της ακροδεξιάς. Η απουσία σαφούς ευρωπαϊκού στίγματος απέναντι στις ΗΠΑ και η ενίσχυση των πολιτικοοικονομικών ελίτ –με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σχέση Τραμπ–Μασκ– εντείνουν την ασυμμετρία. Όπως σημειώνει, είναι ανάγκη η Ευρώπη να υπερασπιστεί ενεργά το διεθνές δίκαιο και να δώσει το «παρών» όχι μόνο στην ειρηνευτική προσπάθεια για την Ουκρανία, αλλά και σε ένα νέο πλαίσιο αρχιτεκτονικής ασφάλειας που θα συμπεριλαμβάνει –με όρους ισότητας– και τη Ρωσία.
Ο πρώην πρωθυπουργός επαναφέρει το παράδειγμα της Ειρήνης στην Κύπρο, ανακαλώντας την πολιτική ωριμότητα Καραμανλή και Μακαρίου να συνομιλήσουν με τους Τούρκους ομολόγους τους, μόλις δύο χρόνια μετά την εισβολή. Στην ίδια γραμμή, καλεί για μια δίκαιη λύση στο Παλαιστινιακό, με τερματισμό της ισραηλινής επιθετικότητας και την εφαρμογή της λύσης δύο κρατών βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ.
2. Νέα ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με κοινωνική συνοχή
Ο Τσίπρας υπογραμμίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται επειγόντως ένα νέο σχέδιο ολοκλήρωσης. Ένα σχέδιο που θα υπερβαίνει τις αμυντικές δαπάνες και θα επενδύει στα κοινά ευρωπαϊκά αγαθά: την πράσινη μετάβαση, την πολιτική προστασία, τις πολιτικές κοινωνικής συνοχής. Καλεί τις ηγεσίες της Ε.Ε. να υιοθετήσουν τις εισηγήσεις των Ντράγκι και Λέτα για ενίσχυση του κοινού δανεισμού και κοινές στρατηγικές ανάπτυξης, ως απάντηση στην πολυδιάσπαση και την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού.
3. Ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο
Σε μια εποχή όπου η αντιμεταναστευτική ρητορική ενισχύεται, ο Τσίπρας προτείνει μια συνολική προσέγγιση: προστασία των συνόρων με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, συνεργασία με χώρες προέλευσης και διέλευσης, ταχεία επιστροφή όσων δεν δικαιούνται άσυλο, αλλά και επενδύσεις στην ενσωμάτωση και επανεγκατάσταση. Όπως σημειώνει, είναι υποκριτικό να ζητάμε εργατικά χέρια χωρίς δικαιώματα και να στρέφουμε την πλάτη στους πρόσφυγες των πολέμων που η ίδια η Δύση ανέχεται ή ενίοτε προκαλεί.
4. Διεθνής συνεργασία της Αριστεράς – Επιστροφή στη δημοκρατική ισορροπία
Ο Αλέξης Τσίπρας καλεί τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ να ενισχύσουν τη μεταξύ τους συνεργασία, ξεπερνώντας το επίπεδο των κινημάτων και επαναφέροντας το πολιτικό αίτημα σε κεντρικό επίπεδο διακυβέρνησης. Υπενθυμίζει παραδείγματα όπως το κίνημα κατά του πολέμου στο Ιράκ και την αντίσταση στη λιτότητα, και υποστηρίζει πως μόνον η επιστροφή σε συστήματα ισορροπίας Αριστεράς–Δεξιάς μπορεί να απορροφήσει τις κρίσεις και να διασφαλίσει τη λειτουργία της δημοκρατίας. Την ίδια ώρα, ασκεί κριτική στην κυριαρχία του «κέντρου» ως υποτιθέμενης απάντησης στην κρίση αντιπροσώπευσης, τονίζοντας πως ο αποπολιτικοποιημένος διαχωρισμός «κέντρο–άκρα» θολώνει τις ιδεολογικές γραμμές και στρώνει το έδαφος στην ακροδεξιά. Με ένα αιχμηρό σχόλιο για την πολιτική εργαλειοποίηση της λεγόμενης woke κουλτούρας, ο Τσίπρας επισημαίνει την ανάγκη οι διεκδικήσεις για κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα –μεταναστευτικά, ΛΟΑΤΚΙ+, ισότητας– να συνδεθούν με προγραμματική πρόταση και πραγματικές ανάγκες. Όχι με συμβολικές κινήσεις που αποσυνδέονται από την κοινωνική βάση. «Στόχος είναι μια κοινωνία σεβασμού και αλληλεγγύης, όχι μια κοινωνία ενοχικής ανοχής», αναφέρει χαρακτηριστικά.
