Κυβέρνηση, Τσίπρας και ΠΑΣΟΚ σε τροχιά συγκρούσεων
Σε μια πολιτική συγκυρία με έντονη κινητικότητα και πολλαπλές ανακατατάξεις στον χώρο της αντιπολίτευσης, το Μέγαρο Μαξίμου επιλέγει σταθερά να κινείται με στρατηγική αυτοσυγκράτησης και παρατήρησης. Οι κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, που επανεμφανίζεται σταδιακά με πολιτικές τοποθετήσεις και δημόσιες εκδηλώσεις, δεν περνούν απαρατήρητες. Παράλληλα, ο Νίκος Ανδρουλάκης και η Χαριλάου Τρικούπη κινούνται σε πιο επιθετική γραμμή, επιχειρώντας να αποδομήσουν τον πρώην πρωθυπουργό, υπονοώντας πως η επιστροφή του λειτουργεί αντικειμενικά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας. Στην κυβέρνηση παρατηρείται μετρημένη προσέγγιση απέναντι στο ενδεχόμενο ενεργής επανόδου του Αλέξη Τσίπρα. Κυβερνητικές πηγές αποφεύγουν τις υπερβολές, σημειώνοντας ότι το εσωκομματικό τοπίο της αντιπολίτευσης μοιάζει περισσότερο με σκηνικό παρατεταμένης αβεβαιότητας παρά με οργανωμένη ανασύνταξη. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία τα κρίσιμα σημεία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ιδίως το πρώτο εξάμηνο του 2015 – επιχειρώντας να φρεσκάρουν στη συλλογική μνήμη την πολιτική ανασφάλεια και τον οικονομικό κίνδυνο εκείνης της περιόδου. Παράλληλα, η κυβέρνηση προβάλλει τα δικά της πεπραγμένα: την αποκλιμάκωση της ανεργίας, τη βελτίωση των επενδύσεων, την αύξηση των φορολογικών εσόδων με μειωμένους συντελεστές. Το αφήγημα της αποτελεσματικότητας λειτουργεί, κατά την εκτίμηση του Μαξίμου, ως το καλύτερο αντίβαρο απέναντι σε όσους επιχειρούν πολιτικό comeback.
Ο Τσίπρας ξαναγράφει το σενάριο του
Η πρόσφατη εκδήλωση του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μουσικής αποτέλεσε για πολλούς πρόγευση πολιτικών εξελίξεων. Με εμφανή διάθεση επαναπροσδιορισμού, επιχείρησε να μιλήσει όχι μόνο στον παραδοσιακό ακροατήριό του αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό που αναζητεί, μετά την πανδημία και την ακρίβεια, νέες πολιτικές προσεγγίσεις. Αν και απέφυγε ρητές εξαγγελίες, οι κινήσεις του εκλαμβάνονται ως ενδείξεις για τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού σχήματος ή ενός δικτύου πολιτικής επιρροής ενόψει του 2027. Ωστόσο, δημοσκοπικά η εικόνα δεν φαίνεται ενθαρρυντική. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν εμφανίζεται πρόθυμη να υποδεχθεί με ενθουσιασμό την επιστροφή του. Το ζητούμενο για τον ίδιο δεν είναι απλώς η πολιτική παρουσία, αλλά η δυνατότητα να εμπνεύσει ξανά εμπιστοσύνη σε ένα απογοητευμένο εκλογικό σώμα.
ΠΑΣΟΚ: Επιθετική γραμμή και ρητορική πολώσεων
Η πιο αιχμηρή αντίδραση στις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα προέρχεται αναμφίβολα από το ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, σε πρόσφατη ομιλία του, επιχείρησε να εμφανίσει τον πρώην πρωθυπουργό ως έναν πολιτικό που λειτουργεί πλέον ως «εργαλείο της Δεξιάς», κατηγορώντας ταυτόχρονα τα media για προσπάθεια αναστήλωσης του πολιτικού σκηνικού του 2015. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να θέσει καθαρά όρια, προβάλλοντας τον εαυτό του ως τη μοναδική αξιόπιστη δύναμη απέναντι στη ΝΔ, με έμφαση στην προγραμματική τεκμηρίωση και την πολιτική ανανέωση. Ακόμη πιο επιθετικός υπήρξε ο Παναγιώτης Δουδωνής, ο οποίος προχώρησε σε ιστορική παραλληλία, συγκρίνοντας την ηγεσία Τσίπρα με την εποχή εκλογικής παρακμής της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Μαύρο. Με σαρκασμό πρότεινε μάλιστα στον πρώην πρωθυπουργό να εγκαινιάσει το νέο του κόμμα στις 5 Ιουλίου – επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015 – υπονοώντας ότι η πολιτική του παρακαταθήκη συνέβαλε στην κυριαρχία της Δεξιάς. Ο Μιχάλης Κατρίνης, από την πλευρά του, υπογράμμισε πως η πολιτική εναλλακτική δεν μπορεί να βασίζεται σε μνήμες αλλά σε συγκεκριμένες λύσεις για την ακρίβεια, τη δημόσια υγεία και την εξωτερική πολιτική, επισημαίνοντας την ανάγκη για σοβαρότητα και θεσμική υπευθυνότητα.
Αβεβαιότητα
Η ελληνική πολιτική σκηνή δείχνει να μπαίνει σε μια φάση προετοιμασίας νέων ισορροπιών, με την Κυβέρνηση να διατηρεί τον έλεγχο, αλλά και τις αντιπολιτευτικές κινήσεις να αυξάνουν σε ένταση και συμβολισμό. Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να αναζητά τον κατάλληλο χρόνο και τρόπο για την πολιτική του αναβίωση. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να οριοθετήσει τη δική του ταυτότητα στον χώρο του προοδευτικού Κέντρου. Και η κυβέρνηση, αν και απέχει από σπασμωδικές αντιδράσεις, παρακολουθεί με προσοχή – χωρίς να αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Το πεδίο διαμορφώνεται, οι παίκτες κινούνται, και η τελική παρτίδα δείχνει πως θα παιχτεί σε βάθος χρόνου.
