Σαν σήμερα 9 Μαΐου: Ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ή αλλιώς το… Αφεντικό, δεν έχει ανάγκη από συστάσεις, καθώς με πάνω από 130 εκ. πωλήσεις δίσκων και DVD σε όλο τον κόσμο, 20 βραβεία Γκράμι καθώς και ένα βραβείο Όσκαρ, ανήκει στους πιο επιτυχημένους και αναγνωρίσιμους ροκ τραγουδιστές της γενιάς του. Αλλά σήμερα, υπάρχει λόγος να βάζουμε δυνατά τα τραγούδια του τιμώντας τον για όλα όσα μας έχει χαρίσει. Ήταν σαν σήμερα, το 1974 όταν ο νεαρός και άκρως γοητευτικός Μπρους Σπρίνγκστιν εμφανίζεται σε συναυλία στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κάνοντας την ανήσυχη νεολαία να ουρλιάζει και τα κορίτσια να “σφάζονται” για μια του λέξη.
Τα περιοδικά μικρής κυκλοφορίας χύνουν ατελείωτο μελάνι, μέχρι που ο δημοσιογράφος Τζον Λάντο γράφει στο περιοδικό «Rolling Stone»: «Είδα το μέλλον του ροκ και ονομάζεται Μπρους Σπρίνγκστιν». Αυτό ήταν. Ούτε που του πέρασε τότε από το μυαλό, πως χρόνια αργότερα το κορυφαίο περιοδικό θα κοσμούσε το εξώφυλλό του με το πρόσωπό του, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον καλύτερο performer επί σκηνής με τους Πρινς, ακόμη και τους Rolling Stones να βρίσκονται… πίσω του.
Γεννήθηκε το 1949 στο Φρίχολντ του Νιου Τζέρσι, από εργατική οικογένεια, ο Μπρους είχε αμφίθυμη σχέση με τον τόπο καταγωγής του. Θεωρούσε την πόλη του στενόμυαλη και φτωχική, σήμερα όμως ζει και πάλι κοντά στη γενέτειρά του. Η μίζερη και προδιαγεγραμμένη ζωή της εργατικής τάξης που αντίκρισε έγινε συχνή πηγή έμπνευσης για τα τραγούδια του. Δύσκολη ήταν και η σχέση με τον πατέρα του, από τον οποίο ωστόσο έλεγε πως κληρονόμησε την αγάπη προς τα αυτοκίνητα και τη δυσπιστία του στους διανοούμενους. Η οικογένειά του ήταν βαθιά καθολική κι ο ίδιος παρά τις εξεγερσιακές του τάσεις προς τη θρησκεία, που εκφράστηκαν κι από την κακή του διαγωγή σε σχολείο καλογραιών όπου φοίτησε κάποια χρόνια, δήλωνε αργότερα πως η πίστη του τον επηρέασε περισσότερο στα τραγούδια του από ό,τι οι πολιτικές του ανησυχίας και πως μια φορά καθολικός, για πάντα καθολικός.
Είμαι κι εγώ ψεύτικος
«Κατάγομαι από μια πόλη όπου τα πάντα κρύβουν μια απάτη. Το ίδιο κι εγώ. Το 1972 δεν ήμουν επαναστάτης που έτρεχε με αμάξια, ήμουν ένας κιθαρίστας, και αυτό ήταν το μόνο που ήξερα. Δεν είχα ποτέ μια κανονική δουλειά. Δεν έχω δουλέψει ποτέ εννέα με πέντε. Και όμως, μόνο γι’ αυτά έγραφα. Ήμουν ο επαναστάτης κύριος Born to Run, αλλά στα 69 μου μένω δέκα λεπτά από το πατρικό μου».Ελάχιστους σούπερ σταρ της εμβέλειας του Μπρους Σπρίνγκστιν μπορεί να φανταστεί κανείς να κάνουν μια τόσο σοκαριστική αποκαθήλωση του εαυτού τους μπροστά σε ζωντανό κοινό…
«Η μουσική με έσωσε από την κατάθλιψη»
«Έπαθα για πρώτη φορά νευρικό κλονισμό σε ηλικία 32 ετών, το 1982, την εποχή που κυκλοφόρησα το άλμπουμ Nebraska», παραδέχτηκε ο Σπρίνγκστιν σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Esquire. Μάλιστα, προσέθεσε πως δεν γνωρίζει τι ήταν αυτό ακριβώς που προκάλεσε τον κλονισμό, αλλά πιστεύει πως ήταν ένας συνδυασμός από το γεγονός ότι μεγάλωνε μαζί με τις εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας. «Το μόνο που ξέρω είναι ότι όπως μεγαλώνουμε, το βάρος των ατακτοποίητων αποσκευών μας γίνεται πιο βαρύ, πολύ βαρύτερο. Πριν από πολύ καιρό, οι άμυνες που έχτισα για να αντέχω το άγχος της παιδικής μου ηλικίας, για να σώσω αυτό που είχα από τον εαυτό μου, δεν ήταν πλέον χρήσιμες. Κάνω κατάχρηση των σωτήριων δυνάμεών τους», είπε.
«Βασίστηκα σε αυτές για να απομονώσω τον εαυτό μου, να σφραγίσω την αποξένωσή μου, να με αποκλείσω από τη ζωή μου, να ελέγχω τους άλλους και να συγκρατώ τα συναισθήματά μου σε καταστροφικό βαθμό», συμπλήρωσε αποκαλύπτοντας πως η μουσική ήταν αυτή που τον βοήθησε να καταπολεμήσει τα αρχικά στάδια της κατάθλιψης που προκλήθηκαν εν μέρει από μια εξαιρετικά δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, ο οποίος υπέφερε και ο ίδιος από θέματα ψυχικής υγείας.
Αφεντικό μέχρι και σήμερα
Μια καριέρα 50 ετών και βάλε είναι δύσκολο να συμπυκνωθεί σε λίγες στιγμές, αλλά αν έπρεπε να εντοπίσουμε τα σημεία που έκαναν τον Μπρους Σπρίνγκστιν θρύλο, ανάμεσά τους θα ήταν οπωσδήποτε τα ακόλουθα.Τον έλεγαν Αφεντικό από τότε που ήταν ακόμη στα πρώτα του μουσικά βήματα, και έπαιζε με συγκροτήματα σε μπαρ. Ήταν εκείνος που έπαιρνε τα λεφτά από τον ιδιοκτήτη του χώρου και τα μοίραζε στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Αυτά στα τέλη των 60s. Μισό αιώνα αργότερα ο Μπρους Σπρίνγκστιν παραμένει Αφεντικό χάρη στο μύθο που έχει χτίσει με τα τραγούδια του, τις μαραθώνιες συναυλίες του, την μοναδικό τρόπο που έχει για να αγγίζει τους εκατομμύρια φαν του – η λατρεία τους για αυτόν έχει γίνει ντοκιμαντέρ, το «Springsteen & I».
27 Οκτωβρίου 1975
Ο Σπρίνγκστιν εμφανίστηκε ταυτόχρονα στα εξώφυλλα των δύο μεγαλύτερων περιοδικών των ΗΠΑ, του Time και του Newsweek. Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει και με σημερινούς όρους θα ήταν αυτό που λέμε «έσπασε το Ίντερνετ». Το τρίτο του άλμπουμ «Born to Run» είχε κυκλοφορήσει πριν από τρεις μήνες και θεωρείται από τα πιο σημαντικά στην ιστορία της ροκ. Όπως είχε γράψει ο μουσικοκριτικός Τζον Λαντάου, που το 1974 είχε δει τον Σπρίνγκστιν να ερμηνεύει σε συναυλία τραγούδια από το ακυκλοφόρητο τότε άλμπουμ: «Είδα το μέλλον του ροκ εν ρολ και το όνομά του είναι Μπρους Σπρίνγκστιν. Και μια βραδιά που χρειαζόμουν να ξανανιώσω νέος, εκείνος με έκανε να νιώσω σαν να ακούω μουσική για πρώτη φορά». Μετά από αυτό ο Λαντάου παράτησε τις κριτικές και έγινε μάναντζερ και παραγωγός του Σπρίνγκστιν.
19 Σεπτεμβρίου 1978
Ο Σπρίνγκστιν έδωσε τη συναυλία που θεωρείται μέχρι σήμερα μία από τις καλύτερες στις καριέρας του. Εκείνη η βραδιά στο Capitol Theater στο Πασάικ του Νιου Τζέρσι ήταν το καλύτερο δείγμα της φοβερής περιοδείας για το άλμπουμ «Darkness on the Edge of Town», στην οποία άρχισε να χτίζεται ο live μύθος του Αφεντικού. Η ένταση και η ενέργεια που έβγαζε στη σκηνή ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, τα τραγούδια σχεδόν διπλασιάζονταν σε διάρκεια με αριστουργηματικά intros και outros, οι συναυλίες άρχισαν να ξεπερνούν σε διάρκεια τις 3 ώρες…
4 Ιουνίου 1984
Κυκλοφόρησε το «Born in the USA», το απόλυτο best seller της καριέρας του, με πωλήσεις 27,7 εκατ. αντιτύπων, τις διπλάσιες από το αμέσως επόμενο που είναι το «Greatest Hits» του 1995. Ο έβδομος δίσκος του Σπρίνγκστιν τον έκανε σταρ μεγέθους Μάικλ Τζάκσον, τον έβαλε στο MTV και στους τοίχους εφηβικών δωματίων σε όλο τον κόσμο. Το ομώνυμο τραγούδι παραμένει ακόμη και σήμερα το πιο παρεξηγημένο της καριέρας του.
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Chrysler Motors ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν στις καμπάνιες τους, θεωρώντας το πατριωτικό ύμνο, αλλά δεν είχαν προσέξει – όπως και πολλοί επικριτές του Σπρίνγκστιν – τους στίχους, που μιλούσαν για τους βετεράνους του Βιετνάμ οι οποίοι επέστρεφαν σωματικά και ψυχολογικά τραυματισμένοι σε μια χώρα εχθρική γι’ αυτούς, που τους είχε μασήσει μόνο και μόνο για να τους φτύσει.
Βίντεο: Το 2016 ανέβασε στη σκηνή τη φανατική 91χρονη τότε θαυμάστριά του, Jeanne, από τη Μινεσότα
21 Μαρτίου 1994
Ο Σπρίνγκστιν παρέλαβε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το «Streets of Philadelphia», από την ταινία «Φιλαδέλφεια» του Τζόναθαν Ντέμι. Το τραγούδησε μάλιστα ζωντανά στην απονομή, μια ερμηνεία που θεωρείται ανάμεσα στις κορυφαίες του θεσμού.
30 Ιουλίου 2002
Κυκλοφόρησε το «The Rising», το 12ο άλμπουμ του Μπρους Σπρίνγκστιν και ένα από τα σύγχρονα αριστουργήματα της καριέρας του. Μια άμεση απάντηση στην τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, με τραγούδια που απαλύνουν τον πόνο, θέτουν δύσκολα ερωτήματα και ξυπνούν την ελπίδα για αναγέννηση. Καταπληκτικά το είχε γράψει ο Νίκος Παπαδογιάννης: «Το Rising θα πρέπει να περάσει στη διδακτέα ύλη των πανεπιστημίων, πώς να θρηνήσεις χωρίς κλάψα, πώς να πενθήσεις δίχως σπαραγμό, πώς να αγριέψεις δίχως κραυγές, πώς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου μέσα στις εκκωφαντικές κραυγές.
Ποιος άλλος, Αμερικανός, θα τολμούσε να γράψει στίχους φορώντας και τη στολή του τρομοκράτη καμικάζι; Στη μία όχθη του ποταμού, μία σχολική τσάντα με εκρηκτικά και ένας μάρτυρας που βαπτίζεται στο αίμα. Στην άλλη, ένα σακάκι σε μία ζεστή άδεια καρέκλα, ένας δυσοίωνος μπλε ουρανός: το απόλυτο αριστούργημα της δεκαετίας των μηδενικών».
Παντρεύτηκα τη λάθος γυναίκα
Ο Μπρους είναι παντρεμένος με την -επίσης τραγουδίστρια- Πάτι Σιάλφα και μαζί έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Για τον Μπρους αυτός ήταν ο δεύτερος γάμος, αφού πριν ήταν παντρεμένος με την Αμερικανίδα ηθοποιό και μοντέλο Τζουλιάν Φίλιπς. Μάλιστα, η σχέση του με τη Σιάλφα ξεκίνησε ενώ εκείνος ήταν ακόμα παντρεμένος με τη Φίλιπς. Στην αυτοβιογραφία του παραδέχθηκε ευθαρσώς πως μπορεί να παντρεύτηκε μια πολύ όμορφη ξανθιά γυναίκα, ωστόσο πολύ σύντομα κατάλαβε ότι ήταν ερωτευμένος με την κοκκινομάλλα τραγουδίστρια του συγκροτήματος του. Στο βιβλίο του, η μόνη αναφορά που κάνει σε άλλη γυναίκα εκτός από τις δύο που παντρεύτηκε, είναι σε εκείνη με την οποία έκανε σεξ στην εφηβεία του λέγοντας πως το κομμάτι «Rosalita» ίσως το εμπνεύστηκε από εκείνη.
Με τη σύζυγό του
Η σκληρή απάντηση στον Τραμπ
“Δεν χρειάστηκα την Μπιγιονσέ, τον Jay Z, και δεν χρειάστηκα τον μικρούλη Μπρους Σπρίνγκστιν», είχε πει για τη νίκη του πριν από χρόνια στις εκλογές ο Ντόναλντ Τραμπ. «Ένιωσες έκπληξη που στην “είπε” μετά από τόσα χρόνια;» ρώτησε η δημοσιογράφος Γκέιλ Κινγκ του CBS τον Σπρίνγκστιν με τον ρόκερ να απαντά με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή του «όχι ακριβώς. Όλα είναι πιθανά με τον Τραμπ». Συνεχίζοντας για τη γενικότερη κατάσταση των ΗΠΑ ο Σπρίνγκστιν σχολίασε: «Είναι τρομακτικό. Ζούμε σε μια τρομακτική εποχή. Τα ηνία του έθνους βρίσκονται στα χέρια κάποιου που δεν έχει καμία ιδέα τι σημαίνει αυτό… Και, δυστυχώς, έχουμε κάποιον που νιώθω ότι δεν έχει καμία ιδέα του τι σημαίνει να είσαι Αμερικανός».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπρους Σπρίνγκστιν επιτίθεται στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Τον Οκτώβριο του 2016 είχε δηλώσει στο Rolling Stone ότι «το έθνος βρίσκεται υπό πολιορκία από έναν ηλίθιο. Πρόκειται για ένα τραγικό γεγονός. Είναι τραγωδία για τη δημοκρατία μας».
Το “Αφεντικό” δίνει… πόνο στη σκηνή ακόμα και σήμερα. Μάλιστα στα μέσα Απρίλη, έδωσε τα χέρια με τον Τζον Μπον Τζόβι και οργάνωσαν ένα τεράστιο διαδικτυακό σόου για την μάχη ενάντια στον κορωνοϊό. Τι θα έλεγε σήμερα άραγε για τον ηγέτη της Αμερικής; Πιθανόν να μας το πει μέσα από τη μουσική του αλλά κι αν όχι, έχουμε κρυμμένη στην ψυχή μας ολόκληρες “ζωές” που ντύσαμε με τα τραγούδια του…
