Στρατός ΗΠΑ: Όχι εύκολη η απάντηση
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν τον πιο προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό στον κόσμο, και η ποιότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στη μάχη. Ωστόσο, στον πόλεμο, μετρά και η ποσότητα. Και από τα πλοία μέχρι τα πυρομαχικά και το ανθρώπινο δυναμικό, ο αμερικανικός στρατός υπολείπεται σημαντικά σε μέσα και προσωπικό για να διεξαγάγει έναν μεγάλο πόλεμο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, με έναν στόλο που είναι περίπου ο μισός σε μέγεθος από αυτόν του 1987 και ένα συνεχώς μειούμενο και γηρασμένο στόλο μαχητικών αεροσκαφών, είναι εξοπλισμένες μόνο για σύντομες, έντονες συγκρούσεις υψηλής έντασης. Αλλά τι συμβαίνει όταν ένας πόλεμος διαρκεί περισσότερο και είναι πιο βίαιος; Ο πόλεμος της Ουκρανίας, οι συγκρούσεις του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και οι πρόσφατες επιχειρήσεις των ΗΠΑ εναντίον των Χούθι στην Υεμένη προσφέρουν μια πρόγευση των απαιτήσεων του σύγχρονου πολέμου — και αποδεικνύουν γιατί η Αμερική χρειάζεται περισσότερα απ’ όσα διαθέτει σήμερα για να επικρατήσει σε μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση.
Η εντολή του υπουργού Άμυνας Πιτ Χεγκσέθ από τον πρόεδρο Τραμπ να «επανεστιάσει» το Πεντάγωνο οφείλει να διασφαλίσει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ διαθέτουν τους πόρους για να αντέξουν και να νικήσουν σε έναν μεγάλης διάρκειας πόλεμο. Παρά τις αντιστάσεις προοδευτικών και δημοσιονομικά συντηρητικών πολιτικών απέναντι στις στρατιωτικές δαπάνες, ο υπουργός πρέπει να αποφύγει περικοπές σε πόρους που ενισχύουν άμεσα τη στρατιωτική ισχύ της χώρας — όπως το ενεργό προσωπικό, τα πυρομαχικά, τα νέα πλοία και τα νέα αεροσκάφη. Δεν υπάρχει μαγικός αριθμός για το πόσα πρέπει να δαπανούν οι ΗΠΑ για την άμυνα. Αλλά είναι σαφές ότι οι υπάρχοντες πόροι δεν επαρκούν για να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα οι απειλές από την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τις τρομοκρατικές οργανώσεις ανά τον κόσμο. Όσο περισσότερο υστερεί η αμερικανική ισχύς έναντι των κινδύνων, τόσο υψηλότερο θα είναι το κόστος για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος.
Η τεχνολογία δεν αρκεί όταν λείπει η επάρκεια
Τα τελευταία χρόνια, η Ουάσινγκτον εγκατέλειψε ένα μεγαλύτερο και πιο ανθεκτικό στράτευμα για χάρη ενός μικρού αλλά υπερσύγχρονου. Οι σχεδιαστές άμυνας έδωσαν προτεραιότητα στη δημιουργία μικρών ποσοτήτων πανάκριβων προηγμένων όπλων, στηριζόμενοι στην υπόθεση ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να φέρει γρήγορες και αποφασιστικές νίκες. Ωστόσο, οι σύγχρονοι πόλεμοι απαιτούν και τεχνολογία και μαζικά αποθέματα παραδοσιακών πυρομαχικών, όπως οβίδες και πυραύλους. Η Ουκρανία χρησιμοποιεί μέχρι και 15.000 οβίδες πυροβολικού την ημέρα στον πόλεμό της με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ παράγουν μόλις 40.000 οβίδες το μήνα.
Ελλείψεις υπάρχουν και σε προηγμένα όπλα, όπως οι κατευθυνόμενοι πύραυλοι ακριβείας. Στην υπεράσπιση του Ισραήλ από τις ιρανικές επιθέσεις στα τέλη του περασμένου έτους, τα αμερικανικά πολεμικά πλοία κατανάλωσαν μέσα σε ένα βράδυ όση ποσότητα πυραύλων SM-3 παράγεται ετησίως. Οι επιθέσεις κατά των Χούθι στην Υεμένη εξαντλούν τα αποθέματα πυραύλων cruise — των ίδιων που θα χρειάζονταν σε ενδεχόμενη σύγκρουση στον Ειρηνικό. Προσομοιώσεις πολέμου με την Κίνα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα ξεμείνουν από κρίσιμα όπλα, όπως πύραυλοι μακράς εμβέλειας, μέσα σε μία εβδομάδα. Η παραγωγή δεν αυξάνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Αν και ο στρατός έχει αυξήσει την παραγωγή πυρομαχικών πυροβολικού μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η αύξηση αυτή βασίστηκε σε χρόνια επενδύσεων. Η παραγωγή πιο πολύπλοκων πυρομαχικών ακριβείας, αντιθέτως, απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη προσπάθεια.
Όταν το κράτος δεν αγοράζει, οι βιομηχανίες δεν παράγουν
Ένας βασικός λόγος για τη χαμηλή διαθεσιμότητα είναι η απουσία σταθερής ζήτησης από τον βασικό πελάτη: την αμερικανική κυβέρνηση. Όπως κάθε άλλη επιχείρηση, οι αμυντικές βιομηχανίες παράγουν μόνο ό,τι μπορούν να πουλήσουν. Αν δεν αυξηθούν οι κρατικές παραγγελίες, η παραγωγή δεν θα κλιμακωθεί ποτέ στον απαραίτητο βαθμό.
Πέρα από τα όπλα, ο στρατός χρειάζεται και ανθρώπους. Η στρατολόγηση είναι ένα διαρκές πρόβλημα, καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι υπερφορτωμένες με αποστολές σε όλο τον κόσμο. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ζητάμε περισσότερα από λιγότερους — με αποτέλεσμα εξαντλητικές αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες και υπερφόρτωση προσωπικού, πλοίων και αεροσκαφών. Περίπου 140 δισ. δολάρια σε προγραμματισμένες επισκευές στρατιωτικών εγκαταστάσεων έχουν αναβληθεί λόγω περιορισμών στον προϋπολογισμό. Έτσι επιδεινώνονται προβλήματα όπως η μούχλα σε θαλάμους, οι πλημμύρες σε ιατρικά κέντρα και η γενικότερη παραμέληση των βάσεων — γεγονότα που πλήττουν την εικόνα του στρατού και τη διάθεση των νέων να καταταγούν. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις το ένα τρίτο των οικογενειών στρατιωτικών συστήνει τη στρατιωτική θητεία.
Παρά τον μεγάλο προϋπολογισμό του Πενταγώνου, μόλις το 17% κατευθύνεται σε νέες αγορές εξοπλισμού. Η πλειονότητα των πόρων καλύπτει τη λειτουργία και συντήρηση των υπαρχουσών δυνάμεων, καθώς και το αυξανόμενο κόστος προσωπικού — συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ως αποτέλεσμα, ο εξοπλισμός παροπλίζεται πιο γρήγορα απ’ ό,τι αντικαθίσταται, ενώ νέα υποβρύχια και πλοία καθυστερούν χρόνια στα ναυπηγεία. Στον αντίποδα, η Κίνα διαθέτει ικανότητα ναυπήγησης πλοίων τουλάχιστον 200 φορές μεγαλύτερη από των ΗΠΑ, ενώ το πραγματικό στρατιωτικό της μπάτζετ εκτιμάται ότι ξεπερνά τρεις φορές τα επίσημα στοιχεία. Η Ρωσία, επίσης, επενδύει επιθετικά σε νέες τεχνολογίες — drones, άρματα και πυραύλους — ξεπερνώντας ήδη τις ΗΠΑ και την Ευρώπη σε παραγωγή.
Μόνο το 3,5% του προϋπολογισμού του Πενταγώνου κατευθύνεται σε πυραύλους και πυρομαχικά. Οι αρμόδιοι πρέπει να ενισχύσουν την εφοδιαστική αλυσίδα, να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα των αγορών και να στείλουν καθαρό μήνυμα στις βιομηχανίες: η ζήτηση θα διατηρηθεί. Το ίδιο ισχύει για πλοία και αεροσκάφη. Οι ΗΠΑ πρέπει να ενθαρρύνουν τη ναυπήγηση με άνοιγμα νέων ναυπηγείων, αξιοποίηση συμμάχων για τη συντήρηση και διακοπή της πρόωρης απόσυρσης πλοίων. Ίσως χρειαστεί και συμπαραγωγή με χώρες με ισχυρή αμυντική βιομηχανία. Όλα αυτά, όμως, είναι άχρηστα χωρίς ανθρώπους που να μπορούν να αξιοποιήσουν τον εξοπλισμό. Για να βελτιωθεί η στρατολόγηση, πρέπει πρώτα να βελτιωθεί η καθημερινότητα όσων υπηρετούν: κανένας δεν πρέπει να μένει χωρίς ιατρική περίθαλψη ή να ζει σε επικίνδυνες συνθήκες. Τα καθήκοντα του αμερικανικού στρατού έχουν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες. Οι απειλές είναι περισσότερες, αλλά οι επενδύσεις στην εθνική ασφάλεια δεν έχουν ακολουθήσει. Ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό.
