Μαργαρίτα Θεοδωράκη Στούντιο 4: «Με τον πατέρα μου είχα κόντρα, αλλά μέσα από ένα βιβλίο ξαναβρεθήκαμε»
Σε μια από τις πιο προσωπικές της εμφανίσεις, η Μαργαρίτα Θεοδωράκη άνοιξε την καρδιά της στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ, μιλώντας για τον αείμνηστο πατέρα της, Μίκη Θεοδωράκη. Η κόρη του κορυφαίου Έλληνα συνθέτη αφηγήθηκε στιγμές από τη ζωή της στο πλευρό του, τις δύσκολες περιόδους που τους απομάκρυναν, αλλά και τη βαθιά αγάπη που τους ένωνε – ακόμη και όταν η σιωπή έμοιαζε να υπερισχύει. «Ήταν ένας πατέρας απλός, πατροπαράδοτος, πάντα δίπλα μας», είπε συγκινημένη. Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια στη Νέα Σμύρνη, μια εποχή που συνέπεσε με την έκρηξη της φήμης του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και με τις πιο ταραγμένες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας. «Μεγαλώσαμε μέσα στη Χούντα, ζήσαμε τον Θεοδωράκη τον αγωνιστή, τον εξόριστο. Πήγαμε μαζί του στην εξορία. Μια Πρωτομαγιά μας φυγάδευσαν από την Αθήνα, κάνοντας δήθεν κρουαζιέρα με Γάλλους “κομάντος”. Εμείς νομίζαμε ότι πηγαίναμε εκδρομή. Πήγαμε Χίο και από εκεί Σμύρνη… δεν φοβηθήκαμε ποτέ».
Η Μαργαρίτα στάθηκε ιδιαίτερα στη βαθιά προσωπική της σχέση με τον πατέρα της, αλλά και στις συγκρούσεις που στιγμάτισαν αυτή τη σχέση. «Υπήρξαν χρόνια δύσκολα, ειδικά ανάμεσα στο 2010 και το 2015. Είχα απομακρυνθεί, εκείνος θεώρησε πως δεν έπρεπε να φύγω. Υπήρξε απομόνωση και πίκρα, και δεν σου κρύβω πως και στο τέλος της ζωής του ήμασταν ακόμη σε απόσταση». Η ανατροπή ήρθε μέσα από κάτι απλό – μια φωτογραφία. «Κάποιος με ρώτησε πού τραβήχτηκε. Ήταν από την Κόκκινη Πλατεία, τον Αύγουστο του ’70. Άρχισα να γράφω μια μικρή λεζάντα, μετά μια παράγραφο, ύστερα μία ακόμη. Ο μπαμπάς τις διάβασε και ενθουσιάστηκε. “Γράψε κι άλλο”, μου είπε. Έτσι ξεκίνησα να γράφω – μέσα από τις φωτογραφίες ξαναβρήκα τον πατέρα μου. Με διάβασε. Με κατάλαβε».
“Δεν μας αδίκησε οικονομικά. Όμως την πνευματική του κληρονομιά τη μετέφερε αλλού”
Όπως αποκάλυψε, το βιβλίο που προέκυψε έγινε η γέφυρα συμφιλίωσης με τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη: «Πονούσα που είχαμε αυτή την απόσταση. Όταν δεν μπορούσε πια να περπατήσει, πήγαινα και τον έβλεπα. Και κάποια στιγμή, μέσα από αυτά που του διάβασα, μου είπε “δεν έφταιγες εσύ – συγγνώμη”». Ωστόσο, δεν έκρυψε την πικρία της για τη διαθήκη του μεγάλου δημιουργού. «Δεν μας αδίκησε οικονομικά. Όμως την πνευματική του κληρονομιά τη μετέφερε αλλού. Δεν μου είχε εμπιστοσύνη. Ξέρω γιατί… αλλά είχε άδικο. Εγώ μεγάλωσα με τη μουσική του, δούλεψα για τη μουσική του, του απέδειξα ότι μπορούσα να συνεχίσω. Πονούσε αυτό. Αλλά το κατανοώ. Ίσως τελικά έτσι είναι πιο ελαφρύ το φορτίο».
Μιλώντας με αγάπη για τον χαρακτήρα του, τον περιέγραψε ως «αγαπησιάρη, γλυκό και δοτικό». Ένας άνθρωπος που, όπως είπε, «σε τραβούσε, σε έκανε δικό του». Σχετικά με τον Νίκο Θεοδωράκη, ο οποίος διεκδίκησε το επίθετο του μεγάλου συνθέτη, η Μαργαρίτα είπε: «Νευρίασα. Πήγαμε στα δικαστήρια. Τη δεύτερη φορά δεν μας ειδοποίησαν, δεν παρασταθήκαμε και καταδικάστηκε ερήμην. Δεν τον αναγνωρίζω. Για μένα είναι γελοίο. Ήμασταν δύο τα παιδιά του. Δεν δέχομαι τεστ DNA». Τέλος, μίλησε για την προοπτική δημιουργίας μιας ταινίας αφιερωμένης στον πατέρα της – μια ιδέα που, όπως άφησε να εννοηθεί, βρίσκεται στα σκαριά.
