Με λόγια γεμάτα συγκίνηση, η Λένα Μαντά άνοιξε την καρδιά της στην εκπομπή «Στούντιο 4», το μεσημέρι της Τετάρτης 14 Μαΐου, μιλώντας για τη βαθιά αγάπη της ζωής της – τον σύζυγό της Γιώργο – που «έφυγε» πριν έντεκα μήνες, αλλά και για την παιδική της ηλικία, σημαδεμένη από συναισθηματική στέρηση και απόρριψη. Η γνωστή συγγραφέας μίλησε για πρώτη φορά με τόση ευθύτητα για τη σχέση της με τους γονείς της, αποκαλύπτοντας πως μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου ένιωθε διαρκώς ανεπιθύμητη. «Στη ζωή των γονιών μου αισθανόμουν πάντα περιττή. Μου το είχαν ξεκαθαρίσει: με απέκτησαν για να σώσουν τον γάμο τους. Ο γάμος δεν σώθηκε. Τους έμεινα εγώ και δεν ήξεραν τι να με κάνουν», είπε, περιγράφοντας με γυμνό συναίσθημα την εμπειρία της ως παιδί που μεταφερόταν από το ένα σπίτι στο άλλο, δίχως μόνιμη αίσθηση ασφάλειας ή στοργής. «Η αγάπη μου ήταν άγνωστη. Ήξερα μόνο την αγάπη της καταπίεσης», συμπλήρωσε.
Λένα Μαντά: Ο Γιώργος ήταν η σπονδυλική μου στήλη
Η προσωπική λύτρωση ήρθε όταν γνώρισε τον Γιώργο, λίγο πριν κλείσει τα 19. Ο άντρας αυτός δεν της έδωσε απλώς αγάπη· της προσέφερε το πιο πολύτιμο: την αίσθηση ότι επιτέλους άνηκε κάπου. «Ο Γιώργος ήταν η σπονδυλική μου στήλη. Μου κατέστησε σαφές ότι ήμουν όλος του ο κόσμος. Αυτό που είχα ανάγκη, αυτό μου έδωσε. Η ζωή μού χρωστούσε αυτή την αγάπη», είπε, μιλώντας για τη βαθιά, καθημερινή αφοσίωση του συντρόφου της. Όπως αφηγήθηκε, δεν πήγαινε πουθενά μόνη: «Με πήγαινε παντού ο ίδιος. Με άφηνε ακριβώς έξω από την πόρτα και ερχόταν να με πάρει. Δεν ήμουν καθόλου αυτόνομη – και αυτό μου άρεσε». Ο θάνατός του, από διαχωριστικό ανεύρυσμα, υπήρξε ένα σπαρακτικό πλήγμα για την ίδια. Ωστόσο, η Λένα Μαντά τον κρατά ζωντανό μέσα της, ως τον άνθρωπο που της έμαθε τι σημαίνει να αγαπιέσαι άνευ όρων. «Έφυγα από την ασφυκτική καταπίεση της μητέρας μου, που δε με άφηνε ούτε πενθήμερη να πάω, και βρέθηκα με έναν άνθρωπο που δεν με περιόριζε, αλλά με προστάτευε. Την είχα ανάγκη αυτή την αγάπη. Ήταν για μένα σωτήρια», κατέληξε με βαθιά συγκίνηση.