Του Νίκου Καραμάνογλου Αποτελεί συνήθεια, κυρίως στους οργανωτικούς ανθρώπους, την ημέρα των γενεθλίων τους να κάνουν έναν απολογισμό των πεπραγμένων και της ζωής τους. Κι αν για τους ανθρώπους αυτή είναι μια συνήθεια προαιρετική, για τις κυβερνήσεις είναι επιβεβλημένη. Κατά το έθος, λοιπόν, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ανήμερα των γενεθλίων της διετούς παραμονής της […]
Του Νίκου Καραμάνογλου
Αποτελεί συνήθεια, κυρίως στους οργανωτικούς ανθρώπους, την ημέρα των γενεθλίων τους να κάνουν έναν απολογισμό των πεπραγμένων και της ζωής τους. Κι αν για τους ανθρώπους αυτή είναι μια συνήθεια προαιρετική, για τις κυβερνήσεις είναι επιβεβλημένη. Κατά το έθος, λοιπόν, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ανήμερα των γενεθλίων της διετούς παραμονής της στην εξουσία, εξέδωσε απολογισμό των πεπραγμένων της με τον ευφάνταστο τίτλο «Δύο χρόνια η Αριστερά στην Κυβέρνηση. Προχωράμε μαζί». Και λέω ευφάνταστο, καθώς σε μόλις οκτώ λέξεις κατάφεραν να χωρέσουν δύο τερατώδη ψέματα, το «Αριστερά» και το «Προχωράμε μαζί». Για το «Αριστερά» είναι τόσο καταφανή τα πράγματα, που μόνο το «Μπαίνοντας ή βγαίνοντας;» απομένει να ρωτήσουμε. Όσο για το «Προχωράμε μαζί», μάλλον μας σέρνουν από τον λαιμό.
Στην ουσία πρόκειται για μνημειώδες έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που εντάσσεται στο πεδίο του φαντασιακού και το οποίο θα πρέπει στο εξής να διδάσκεται ως υπόδειγμα στρέβλωσης της πραγματικότητας. Όλοι σχεδόν οι τομείς που ακροθιγώς αναλύονται (οικονομία, διαπραγμάτευση, παιδεία, υγεία, εργασία, διαπλοκή, ενέργεια, προσφυγικό κ.τ.λ.) πιστοποιούν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι είναι «γατάκια» εκεί στις ΗΠΑ, που τώρα επί Τραμπ ανακάλυψαν την «μετά-αλήθεια» και τα «εναλλακτικά δεδομένα». Είμαστε τουλάχιστον δύο χρόνια μπροστά από τον υπόλοιπο πλανήτη. Στην πραγματικότητα είμαστε -και για άλλους λόγους- η avant garde του πολιτικού πειραματισμού. Για να είμαι όμως σωστός, θα αναγνωρίσω ότι υπήρξε στο διάστημα αυτό βελτίωση στον τομέα των δικαιωμάτων σε ομάδες που μέχρι τώρα υφίσταντο, αν όχι κοινωνική, σίγουρα νομική «αδικία». Αυτό βεβαία, αφού περιεστάλησαν τα δικαιώματα όλων μας συνολικά, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, το δικαίωμα της εργασίας και κυρίως το δικαίωμα της εθνικής κυριαρχίας.
Και αν αυτός ο γκροτέσκο απολογισμός δεν είναι αρκετά τρομακτικός, το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Και είναι η έναρξη της τελευταίας παραγράφου του κειμένου: «Μέσα σε 2 χρόνια καταφέραμε πολλά, αλλά όχι όλα όσα θα θέλαμε». Ο Θεός μαζί μας.
