Ελληνική Επανάσταση Πολωνοί: «Η ελληνική δοκιμασία στον αγώνα για ένα ανεξάρτητο κράτος - μια νικηφόρα δοκιμασία – αποτέλεσε έμπνευση για άλλα καταπιεσμένα έθνη».
Τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 τίμησε με ψήφισμά της η πολωνική Βουλή. Παρών κατά τη διάρκεια του ψηφίσματος και ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης, που βρέθηκε το διήμερο 25-26 την Πολωνία έπειτα από πρόσκληση του υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης της Πολωνίας Μάριους Καμίνσκι. «Η Ελληνική Επανάσταση ενέπνευσε τις εξεγέρσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνών και η απόλυτη επιτυχία της απέδειξε ότι η ελευθερία μπορεί να κερδηθεί ακόμα και όταν οι αντικειμενικές συνθήκες προμηνύουν την ήττα», αναφέρει, μεταξύ άλλων το ψήφισμα της πολωνικής Βουλής.
Παράλληλα, το σχετικό ψήφισμα αναφέρει: «Τον Μάρτιο του 1821, οι Έλληνες ξεκίνησαν έναν αγώνα για την ανεξαρτησία, που έφερε την απελευθέρωση του ελληνικού λαού από τον οθωμανικό ζυγό. Λίγοι περίμεναν τότε, ότι το σύνθημα “ελευθερία ή θάνατος” που δέσποζε στις σημαίες των αγωνιστών, θα επαναλαμβανόταν σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Η Ελληνική Επανάσταση ενέπνευσε τις εξεγέρσεις πολλών ευρωπαϊκών εθνών και η απόλυτη επιτυχία της απέδειξε, ότι η ελευθερία μπορεί να κερδηθεί ακόμα και όταν οι αντικειμενικές συνθήκες προμηνύουν την ήττα. Ο στόχος των αγωνιζόμενων Ελλήνων ήταν να οικοδομήσουν ένα σύγχρονο κράτος βασιζόμενο στην κληρονομιά της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης στην ατομική ελευθερία, στη δημοκρατία, στις χριστιανικές αξίες, τις οποίες ασπαζόταν η πλειοψηφία της κοινωνίας.
Ελληνική Επανάσταση Πολωνοί: Και Πολωνοί στην ελληνική επανάσταση
Οι ξένοι έσπευσαν να βοηθήσουν τους Έλληνες. Ανάμεσά τους ήταν και οι Πολωνοί, όπως ο Franciszek Mierzejewski (Φραντσίσεκ Μιεζεγιέφσκι) ο οποίος σκοτώθηκε μαζί με τους συντρόφους του στη Μάχη του Πέτα το 1822, πολεμώντας “Για τη δική μας και τη δική σας ελευθερία”. Η ελληνική δοκιμασία στον αγώνα για ένα ανεξάρτητο κράτος – μια νικηφόρα δοκιμασία – αποτέλεσε έμπνευση για άλλα καταπιεσμένα έθνη. Η Πολωνία θυμάται ότι η Ελλάδα ήταν μια από τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της, όταν αναγεννήθηκε μετά από 123 χρόνια διαμελισμού.
Το Κοινοβούλιο της Πολωνικής Δημοκρατίας, για την 200ή επέτειο από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, εκφράζει την εκτίμησή του στο Ελληνικό Έθνος. Έχοντας υπόψη τις εμπειρίες από τη δική μας ιστορία, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάθε απελευθερωτικός ξεσηκωμός απαιτεί όχι μόνο περίσσιο θάρρος, αλλά πάνω απ’ όλα, μια ισχυρή πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, που συχνά απαιτούν την ύστατη θυσία. Σήμερα, μπορούμε να επαναλάβουμε με υπερηφάνεια το σύνθημα του κοινού μας ήρωα του 20ου αιώνα, του Γεωργίου Ιβάνωφ-Σαïνόβιτς, ο οποίος την ώρα της εκτέλεσής του φώναξε «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Πολωνία!»
Ποιος ήταν ο Γεώργιος Σαϊνόβιτς-Ιβάνωφ
Ο Γεώργιος Σαϊνόβιτς-Ιβάνωφ θεωρείται ο μεγαλύτερος σαμποτέρ των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκπαιδεύτηκε από τη Βρετανική Υπηρεσία Ειδικών Αποστολών S.O.E. (Special Operations Executive) στη Μέση Ανατολή και του ανατέθηκε η αποστολή να οργανώσει το δίκτυο πληροφοριών, να συντονίσει τη δράση των διαφόρων αντιστασιακών οργανώσεων και κινημάτων την Ελλάδα, όπως και τις δολιοφθορές στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε στη Βαρσοβία στις 14 Δεκεμβρίου 1911. Πατέρας του ήταν ο κόμης Βλαδίμηρος Ιβάνωφ, συνταγματάρχης του τσαρικού στρατού. Στη Θεσσαλονίκη ήρθε το 1926 με την Πολωνίδα μητέρα του Λεονάρδα Σαϊνόβιτς και τον Έλληνα Ιωάννη Λαμπριανίδη, δεύτερο σύζυγό της. Ως αθλητής του γυμναστικού συλλόγου «Ηρακλής» κατάφερε νίκες τόσο στους εσωτερικούς όσο και σε διεθνείς αθλητικούς κολυμβητικούς αγώνες και το όνομα του έγινε γνωστό στο Πανελλήνιο. Προς τιμήν του το αθλητικό κέντρο του Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη έχει ονομαστεί Ιβανώφειο. Σπούδασε γεωπόνος – μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν (Louvain) στο ΒέλγιοΜετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Ινστιτούτο Αποικιακής Γεωπονίας στο Παρίσι επέστρεψε στη δεύτερη πατρίδα του, την Ελλάδα. Με την κατάληψη της Πολωνίας και της Ελλάδας από τους Ναζί φούντωσε μέσα του ο εθνικός παλμός να πολεμήσει για τις δύο πατρίδες του.
Αντιστασιακή δράση
Στις 13 Οκτωβρίου 1941 το αγγλικό υποβρύχιο Thunderbοlt τον αποβίβασε στην ακτή ανάμεσα στον Άγιο Ανδρέα και τη Νέα Μάκρη. Ύστερα από έντονη δραστηριότητα σε συνεργασία με αντιστασιακές οργανώσεις, ακολούθησε η σύλληψη του στις 19 Δεκεμβρίου για πρώτη φορά από τους Γερμανούς, μετά από προδοσία. Κατόρθωσε να αποδράσει και την άνοιξη του 1942 είχε φροντίσει στα πλαίσια της επόμενης αποστολής του να πιάσει δουλειά στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά με το ψευδώνυμο Κυριάκος Παρίσσης. Το καλοκαίρι του 1942 συνεργάστηκε με την Οργάνωση Χ για την ανατίναξη των καυσίμων στο αεροδρόμιο του Τατοϊου. Ανάμεσα στα πολλά σαμποτάζ που οργάνωσε σε συνεργασία με αντιστασιακές οργανώσεις, το πιο σημαντικό ήταν στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη, όπου επισκευάζονταν οι κινητήρες των αεροπλάνων της Λουφτβάφε.
Ακολούθησε η δεύτερη σύλληψη του μετά από νέα προδοσία στις 8 Σεπτεμβρίου 1942 και αφού το ποσό της επικήρυξης είχε αυξηθεί στα 2 εκ. δραχμές. Στο γερμανικό στρατοδικείο όπου οδηγήθηκε, ο Γερμανός πρόεδρος στο τέλος της δίκης είπε: «Το δικαστήριον εκτιμά δεόντως την κατά την παρούσαν δίκην ειλικρινή και γενναιόφρονα συμπεριφοράν του κατηγορουμένου. Εγώ προσωπικώς λυπούμαι, διότι η φορά των πραγμάτων έφερε τοιούτον άνδρα εις εχθρικόν προς ημάς στρατόπεδον». Ο Γεώργιος Ιβάνοφ καταδικάστηκε τρις εις θάνατον και οδηγήθηκε μπροστά στο Γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με τρεις συνεργάτες του. Γενναίος όπως ήταν, με πάντα ψηλά το κεφάλι κατά την ύστατη στιγμή, κτυπώντας τους δήμιούς του προσπάθησε να δραπετεύσει, αλλά τον πλήγωσαν στο πόδι του και ενώ το αίμα έτρεχε, τον έδεσαν σ’ ένα στύλο. Πριν πέσει νεκρός βγήκε από τα χείλη του η κραυγή «Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!»
