Αλμέιδα:«Ζούσα στο κόκκινο»
Η πορεία του Ματίας Αλμέιδα στο ποδόσφαιρο είναι εντυπωσιακή: κορυφαίος μέσος, διεθνής με την Αργεντινή, προπονητής με πάθος και επιτυχίες. Όμως, πίσω από τις διακρίσεις, κρύβεται μια προσωπική ιστορία με βαθιές δυσκολίες, που για χρόνια έμεινε μακριά από τη δημοσιότητα. Σε συνέντευξή του στην ιταλική «Gazzetta dello Sport», με αφορμή την αυτοβιογραφία του, ο Αλμέιδα μιλά με ειλικρίνεια για τα ψυχικά και σωματικά προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν – και συνεχίζουν να τον συνοδεύουν. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, όπως παραδέχεται, έκανε κατάχρηση αλκοόλ και κάπνιζε καθημερινά, ενώ προσπαθούσε να κρατήσει υψηλό επίπεδο στις προπονήσεις και στους αγώνες. «Ζούσα στο κόκκινο», λέει χαρακτηριστικά. Η πιο επικίνδυνη στιγμή ήρθε στην πατρίδα του, το Ασούλ. Έπειτα από κατανάλωση πέντε μπουκαλιών κρασί, κατέρρευσε και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, σε κατάσταση σχεδόν κωματώδη. Όπως θυμάται, όταν ξύπνησε και είδε τους δικούς του γύρω του, πίστεψε ότι ήταν… στην κηδεία του.
Όταν αγωνιζόταν στην Ίντερ, υπέστη δύο σοβαρούς τραυματισμούς, που τον κράτησαν εκτός για μεγάλο διάστημα. Η σωματική επιβάρυνση εξελίχθηκε σε ψυχική κατάρρευση. Έχασε την αίσθηση στο χέρι του και, την επόμενη ημέρα, στη μισή πλευρά του σώματός του. Η διάγνωση ήταν κρίσεις πανικού και του προτάθηκε φαρμακευτική αγωγή. Την απέρριψε τότε.
Το σημείο καμπής ήρθε από ένα σκίτσο της μικρής του κόρης. Τον ζωγράφισε σαν ένα λιοντάρι θλιμμένο και κουρασμένο. Αυτή η εικόνα τον κινητοποίησε να ζητήσει βοήθεια. Από τότε, όπως δηλώνει, λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για την κατάθλιψη και το άγχος: «Τα αποκαλώ τα χάπια της καλοσύνης – με βοηθούν να είμαι πιο ήρεμος, πιο δίκαιος άνθρωπος».
Ο Απρίλιος του 2024 τον βρήκε στον πάγκο της ΑΕΚ, σε ένα έντονο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Μετά τον αγώνα, ξέσπασε. Όπως αφηγείται, η ένταση ξεπέρασε κάθε όριο: φωνές, σωματική σύγκρουση, παρέμβαση της αστυνομίας. Παραδέχεται πως «χρειάστηκα μιάμιση ώρα για να ηρεμήσω» και ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Παράλληλα, επισημαίνει ότι ένιωσε απροστάτευτος σε ένα περιβάλλον που ξεχείλιζε ένταση. Ο Αλμέιδα αναγνωρίζει τις ευθύνες του, αλλά τονίζει ότι προσπαθεί να αντιμετωπίζει καθημερινά τον εαυτό του. «Το αίμα μου βράζει. Δεν θα αλλάξω χαρακτήρα. Αλλά σέβομαι τους πάντες και ζητώ να με σέβονται και ως άνθρωπο».
