Κηδεία Ζότα: Η Πορτογαλία, η Λίβερπουλ και ολόκληρη η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα αποχαιρέτησαν με δάκρυα τον Ντιόγκο Ζότα και τον αδερφό του, Αντρέ, σε μια σπαρακτική τελετή στη γενέτειρά τους
Η εκκλησία της Γκοντομάρ δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πλήθος. Ούτε τόση σιωπή. Μόνο δάκρυα, σφιγμένα χέρια και μια αβάσταχτη θλίψη. Ο Ντιόγκο Ζότα και ο μικρότερος αδελφός του, Αντρέ Σίλβα, επέστρεψαν για πάντα στη γη που τους γέννησε, με όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο να γονατίζει μπροστά στον πρόωρο χαμό τους.
Αντρέ Σίλβα
Οι καμπάνες της Igreja Matriz δεν χτύπησαν απλώς. Θρήνησαν. Για έναν ποδοσφαιριστή που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει τα παιδιά του, για έναν αδελφό που ταξίδευε μαζί του όταν η μοίρα άλλαξε ρότα, για δύο ζωές που σταμάτησαν στις φλόγες ενός δρόμου στην Ισπανία.
Οικογένεια, Λίβερπουλ, Πορτογαλία – όλοι μαζί, όλοι βουβοί
Η σύζυγός του, Ρούτε Καρντόσο, με την οποία παντρεύτηκαν μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, στεκόταν όρθια πάνω από το φέρετρο, κουβαλώντας στον κόρφο της όχι μόνο τρία παιδιά, αλλά κι έναν κόσμο ολόκληρο που έχασε το κέντρο του. Ήταν μαζί από παιδιά…
Ο πατέρας, η μητέρα, ο παππούς — συντετριμμένοι, προσπαθούσαν να σταθούν δίπλα σε όσους έφτασαν να πουν το «αντίο». Πρώην συμπαίκτες μετέφεραν το φέρετρο. Ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ, ο Άντι Ρόμπερτσον, ο ΜακΆλιστερ, ο Χέντερσον, ο Αλεξάντερ-Άρνολντ, ο Έντο, ο Τζόουνς, ο Έλιοτ, ο προπονητής Άρνε Σλοτ. Όλη η Λίβερπουλ ήταν εκεί. Δεν ήταν υποχρέωση — ήταν καθήκον καρδιάς. Στην πρώτη γραμμή και ο Μπερνάρντο Σίλβα: «Ο Ζότα ήταν ένας σπουδαίος φίλος. Το ’20’ θα είναι για πάντα ξεχωριστό. Όχι για τα γκολ. Για την καρδιά του». Ο Ρούμπεν Νέβες πέταξε από το Ορλάντο λίγες ώρες μετά από ματς της Αλ Χιλάλ. Για να κρατήσει το φέρετρο ενός αδελφικού του φίλου. Γιατί κάποια ματς δεν παίζονται με παπούτσια — παίζονται με την ψυχή.
Ο Φερνάντο Σάντος, ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ο Ζοάο Φέλιξ, ο Κανσέλο, ο Ρούμπεν Ντίας, ο Φαμπίνιο, ο Τιάγκο Αλκάνταρα, ο Νούνο Εσπίριτο Σάντο, θεσμικοί, παράγοντες, παλαίμαχοι και νέοι — όλοι παρόντες. Όλοι σιωπηλοί. Όλοι ίδιοι μπροστά στο φέρετρο ενός παιδιού που δεν πρόλαβε να γεράσει. Η Λίβερπουλ ανακοίνωσε ότι αποσύρει τη φανέλα με το Νο20. Η Εθνική Πορτογαλίας υποσχέθηκε να μην τον ξεχάσει. Στην Capela da Ressurreição, η σιωπή κράτησε όλο το βράδυ. Το λαϊκό προσκύνημα δεν είχε τέλος. Στην πόλη, τα πάντα πάγωσαν.
🚨 🇵🇹 Ruben Neves was playing in the Club World Cup quarter-final just 13 hours ago.
He then immediately took a flight from America to Portugal so he could attend the funeral of his friend Diogo Jota and he even carried his coffin. 🙏❤️ pic.twitter.com/20009kgOGy
— Transfer News Live (@DeadlineDayLive) July 5, 2025
Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή
Ο Ζότα ξεκίνησε για την Αγγλία οδικώς, για να προστατεύσει τους πνεύμονές του μετά από επέμβαση. Διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Όπως και στην καριέρα του: χωρίς βοήθεια, χωρίς εύκολες λύσεις. Σαν παιδί από μια γειτονιά που πίστεψε ότι μπορεί να φτάσει μακριά. Και τα κατάφερε. Premier League, Εθνική, διακρίσεις, τρόπαια. Ο θάνατος τον πρόλαβε στον δρόμο. Όχι όμως και στη μνήμη. Γιατί από εδώ και πέρα, το όνομά του θα είναι συνώνυμο της μαχητικότητας, της πίστης, της αγάπης για το παιχνίδι — και για την οικογένεια. Τα δύο φέρετρα, δίπλα. Όπως πάντα. Όπως στα παιδικά χρόνια, στα γήπεδα, στα όνειρα, στις προπονήσεις, στα αστεία, στις καλοκαιρινές διακοπές. Όπως στο τελευταίο τους ταξίδι. Ο Αντρέ, ποδοσφαιριστής της Πενιαφιέλ, είχε όλο το μέλλον μπροστά του. Όπως κι ο αδελφός του. Και οι δύο έφυγαν μαζί. Και μαζί θα μείνουν στην καρδιά όσων τους γνώρισαν.
