Στον ψηφιακό κόσμο του BookTok και του Bookstagram, ένας ιδιαίτερος τύπος φανταστικού άντρα έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της σύγχρονης ρομαντικής επιθυμίας: ο περίφημος “book boyfriend”. Δεν πρόκειται απλώς για έναν ρομαντικό ήρωα της λογοτεχνίας, αλλά για μια προβολή συναισθηματικής πληρότητας, σεβασμού και εγγύτητας που πολλές αναγνώστριες οραματίζονται στην καθημερινή τους ζωή. Ο book boyfriend είναι αυτός που δεν υψώνει ποτέ τη φωνή του, που θυμάται λεπτομέρειες, που δείχνει καλοσύνη χωρίς ιδιοτέλεια. Είναι περισσότερο παρών συναισθηματικά παρά υπερβολικά εντυπωσιακός. Αντιπροσωπεύει έναν ανδρισμό τρυφερό και ασφαλή, αντίθετο στον κοινωνικά επιβεβλημένο “σκληρό” ρεαλισμό των σχέσεων. Για πολλούς, αποτελεί έναν ιδεατό σύντροφο – όχι επειδή πετάει με ιδιωτικά τζετ ή αγοράζει κοσμήματα, αλλά γιατί θυμάται πώς πίνει ο άλλος τον καφέ του. Γιατί σε κοιτά στα μάτια και σε κάνει να νιώθεις ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσεις ποια είσαι.
Η ύπαρξή του δεν είναι ψευδαίσθηση. Οι αναγνώστριες γνωρίζουν ότι πρόκειται για λογοτεχνικούς χαρακτήρες. Όμως μέσα από τη φαντασία, εκφράζονται αυθεντικές ανάγκες: για αμοιβαιότητα, για φροντίδα, για μια σχέση όπου ο άλλος δεν είναι απλώς παρών, αλλά συμμέτοχος. Είναι ένας τρόπος να χαρτογραφήσει κανείς την προσωπική του επιθυμία — όχι να αποφύγει την πραγματικότητα, αλλά να διαμορφώσει απαιτήσεις απέναντί της. Κάποιοι άντρες μπορεί να αισθάνονται πως δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τέτοιες εικόνες. Ίσως γιατί δεν έχουν μάθει ότι το αληθινό μέτρο μιας σχέσης δεν είναι η δύναμη ή το χρήμα, αλλά η προθυμία να είσαι συμπονετικός, να αλλάζεις, να μεγαλώνεις συναισθηματικά. Και κάπως έτσι, ο book boyfriend παύει να είναι φαντασίωση και γίνεται καθρέφτης προσδοκιών.
Ορισμένα βιβλία μάλιστα εισάγουν νέους τύπους ηρώων: άντρες που ζητούν συγγνώμη, που σέβονται τα όρια, που επιλέγουν να μάθουν αντί να επιβληθούν. Το πρότυπο του book boyfriend δεν είναι στατικό ούτε άκαμπτο. Εξελίσσεται μαζί με τις κοινωνικές αναζητήσεις για ισότητα, σεβασμό και αληθινή οικειότητα. Ίσως τελικά να μη χρειάζεται να ψάχνουμε αυτούς τους άντρες μόνο στη λογοτεχνία. Ίσως χρειάζεται απλώς να τους αναγνωρίζουμε όταν κάνουν το πιο απλό και δύσκολο πράγμα: να ακούν με προσοχή και να αγαπούν χωρίς όρους.
