Ήταν 19 Ιουνίου 2024, όταν το Κορωπί παραδινόταν στις φλόγες. Η φωτιά πλησίαζε επικίνδυνα κατοικίες και επαγγελματικούς χώρους, ενώ ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι προσπαθούσαν με κάθε μέσο να περισώσουν ό,τι μπορούσαν. Ο δημοσιογράφος του protothema.gr, Φρίξος Δρακοντίδης, κάλυπτε εκείνες τις ώρες το πύρινο μέτωπο, μεταφέροντας ζωντανά το δράμα που εξελισσόταν γύρω του. Ξαφνικά, μπροστά στις κάμερες του MEGA και χιλιάδες τηλεθεατές –ανάμεσά τους και τα παιδιά του που παρακολουθούσαν από το σπίτι– δέχθηκε αναίτια επίθεση. Ένας εργαζόμενος εταιρείας τον χτύπησε πισώπλατα με δύναμη στο κεφάλι, ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Δύο ακόμη άνδρες περιορίστηκαν σε ύβρεις και απειλές. Οι σωματικές βλάβες του δημοσιογράφου προκλήθηκαν όχι τόσο από τα χτυπήματα, όσο από την πτώση του στο τσιμέντο.
Το σοκαριστικό είναι ότι το περιστατικό δεν καταγράφηκε μόνο από μάρτυρες, αλλά προβλήθηκε απευθείας σε πανελλαδική μετάδοση. Κι όμως, παρότι η εικόνα μιλούσε από μόνη της, καμία ποινική ενέργεια δεν προχώρησε για σχεδόν έναν χρόνο. Μόλις τώρα, μετά από πολλούς μήνες σιωπής, ο εισαγγελέας παρήγγειλε προκαταρκτική εξέταση και κάλεσε τον δημοσιογράφο για αναγνώριση του δράστη. Η καθυστέρηση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί τυπική. Αγγίζει το όριο της αδιαφορίας. Πώς είναι δυνατόν μια επίθεση κατά λειτουργού του Τύπου, καταγεγραμμένη ζωντανά και χωρίς καμία αμφιβολία για τα γεγονότα, να μένει χωρίς διερεύνηση επί δώδεκα μήνες; Ο Δρακοντίδης αντέδρασε με αυτοσυγκράτηση, προσπαθώντας να καθησυχάσει τους δράστες και να τους εξηγήσει πως βρισκόταν εκεί ως δημοσιογράφος – όχι ως εισβολέας. Το επιχείρημα ότι «δεν έχουν θέση οι δημοσιογράφοι όταν όλα καίγονται», αναδεικνύει μια επικίνδυνη νοοτροπία: εκείνη που αντιμετωπίζει την ελευθερία του Τύπου ως εμπόδιο και όχι ως αναγκαίο εργαλείο καταγραφής της αλήθειας.
