«Το επιχείρημα ότι τα πρακτικά των Συμβουλίων πολιτικών αρχηγών είναι απόρρητα και ως εκ τούτου μη δημοσιοποιήσιμα, είναι έωλο» δηλώνει ο Αλέξης Τσίπρας
Αιχμηρή απάντηση στην απόφαση του Προέδρου της Βουλής Κωνσταντίνου Τασούλα να μην δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της Συνόδου των πολιτικών αρχηγών, που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2015, δίνει ο Αλέξης Τσίπρας με δημόσια ανάρτησή του, ασκώντας δριμεία κριτική και θέτοντας ερωτήματα για τα κίνητρα αυτής της απόφασης. Με την εναρκτήρια φράση «Ποιος φοβάται την αλήθεια για το ’15;», ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το επιχείρημα περί απορρήτου είναι αβάσιμο και προσχηματικό. Όπως επισημαίνει, ζήτησε ο ίδιος την αποκάλυψη των πρακτικών, διότι –όπως αναφέρει– «δέκα χρόνια προπαγάνδας και διαστρέβλωσης της αλήθειας είναι αρκετά» και έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη και τεκμηριωμένη αποτίμηση αυτής της κρίσιμης περιόδου.
Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει λόγο για μια από τις δυσκολότερες στιγμές της χώρας μετά τη μεταπολίτευση και επιμένει ότι «ο καλύτερος τρόπος να αποτιμήσουμε το παρελθόν είναι μέσα από ντοκουμέντα, όχι με προπαγανδιστικές αφηγήσεις». Υπονοεί παράλληλα ότι η σιωπή εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Κάποιους δεν τους βολεύει η αλήθεια. Τους βολεύει η προπαγάνδα. Λες και δεν χρεοκόπησε η χώρα το 2009, αλλά το 2015». Ο πρώην πρωθυπουργός καταλήγει, επιρρίπτοντας ευθύνες σε όσους –όπως λέει– συνεχίζουν σήμερα τις ίδιες πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, επαναφέροντας έτσι τη συζήτηση για τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, τις πολιτικές επιλογές που τη διαμόρφωσαν, αλλά και την ανάγκη διαφάνειας σε ζητήματα ιστορικής σημασίας.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα:
Ποιος φοβάται την αλήθεια για το ’15;
Προχθές ζήτησα με επιστολή μου τη δημοσιοποίηση των πρακτικών της κρίσιμης Συνόδου των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος, στις 6 Ιούλη του 2015.
Γιατί δέκα χρόνια προπαγάνδας και διαστρέβλωσης της αλήθειας είναι αρκετά.
Και γιατί έφτασε, νομίζω, η στιγμή να αποτιμηθεί νηφάλια αυτή η ιστορική περίοδος. Ίσως η πιο δύσκολη για τον τόπο μας από τη μεταπολίτευση και μετά.
Και ο καλύτερος τρόπος είναι να μιλήσουμε με ντοκουμέντα και όχι με προπαγανδιστικές κατασκευές.
Το επιχείρημα ότι τα πρακτικά των Συμβουλίων πολιτικών αρχηγών είναι απόρρητα και ως εκ τούτου μη – δημοσιοποιήσιμα, είναι έωλο. Όλοι, φαντάζομαι, θα θυμάστε ότι ο αείμνηστος Κάρολος Παπούλιας έδωσε στη δημοσιότητα τα πλήρη πρακτικά της Συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών στις 13 Μαΐου του 2012.
Αναρωτιέμαι γιατί και σήμερα δε θα μπορούσε να υπάρξει η συμφωνία των πολιτικών αρχηγών που συμμετείχαν ή των κομμάτων, ώστε να δοθούν στη δημοσιότητα όσα ειπώθηκαν, να βγει η αλήθεια στο φως και να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Η απάντηση είναι προφανής: Γιατί κάποιους δεν τους βολεύει η αλήθεια. Τους βολεύει η προπαγάνδα.
Η επιμονή στο να μετράνε την ιστορία της χώρας από τον Γενάρη του ’15.
Λες και τότε ιδρύθηκε η Ελληνική Δημοκρατία.
Λες και δεν υπήρχαν ευθύνες για τη χρεοκοπία της.
Λες και δε χρεοκόπησε το 2009, αλλά το 2015.
Είναι οι ίδιοι που σήμερα συνεχίζουν την ίδια ακριβώς πολιτική, με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους που μας οδήγησαν τότε στη χρεοκοπία.
Με τις παράνομες επιδοτήσεις.
Με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος σε ημετέρους.
Με το πελατειακό κράτος.
Με το ρουσφέτι και την τρομακτική διαφθορά .
Με την απαξίωση της Δικαιοσύνης.
Με τη διαρκή προσπάθεια να κοροϊδέψουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να υφαρπάζουν ευρωπαϊκά κονδύλια.
Αυτοί που το ’15 χρησιμοποίησαν το σύνθημα να μείνουμε Ευρώπη, είναι οι ίδιοι που διαρκώς μας απομακρύνουν από την Ευρώπη.
Και πριν το 2009 και σήμερα.
Είναι αυτοί που έχουν μετατρέψει τη σχέση της χώρας μας με την Ευρώπη σε σχέση με τις εισαγγελικές της αρχές. Και μας έχουν οδηγήσει στον πάτο των 27 σε ό,τι αφορά τη σύγκριση του κατά κεφαλήν εισοδήματος ή της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών.
Έχουν οδηγήσει στη Βαλκανοποίηση της Ελλάδας: Κραυγαλέες ανισότητες , πελατειακό κράτος, διαφθορά, αδρανοποίηση των θεσμών.
Το βαθύ κράτος που υποτίθεται ότι θα πολεμούσαν, είναι οι ίδιοι.
Είναι η παρέα τους.
Είναι οι πρακτικές τους.
Οι πρακτικές που οικοδόμησαν ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας.
Αυτές που, όταν μας οδηγούσαν στη τραγωδία της χρεοκοπίας το 2009, τις ονόμασαν: «Μαζί τα φάγαμε».
Όχι, λοιπόν, δεν έφταιγαν οι ξένοι για το δράμα της χώρας. Αμιγώς ελληνική ήταν η ευθύνη.
Και την ευθύνη αυτή – αν και δεν είχαμε κανένα μερίδιό της – την επωμιστήκαμε υπομονετικά από το ’15 έως το ’19, για να ξελασπώσουμε το μέλλον.
Είναι κρίμα που έξι χρόνια τώρα γεμίσαμε ξανά λάσπες και σύννεφα παντού. Από αυτούς που με τη προπαγάνδα τους επιχείρησαν και επιχειρούν να μας φορτώνουν τις δικές τους ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας.
Να, λοιπόν, γιατί φοβούνται την αλήθεια για το ’15:
Γιατί η αλήθεια δεν είναι εμπόδιο μόνο για τη διαιώνιση του αφηγήματός τους για το χθες, αλλά κυρίως εμπόδιο για τη διαιώνιση της εξουσίας τους σήμερα και αύριο».
