Κατερίνα Γώγου: Η ηθοποιός και ποιήτρια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και πέθανε στις 3 Οκτωβρίου του 1993.
Κατερίνα Γώγου: Έζησε γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα, όπως η Κατοχή και ο Εμφύλιος. Σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη. Τα παιδικά της χρόνια ήταν δύσκολα. Αν και ο πατέρας της, με τον οποίο έμενε μέχρι την εφηβεία, ήταν πολύ αυστηρός, ήταν εκείνος που την βοήθησε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Από μικρή συμμετείχε σε θεατρικούς θιάσους και μόλις 12 ετών έπαιξε στον κινηματογράφο, στην ταινία ” Ο Άλλος”.
Συνολικά έπαιξε σε 14 ελληνικές ταινίες και κέρδισε το 1988 το βραβείο ερμηνείας A’ Γυναικείου Ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία “Βαρύ Πεπόνι” που πρωταγωνίστησε, με σκηνοθέτη τον Παύλο Τάσιο. Ο Παύλος Τάσιος έγινε ο σύντροφος της και απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Μυρτώ. Στην προσπάθειά της να σώσει την κόρη της από τα ναρκωτικά, παρασύρθηκε και η ίδια στη δίνη τους. Αυτό που έμεινε από την Κατερίνα Γώγου και θα μείνει για πάντα είναι το ποιητικό της έργο.
Κατερίνα Γώγου: «Η Κατερίνα ήταν ένα παιδί»
Η κόρη της, Μυρτώ, είχε πει σε αφιέρωμα της Σεμίνας Διγενή ότι η «η Κατερίνα ήταν ένα παιδί και κάποια στιγμή αυτό το παιδί τρώγοντας σφαλιάρες, άρχισε να απογοητεύεται με το ότι τα όνειρά της δεν πρόκειται να γίνουν πραγματικότητα». Κατάφερε να κρατηθεί στην ζωή μέχρι τα 53 της χρόνια. Το 1993 αυτοκτόνησε. Ως ηθοποιός συνήθως έπαιζε τον ρόλο ενός ανέμελου κοριτσιού, γεμάτο τσαχπινιά. Δούλεψε σε παιδικούς θιάσους και συνέχισε ως επαγγελματίας ηθοποιός σε θέατρο και κινηματογράφο.
Κατερίνα Γώγου: Το ποιητικό της έργο
Ατίθαση μαθήτρια στο “Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο”, επαναστατημένη νέα στο πλευρό της Τζένης Καρέζη στο “Μια τρελή, τρελή οικογένεια”. Ίσως η υποκριτική να ήταν η δική της διέξοδος, για να ξεφύγει από τα προβλήματά της. Πρόκειται για μια γυναίκα με επαναστατικό πνεύμα, το οποίο εκφραζόταν έντονα μέσα από το ποιητικό της έργο. Τα ποιήματά της πήγαζαν από το αντιεξουσιαστικό της πνεύμα, με το βλέμμα στραμμένο στις πορείες και τους αγώνες. Υπήρχε στο γράψιμο της μια οργή, και η απόγνωση πήγαινε βήμα-βήμα με την ελπίδα.
Κατερίνα Γώγου: Αποσπάσματα από τα ποιήματά της
“Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι για να επιστρέφουμε σ’ αυτές.” – “Τρία κλικ αριστερά”
“Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σου ‘χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα!” – “Ιδιώνυμο”
“Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι’ αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε!”- “Τρία κλικ αριστερά”
“Άσπρη είναι η αρία φυλή, η σιωπή, τα λευκά κελιά, το ψύχος, το χιόνι, οι άσπρες μπλούζες των γιατρών, τα νεκροσέντονα, η ηρωίνη. Αυτά λίγο πρόχειρα για την αποκατάσταση του μαύρου.” – “Το ξύλινο παλτό”
Κατερίνα Γώγου: Η σχέση της με τον αντιεξουσιαστικό χώρο
Η σχέση της με τις αστυνομικές αρχές ήταν πάντα τεταμένη. Μάλιστα, το 1986 είχε κάνει μήνυση στον Υπουργό Δημοσίας Τάξης επειδή κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε από αστυνομικούς. Το 1981 έστειλε γράμμα στην Ελευθεροτυπία με τον τίτλο «Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο», εκφράζοντας την αλληλεγγύη της προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και τον ποιητή Γιάννη Πετρόπουλο που βρισκόταν στη φυλακή.
Κατερίνα Γώγου: “Η παραγγελιά”
