Μεγάλο «ψαλίδι» που φθάνει έως και 4,5 συντάξεις ετησίως ζητούν οι δανειστές για να ανάψουν το πράσινο φως για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και να προχωρήσουν στη συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και τις αποφάσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Με βάση τις τελευταίες διαρροές από τις ενημερώσεις κυβερνητικών βουλευτών και τα […]
Μεγάλο «ψαλίδι» που φθάνει έως και 4,5 συντάξεις ετησίως ζητούν οι δανειστές για να ανάψουν το πράσινο φως για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και να προχωρήσουν στη συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και τις αποφάσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Με βάση τις τελευταίες διαρροές από τις ενημερώσεις κυβερνητικών βουλευτών και τα συμπεράσματα της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ το Σάββατο οι δανειστές θέλουν την ταυτόχρονη εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου στα 5.600 ευρώ για τους άγαμους (το οποίο θα φτάσει κλιμακωτά τα 5.900 ευρώ για οικογένειες με παιδιά) και τους συνταξιούχους και την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις που θα φέρουν μειώσεις 35% από 1/1/ 2019.
Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε την χαριστική βολή για περίπου συνταξιούχους 1.500.000 συνταξιούχους του δημοσίου του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ.
Αν εφαρμοστεί η συνταγή των δανειστών, το 2019 ο συνταξιούχος των 750 ευρώ (9.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα) υποστεί μείωση των σύνταξης του κατά 35% θα χάσει για όλο το χρόνο 3.150 ευρώ δηλαδή περισσότερο από 4 συντάξεις με το ετήσιο εισόδημα του να φτάνει τα 5850 ευρώ που σήμερα είναι αφορολόγητα Με την εφαρμογή και του χαμηλότερου αφορολόγητου στα 5.600 ευρώ θα κληθεί να πληρώσει και φόρο 55 ευρώ φτάνοντας την συνολική απώλεια στα 3.205 ευρώ δηλαδή 4,5 συντάξεις σε ετήσια. Η απώλεια αυξάνεται μέχρι και στο διπλάσιο αν ζεί και η σύζυγος ειδικά αν είναι και αυτή συνταξιούχος και έχει ανάλογα εισοδήματα.
Μικρότερες αλλά ορατές θα είναι οι συνέπειες και στους μισθωτούς οι οποίοι θα αναγκαστούν να πληρώνουν φόρους αν αμείβονται από 400 ευρώ το μήνα και πάνω.
Αν και το ασφαλιστικό προκύπτει ως το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα δεν είναι το μοναδικό που στέκεται εμπόδιο για την επίτευξη συμφωνίας.
Το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στην αγορά εργασίας Το ΔΝΤ επιμένει να ζητά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων χωρίς διαβούλευση και έγκριση από τον εκάστοτε υπουργό αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και επαναφορά του επαχθούς μέτρου της ανταπεργίας.
Το τρίτο μεγάλο πρόβλημα το οποίο στην αρχή φαινόταν ότι υπήρχε περιθώριο για συμφωνία για μια «μέση λύση». Τόσο όμως η αδιαλαξία των δανειστών όσο και η απόφαση της πολιτικής γραμματείας δυσκολέυουν πλέον τα πράγματα.
Οι δανειστές επιμένουν να ζητούν την πώληση σε ιδιώτες μονάδων της ΔΕΗ που παράγουν το 40% του ηλεκτρικού ρεύματος που αποδίδει η επιχείρηση στην δημόσια κατανάλωση μέχρι και τα μέσα του 2018 και μαζί την ιδιωτικοποίηση του 17% της εταιρίας με στόχο τη απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα επόμενα βήματα θα εξαρτηθούν από την πρωτοβουλία κάποιου κοινοτικού αξιωματούχου που θα σώσει ξανά την κατάσταση ξεπαγώνοντας την αξιολόγηση όπως η πρωτοβουλία Ντάισελμπλουμ τον περασμένο Φεβρουάριο.
Διαφορετικά η διαπραγμάτευση θα παγώσει και πλέον θα μπει ως τελευταίο ορόσημο η εαρινή σύνοδος του ΔΝΤ για την επίτευξη συμφωνίας.
