Ύστερα από έξι ώρες έντονης αγωνίας και πολιτικών ζυμώσεων στη Bundestag, ο Φρίντριχ Μερτς εξελέγη τελικά νέος Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, εξασφαλίζοντας 325 ψήφους επί συνόλου 618. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά πάνω από το όριο των 316 ψήφων που απαιτούνταν, και συγκεκριμένα εννέα περισσότερες από την απόλυτη πλειοψηφία και δεκαπέντε παραπάνω σε σύγκριση με το πρωινό αποτυχημένο πέρασμά του από την κάλπη. Η εκλογή του 69χρονου ηγέτη της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου πολιτικού κεφαλαίου στη γερμανική πολιτική σκηνή, με τον Μερτς να γίνεται ο 10ος Καγκελάριος της χώρας από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την Πρόεδρο της Bundestag, ο ίδιος δήλωσε λιτά: «Αποδέχομαι το αποτέλεσμα» και ξεκίνησε άμεσα για το προεδρικό μέγαρο, όπου αναμένεται να ορκιστεί σήμερα γύρω στις 19:15 (ώρα Ελλάδας).
Η αναμέτρηση, πάντως, ήταν μακριά από εύκολη. Το πρωί της ίδιας ημέρας, ο Μερτς απέτυχε να εκλεγεί από την πρώτη ψηφοφορία, γεγονός που προκάλεσε σοκ στο εσωτερικό του λεγόμενου “μαυροκόκκινου” μεγάλου συνασπισμού CDU/CSU-SPD. Από τους συνολικά 328 βουλευτές που διαθέτει η συμμαχία, 18 είτε απείχαν είτε ψήφισαν διαφορετικά, με αποτέλεσμα ο Μερτς να λάβει μόλις 310 ψήφους, έξι λιγότερες από το απαιτούμενο όριο. Το αποτέλεσμα χαρακτηρίστηκε από τον γερμανικό Τύπο ως “άνευ προηγουμένου” και “πολιτικά ταπεινωτικό”, ενώ πολιτικοί σχολιαστές έκαναν λόγο για «γροθιά στο στομάχι» και «πλήρη καταστροφή» για τον υποψήφιο καγκελάριο. Η Süddeutsche Zeitung, μάλιστα, κυκλοφόρησε με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Το μαύρο πρωινό του Μερτς», υποδηλώνοντας τη σοβαρότητα της εσωτερικής αμφισβήτησης που αντιμετώπισε από το ίδιο του το στρατόπεδο.
Παρά τη δύσκολη εκκίνηση, η δεύτερη ψηφοφορία άλλαξε τα δεδομένα. Με 289 ψήφους κατά, μία αποχή και τρία άκυρα, το κοινοβούλιο έδωσε εντέλει το πράσινο φως στον Φρίντριχ Μερτς να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, η Bundestag μετατράπηκε σε πεδίο έντονων τοποθετήσεων. Ο Στέφεν Μπίλγκερ (CDU/CSU) υπογράμμισε πως το διακύβευμα της διαδικασίας δεν ήταν απλώς η εκλογή ενός προσώπου, αλλά η ίδια η λειτουργία του κράτους και της δημοκρατίας. Από την πλευρά του SPD, η Κάτια Μαστ ζήτησε από όλους τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος της ευθύνης τους, τονίζοντας την ανάγκη για σχηματισμό κυβέρνησης.
Στον αντίποδα, ο εκπρόσωπος της AfD, Μπερντ Μπάουμαν, τόνισε με έμφαση την αποτυχία της πρώτης ψηφοφορίας, χαρακτηρίζοντάς την ως «δείγμα πολιτικής αστάθειας», ενώ προειδοποίησε ότι ακόμα και η επιτυχία της δεύτερης δεν αίρει την αβεβαιότητα που συνοδεύει τον νέο κυβερνητικό σχηματισμό. Ο Κρίστιαν Γκέρκε, βουλευτής της Αριστεράς, τήρησε ενδιάμεση στάση, επισημαίνοντας πως, παρότι δεν συμφωνεί με την πολιτική του Μερτς, η πρόταση εκλογής του κατατίθεται για λόγους κοινοβουλευτικής τάξης και δημοκρατικής ευθύνης. Ιστορικά, η μεγαλύτερη πλειοψηφία που καταγράφηκε σε εκλογή Καγκελαρίου παραμένει αυτή της Άνγκελα Μέρκελ το 2013, όταν στη δεύτερη θητεία της συγκέντρωσε 462 ψήφους έναντι 150 κατά, ξεπερνώντας κατά 146 ψήφους το αναγκαίο όριο. Η εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, αν και δεν αγγίζει τέτοια νούμερα, αποκτά ιδιαίτερο βάρος λόγω της δραματικής της διαδρομής. Ο νέος Καγκελάριος καλείται πλέον να ενώσει ένα ταλαιπωρημένο πολιτικό σώμα, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ηγεσία του και να δώσει απαντήσεις στα πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα – τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο διεθνές πεδίο.