Μπορεί μια απλή κουβέντα με έναν άγνωστο να βελτιώσει τη διάθεσή μας; Η Trisha Pasricha, γιατρός της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και αρθρογράφος της Washington Post, όχι μόνο το πιστεύει αλλά το απέδειξε – βγαίνοντας στους δρόμους της Βοστώνης για να μας δείξει πώς ένα “μικρό τίποτα” μπορεί να γίνει “μεγάλο κάτι”. Μέσα στον ρυθμό της μεγαλούπολης, ανάμεσα σε βιαστικά βήματα και σκυθρωπά βλέμματα, η Pasricha ξεκίνησε σύντομες συζητήσεις με αγνώστους στον υπόγειο – για τον καιρό, για τους Σέλτικς, για την καθημερινότητα. Και κάθε φορά, στο τέλος, ρωτούσε: “Σας φάνηκε άβολο;” Η απάντηση ήταν σχεδόν πάντα ένα αφοπλιστικό χαμόγελο.
Η ιδέα στηρίζεται σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Σικάγο που απέδειξε ότι όσοι αλληλεπιδρούν με αγνώστους νιώθουν πιο ευχάριστα και λιγότερο μόνοι. Το “brain rot” των social media ίσως αντιστρέφεται από αυτό ακριβώς που αποφεύγουμε: μια απλή ανθρώπινη επαφή. Η γιατρός μάς θυμίζει κάτι απλό αλλά βαθιά αληθινό: το να κοιτάξεις τον άλλον, να τον ρωτήσεις “πώς είσαι;” ή απλώς να πεις “καλημέρα”, δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι σπόρος κοινωνικότητας, μια πράξη που δεν κοστίζει τίποτα, αλλά μπορεί να αλλάξει ριζικά τη μέρα – του άλλου και τη δική σου. Ίσως τελικά, εκεί που όλοι κυνηγούμε την ευτυχία στα μεγάλα, να μας περιμένει χαμογελαστή στη στάση του μετρό.