Iron Dome: Το Ιράν χτύπησε με «νέα μέθοδο» το Ισραήλ και μπέρδεψε το Iron Dome
Οι τελευταίες πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν κατά του Ισραήλ, με στόχους το Τελ Αβίβ και τη Χάιφα, σηματοδοτούν μια νέα φάση στη σύγκρουση, καθώς συνοδεύτηκαν από την εφαρμογή ενός πρωτοφανούς στρατιωτικού τεχνάσματος. Οι Φρουροί της Επανάστασης ανακοίνωσαν ότι χρησιμοποίησαν μια «νέα μέθοδο επίθεσης», η οποία κατάφερε να διαταράξει τη λειτουργία του περίφημου αμυντικού συστήματος Iron Dome, προκαλώντας χάος στο αμυντικό δίκτυο του Ισραήλ. Σύμφωνα με ιρανικές στρατιωτικές πηγές, η επίθεση ήταν σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσει «εσωτερική σύγχυση» στα επίπεδα αναχαίτισης των ισραηλινών συστημάτων. Η τεχνική αυτή φαίνεται να ανάγκασε τα συστήματα να αλληλεπιδρούν λανθασμένα μεταξύ τους, επιτρέποντας σε ορισμένους πυραύλους να διαπεράσουν την ασπίδα. Το Ιράν δήλωσε ότι τα πλήγματα πραγματοποιήθηκαν «παρά τη συνδρομή των Ηνωμένων Πολιτειών και των δυτικών τεχνολογιών αεράμυνας», πλήττοντας στόχους στα «κατεχόμενα εδάφη». Η υπηρεσία έκτακτης ανάγκης του Ισραήλ επιβεβαίωσε ότι πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν από τις επιθέσεις, ενισχύοντας τις ανησυχίες για την επάρκεια της αντιπυραυλικής θωράκισης.
Νετανιάχου προς κατοίκους Τεχεράνης: Απομακρυνθείτε και αναλαμβάνουμε δράση
«Μπαράκ Μάγκεν»: Το νέο όπλο που χρησιμοποίησε το Ισραήλ -Θαλάσσιο αντιαεροπορικό αναχαιτίζει τους ιρανικούς πυραύλους
Γιατί το Ισραήλ χτύπησε το Ιράν: Το μάθημα από τον πόλεμο στην Ουκρανία
Ο απόστρατος στρατηγός Γιώργος Καμπάς, μιλώντας στην εκπομπή Rush Hour της Ναυτεμπορικής, εξήγησε ότι το Iron Dome – αν και εξαιρετικά αποτελεσματικό – δεν είναι αλάνθαστο. «Το ποσοστό επιτυχίας κυμαίνεται μεταξύ 80% και 90%, όμως σε συνθήκες κορεσμού ή σε επιθέσεις με υπερηχητικούς πυραύλους, το σύστημα δυσκολεύεται», ανέφερε. Όπως εξήγησε, όταν ένας πύραυλος κινείται με ταχύτητα 5 έως 7 φορές μεγαλύτερη από του ήχου, το ραντάρ αδυνατεί να τον εντοπίσει, να τον «λοκάρει» και να τον προσβάλει εγκαίρως.
Το Iron Dome, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 2011, αποτελεί σήμερα έναν από τους πυλώνες της αμυντικής στρατηγικής του Ισραήλ. Αποτελείται από τρία σκέλη: ραντάρ εντοπισμού απειλής, κέντρο ελέγχου, και αναχαιτιστές. Είναι κινητό, ευέλικτο και μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους μικρού βεληνεκούς, βλήματα πυροβολικού και ρουκέτες. Επί του παρόντος λειτουργούν περίπου 10 μονάδες του συστήματος σε διάφορες περιοχές της χώρας. Η ισραηλινή εταιρεία Rafael – κατασκευάστρια του συστήματος – υπολογίζει ότι μια μόνο πυροβολαρχία μπορεί να προστατεύσει μία μεσαίου μεγέθους πόλη, με εμβέλεια αναχαίτισης έως και 70 χιλιόμετρα. Το κόστος, ωστόσο, παραμένει υψηλό. Ένας μόνο αναχαιτιστικός πύραυλος κοστίζει περίπου 40.000 με 50.000 δολάρια, γεγονός που καθιστά τις μαζικές επιχειρήσεις αναχαίτισης εξαιρετικά δαπανηρές.
Iron Beam: Η απάντηση με λέιζερ
Για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, το Ισραήλ αναπτύσσει ήδη το Iron Beam, ένα νέο αμυντικό σύστημα που βασίζεται σε λέιζερ υψηλής ενέργειας. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2014, ενώ από το 2022 η Lockheed Martin συμμετέχει στην εξέλιξή του. Τον Μάιο του 2025, το Ισραήλ επιβεβαίωσε ότι για πρώτη φορά έγινε επιχειρησιακή χρήση του συστήματος. Το Iron Beam μπορεί να καταστρέφει drones, πυραύλους μικρής εμβέλειας και βλήματα όλμων, ενώ θεωρείται ιδανικό για την αντιμετώπιση σμηνών μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι το εξαιρετικά χαμηλό κόστος ανά βολή: από λίγα δολάρια έως 2.000, σε αντίθεση με τους δεκάδες χιλιάδες που κοστίζει ένας αναχαιτιστικός πύραυλος.
Η νέα στρατηγική του Ιράν επιβεβαιώνει πως το πεδίο της μάχης μετατοπίζεται πλέον στο επίπεδο της τεχνολογικής ευφυΐας, των τακτικών κορεσμού και της αναβάθμισης των οπλικών συστημάτων. Για το Ισραήλ, η αναβάθμιση από το Iron Dome στο Iron Beam αποτελεί μονόδρομο σε έναν κόσμο όπου η υπερηχητική ταχύτητα και η πολυεπίπεδη παραπλάνηση αλλάζουν τους κανόνες του πολέμου. Καθώς η σύγκρουση κλιμακώνεται, η παγκόσμια προσοχή επικεντρώνεται όχι μόνο στις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και στις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται μέσω της στρατιωτικής τεχνολογίας του 21ου αιώνα.
