Γιατί η σωτηρία δεν είναι δουλειά λίγων
Ήταν Ιούλιος του 2022 όταν η πύρινη λαίλαπα κατέκαψε την Πεντέλη, αφήνοντας πίσω της στάχτες και σιωπή. Μέσα στα αποκαΐδια, δεν χάθηκαν μόνο σπίτια και δάση· χάθηκαν και ζωές βουβές, ζωές που δεν φώναξαν για βοήθεια, μα που ένιωσαν τον ίδιο τρόμο. Ανάμεσά τους και ένα λυκόσκυλο, παραμορφωμένο από τις φλόγες, περιπλανιόταν μόνο, τραυματισμένο, αλλά ζωντανό. Ο φωτορεπόρτερ Δημήτρης Καπάνταης κατέγραψε τη στιγμή που έμελλε να γίνει σύμβολο: ένα σκυλί με καμένο πρόσωπο, κοιτάζει τη ζωή που του απέμεινε. Ο Ρεξ —όπως τον ονόμασαν αργότερα οι άνθρωποι που τον έσωσαν— έγινε η μορφή πίσω από τον πόνο εκατοντάδων ζώων που αφέθηκαν στη μοίρα τους. Φιλοζωικές οργανώσεις και εθελοντές έδιναν μάχη για κάθε τετράποδο, στέλνοντας μηνύματα απελπισίας: «Μην εγκαταλείπετε τα ζώα σας». Όμως, για κάποια ήταν ήδη αργά.
Κι όμως, για τον Ρεξ, η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Τρία χρόνια μετά, το λυκόσκυλο που συγκίνησε το πανελλήνιο έχει πια ένα σπίτι, ανθρώπους που το αγαπούν και τη ζεστασιά που του στέρησε η φωτιά. Όπως γράφει το Dog’s Voice, η ΜΚΟ που στάθηκε δίπλα του: «Δεν θυμάται πια τον πόνο όπως τον έζησε. Θυμάται μόνο την αγάπη που τον βρήκε μετά. Αυτό είναι το θαύμα της επούλωσης». Η περίπτωση του Ρεξ δεν είναι η μοναδική. Κάθε καλοκαίρι, εκατοντάδες ζώα κινδυνεύουν από τις φυσικές καταστροφές. Και κάθε χρόνο, οι ίδιες εκκλήσεις επαναλαμβάνονται, η ίδια ελπίδα αναβιώνει: «Ας μη ζήσουμε άλλο ένα τέτοιο καλοκαίρι». Αλλά ακόμη κι αν η φωτιά επιστρέψει, η υπόσχεση μένει: να μη μείνει κανένα ζώο μόνο του.
