Τάσος Ξιαρχό - Αύγουστος Κορτώ: «Το να κράζεις ένα υπέρβαρο άτομο σημαίνει ότι είσαι ανόητος»
Τη δική του απάντηση στον Τάσο Ξιαρχό, για το απαράδεκτο βίντεο που ανήρτησε στο Instagram, μέσα από το οποίο σχολίαζε με τα κιλά κοπέλας που βρισκόταν στο διπλανό τραπέζι, έδωσε ο Αύγουστος Κορτώ. Ο συγγραφέας, με ανάρτηση που έκανε στα Social Media, απαντά στον Τάσο Ξιαρχό αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πως «το να κράζεις σήμερα, και δη με τρόπο αγοραίο, ένα άτομο υπέρβαρο ή παχύσαρκο, είναι σαν να προσπαθείς να χώσεις μια βιντεοκασέτα στο λάπτοπ σου: Σημαίνει ότι είσαι ανόητος και ζεις στο βάρβαρο παρελθόν».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τάσος Ξιαρχό, μετά το λάθος του και ενώ ζήτησε συγγνώμη δεν έδειξε να… βάζει μυαλό, αφού συνέχισε τα ειρωνικά του σχόλια και κατά της παρουσιάστριας του MEGA, Δανάης Μπάρκα, λέγοντας πως «ζούμε στην εποχή που η χοντρή Δανάη Μπάρκα είναι παρουσιάστρια».
https://www.youtube.com/watch?v=Mr7cYS_2kK0
Ακολουθεί η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ για τον Τάσο Ξιαρχό:
«Ήμουν ένα απ’ τα πολλά Ελληνόπουλα που ξεκίνησε τα παιδικά του χρόνια αδύνατο, κι έπειτα έγινε γεμάτο, κι έπειτα στρουμπουλό, κι έπειτα χοντρό, και τέλος – στην εφηβεία και μετεφηβεία – παχύσαρκο. Είναι το μόνο εύκολο: η γενιά των γονιών μας πίστευε ακράδαντα ότι «η όρεξη είναι υγεία», «όλο μπόι θα γίνει», και άλλα συναφή, που αν ίσχυαν, θα ήμουν έξι μέτρα και θα έβρισκα στα κλαδιά των πλατάνων.
Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα πολλοί γονείς δεν προσέχουν τη διατροφή των παιδιών τους, και βλέπεις παιδάκια που θα παλεύουν με δίαιτες – και με σχόλια αυτόκλητων κριτών – μια ζωή. Αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Αν κορόιδευα παλιά τους άλλους χοντρούς; Φυσικά! Κάπου έπρεπε να ξεσπάω το κράξιμο που έτρωγα – έτσι πίστευα – γιατί εμ τόφαλος, εμ πούστης, είχα αλαλιάσει στην κοροϊδία.
‘Το να κράζεις σήμερα, και δη με τρόπο αγοραίο, ένα άτομο υπέρβαρο ή παχύσαρκο, είναι σαν να προσπαθείς να χώσεις μια βιντεοκασέτα στο λάπτοπ σου’
Τα χρόνια πέρασαν, κι άρχισα – έστω κι αργά – να βάζω μυαλό: όπως δεν σήκωνα το κράξιμο για τη σεξουαλικότητά μου, κι αγρίευα έτσι κι άκουγα ή έβλεπα αδερφές να υποφέρουν εξαιτίας του εκάστοτε κάφρου, έτσι κατάλαβα ότι το πάχος του συνανθρώπου μου δεν είναι καλαμπούρι, δεν είναι σλάπστικ της δεκαετίας του ’30, ούτε βιντεοταινία του ’80: είναι το σώμα του, η αυτοδιάθεση του οποίου είναι ιερή κι απαραβίαστη. Το να κράζεις σήμερα, και δη με τρόπο αγοραίο, ένα άτομο υπέρβαρο ή παχύσαρκο, είναι σαν να προσπαθείς να χώσεις μια βιντεοκασέτα στο λάπτοπ σου: σημαίνει ότι είσαι ανόητος, και ζεις στο βάρβαρο παρελθόν.
Δεν μας αφορά η αιτιολογία του πάχους των άλλων – οι μεταβολικές διαταραχές, η προδιάθεση (αν υφίστανται κιόλας) – κανείς δεν μας έχρισε διαχειριστή της υγείας και της εικόνας τους. Δεν μας αφορά αν είναι επιλογή του να τρώει όσο και όποτε θέλει – δεν του πληρώνουμε τα ψώνια και το ντελίβερι. Δεν μας αφορά, εν πολλοίς, το σώμα του, που του ανήκει αποκλειστικά κι αδιαπραγμάτευτα, και χωρίς τον φόβο της μικρονοϊκής μας κριτικής. Οι προκαταλήψεις, η μικροπρέπεια, η μοχθηρία – όλα αυτά μπορεί να μην είναι ορατά στο βίντεο, αλλά πιάνουν αφόρητο χώρο, κι είναι η μόνη αληθινή ασχήμια».
