Οι γονείς φοβούνται τις ασθένειες
Μέσα στον ασφυκτικό καύσωνα του καλοκαιριού και την ακραία ανθρωπιστική κρίση που συνεχίζεται στη Λωρίδα της Γάζας, τα παιδιά βρίσκουν προσωρινή ανακούφιση στη θάλασσα. Στις παραλίες της Χαν Γιούνις, ανάμεσα σε σκηνές από λινάτσες και μπάζα, οι οικογένειες που έχουν εκτοπιστεί από τους βομβαρδισμούς καταφεύγουν στο νερό για να ξεφύγουν, έστω και για λίγα λεπτά, από την αποπνικτική ζέστη και την εξαθλίωση. Με τη θερμοκρασία να σκαρφαλώνει και τα περισσότερα σπίτια κατεστραμμένα ή ακατάλληλα για διαβίωση, χιλιάδες άνθρωποι έχουν στηθεί σε πρόχειρους καταυλισμούς κατά μήκος της ακτογραμμής. Η θάλασσα – η μόνη πηγή δροσιάς που απέμεινε – μετατρέπεται καθημερινά σε καταφύγιο, αλλά και σε κίνδυνο.
Οι γονείς φοβούνται. Το νερό είναι μολυσμένο, τα αποχετευτικά συστήματα έχουν καταρρεύσει, τα παιδιά κολυμπούν χωρίς καμία προστασία, σε παραλίες όπου συχνά καταλήγουν λύματα. Τα αποθέματα καθαρού νερού εξαντλούνται, το ηλεκτρικό ρεύμα απουσιάζει σχεδόν πλήρως, και οι κάτοικοι αναγκάζονται να επιβιώνουν σε συνθήκες που οι γιατροί χαρακτηρίζουν «προθάλαμο υγειονομικής καταστροφής». Ο ΟΗΕ προειδοποιεί πως το 93% των νοικοκυριών στη Γάζα δεν έχουν επαρκή πρόσβαση σε νερό, με τις υποδομές ύδρευσης να βρίσκονται κυριολεκτικά στα όρια της κατάρρευσης. Ανθρωπιστικές οργανώσεις τονίζουν πως χωρίς καύσιμα για τη λειτουργία των αντλιών και καθαρές δεξαμενές, η εξάπλωση ασθενειών – ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών – είναι θέμα χρόνου. Στις παραλίες της Γάζας, το παιχνίδι των παιδιών στη θάλασσα δεν είναι καλοκαιρινή απόλαυση. Είναι μια πράξη απελπισίας – μια προσπάθεια να ξεχάσουν για λίγο τη δίψα, την πείνα και τον πόλεμο. Και πίσω από τα γέλια τους, σιωπηλά, αιωρείται η ερώτηση: Πόσο ακόμη;
