Μια σπάνια προσωπική εξομολόγηση έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, μιλώντας στην εκπομπή Buongiorno και τη Φαίη Σκορδά. Ο πολιτικός που συνήθως κινείται στο πεδίο των δημόσιων παρεμβάσεων και των θεσμικών αρμοδιοτήτων, άφησε για λίγο στην άκρη τον ρόλο του και μίλησε με ειλικρίνεια για τη ζωή του, την παιδική του ηλικία και τη σχέση με τους γονείς του. «Γεννήθηκα στο Λουξεμβούργο και έζησα για χρόνια στις Βρυξέλλες», είπε ο κ. Κυρανάκης. «Η μητέρα μου εργαζόταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αυτό σήμαινε διαρκείς μετακινήσεις. Μέχρι σήμερα, στα 38 μου, δεν έχω μείνει ποτέ για περισσότερο από πέντε χρόνια στο ίδιο σπίτι. Είναι κάτι που με ακολουθεί ακόμα – και με “πειράζει” για αυτό και η γυναίκα μου», ανέφερε με χιούμορ.
Μεταξύ συγκίνησης και στοχασμού, περιέγραψε την επιστροφή του στην Ελλάδα, σε μικρή ηλικία: «Ήρθα στην Αθήνα στη Β’ Δημοτικού. Στις Βρυξέλλες, τα παιδιά από μονογονεϊκές οικογένειες ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Εδώ, τότε, ήταν σχεδόν ταμπού. Έπρεπε να “μαζεύω” τα λόγια μου για να μην εξηγώ τι σημαίνει να ζεις με έναν γονιό». Όταν η συζήτηση έφτασε στον πατέρα του, ο Κυρανάκης άνοιξε ακόμη περισσότερο την καρδιά του: «Τον πατέρα μου τον είδα μόλις τέσσερις φορές στη ζωή μου. Ήμουν παιδί ενός καλοκαιρινού έρωτα. Οι γονείς μου αποφάσισαν να μην είναι μαζί, και η μητέρα μου ανέλαβε όλα τα βάρη. Της οφείλω τα πάντα». Περιέγραψε τον πατέρα του ως έναν άνθρωπο μοναχικό, αποστασιοποιημένο από τα μέσα και την καθημερινότητα: «Δεν βλέπει καν τηλεόραση, οπότε αισθάνομαι ασφαλής να μιλήσω ανοιχτά για αυτό».
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η αφήγησή του για μια τυχαία, αναπάντεχη συνάντηση με τον πατέρα του, στα φοιτητικά του χρόνια. «Ήμουν 19 ή 20 χρονών, πήρα το λεωφορείο και τον συνάντησα τυχαία. Δυσκολευτήκαμε να αναγνωριστούμε. Του είπα “μπαμπά” – δύσκολα βγήκε η λέξη, αλλά την είπα. Είχαμε πει πως θα κρατήσουμε επαφή, αλλά τελικά δεν συνέβη». Κλείνοντας, στάθηκε στη σχέση του με τη μητέρα του: «Είναι μια ηρωίδα της ζωής. Μπορεί να έχουμε πολιτικές διαφωνίες, αλλά με έχει στηρίξει με απίστευτο τρόπο. Της οφείλω ευγνωμοσύνη».