Σε μια περίοδο αυξημένης πολιτικής κινητικότητας και έντονης φημολογίας για ανασυνθέσεις στο δεξιό πολιτικό φάσμα, η διακριτική αλλά σαφής αποστασιοποίηση του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή από κάθε σενάριο εμπλοκής του σε νέο πολιτικό εγχείρημα ή πρωτοβουλία συνιστά μια παρέμβαση με ισχυρό θεσμικό φορτίο. Μέσω του στενού του περιβάλλοντος, ο κ. Καραμανλής ξεκαθάρισε πως δεν συνδέεται, δεν συμμετέχει και δεν προτίθεται να εμπλακεί σε καμία διαδικασία δημιουργίας νέου φορέα, απορρίπτοντας σενάρια περί πολιτικής σύμπλευσης με τον Αντώνη Σαμαρά. Η παρέμβασή του ήρθε σε κομβική στιγμή, καθώς η επικείμενη παρουσία και των δύο σε δημόσια εκδήλωση είχε τροφοδοτήσει εικασίες για πιθανή συνεργασία με στόχο τη διαμόρφωση δεξιού μετώπου εκτός ΝΔ.
Η δήλωση αυτή αποκτά βαρύνουσα σημασία στον απόηχο των ευρωεκλογών, όπου η κυβερνητική φθορά φάνηκε να προκαλεί φυγόκεντρες τάσεις, κυρίως στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς, παρεμβαίνοντας επανειλημμένα με ιδεολογικά φορτισμένες θέσεις, διαμορφώνει σταδιακά ένα προφίλ αποστασιοποιημένης αλλά ενεργής παρουσίας, με αιχμές κατά της κυβέρνησης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής κυριαρχίας και κοινωνικών θεμάτων.
«Πολλοί ρωτούν αν θα κάνω κόμμα. Θα συνεχίσουν να ρωτάνε»
Η πρόσφατη προσκυνηματική επίσκεψή του στο Άγιο Όρος – με πνευματικό υπόβαθρο αλλά πολιτική σημειολογία – ενίσχυσε την εικόνα ενός ηγετικού προσώπου που παραμένει σε τροχιά αναμονής, απαντώντας αινιγματικά σε ερωτήσεις για νέο κόμμα: «Πολλοί ρωτούν αν θα κάνω κόμμα. Θα συνεχίσουν να ρωτάνε». Η επιλογή του Αγίου Όρους, με τους έντονους συμβολισμούς εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας, δεν πέρασε απαρατήρητη από το πολιτικό παρασκήνιο.
Στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, οι κινήσεις Σαμαρά αντιμετωπίζονται με προσοχή και επιφυλακτικότητα, καθώς ήδη αρκετά στελέχη υψηλού βεληνεκούς φέρονται να έχουν αποστασιοποιηθεί από τις πρωτοβουλίες του. Το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθεί τη ρητορική του με αυξημένο ενδιαφέρον, ιδίως ως προς το ερώτημα αν προετοιμάζει έδαφος για νέο πολιτικό σχηματισμό ή απλώς επιχειρεί να συντηρήσει την ιδεολογική του επιρροή σε ένα παραδοσιακά δεξιό ακροατήριο.
Η παρέμβαση Καραμανλή, συνεπής προς το θεσμικό του προφίλ, διαχωρίζει τη θέση του από κάθε εσωκομματική ή παραταξιακή σύγκρουση, επιλέγοντας να μην ταυτιστεί με πολιτικά σχέδια που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τη συνοχή της παράταξης. Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν πως πρόκειται για μια προσπάθεια να θωρακίσει τον ρόλο του ως ιστορικού παράγοντα σταθερότητας, την ώρα που ο δημόσιος λόγος του Αντώνη Σαμαρά φαίνεται να φλερτάρει με τη συγκρότηση εναλλακτικού πόλου. Το επόμενο διάστημα θα φανεί αν οι δημόσιες εμφανίσεις και οι παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού εξελίσσονται σε συστηματική πολιτική στρατηγική αποκόλλησης από τη ΝΔ, ή αν πρόκειται για μια εσωτερική έκφραση αντίλογου χωρίς οργανωτική συνέχεια.