Σε σπαζοκεφαλιά εξελίσσεται ο τρόπος με τον οποίο θα επέλθει η ειρήνη ανάμεσα σε Μόσχα και Κίεβο. Ενώ ρωσικές κι ουκρανικές αντιπροσωπείες αναμένεται να καθίσουν και πάλι στο τραπέζι των σκληρών διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση λύσης, τα ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα εστιάζουν στις εκατέρωθεν υποχωρήσεις που θα πρέπει να συντελεστούν και στον γενικότερο ρόλο των δυνάμεων της Δύσης. Σύμφωνα με το περιοδικό TIME, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο βοηθώντας τα δύο μέρη να καταλήξουν σε συμβιβασμό.
Συμβιβασμός θα σήμαινε πιθανώς η Ουκρανία να παραιτηθεί από ενδεχόμενα σχέδια ένταξης στο ΝΑΤΟ και η Ρωσία, από την πλευρά της, να συμφωνήσει σε απόσυρση των δυνάμεων από το ουκρανικό έδαφος. Την ίδια στιγμή, ίσως χρειαστεί ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση να μεταφέρουν το μήνυμα ότι εάν η Ρωσία επιτεθεί ξανά, θα επανέλθουν όλες οι οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της.
Παρατηρητήριο του ΟΗΕ
Όπως γράφει το περιοδικό, θα μπορούσαν να εξεταστούν κι ορισμένες ακόμη ιδέες για την επίλυση των διαφορών. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα παρατηρητήριο του ΟΗΕ και ταυτόχρονα να υπάρξει παρουσία του Σώματος στην Ουκρανία. Σήμερα, οι περισσότερες υπηρεσίες του έχουν έδρα στη Νέα Υόρκη, την Ιταλία, την Ελβετία και την Αυστρία. Οι δύο τελευταίες χώρες είναι ουδέτερες, όπως πιθανότατα θα παραμείνει και η ίδια η Ουκρανία στο μέλλον. Έτσι, θα ήταν φυσικό ορισμένες τεχνικές υπηρεσίες του ΟΗΕ (όχι ο οργανισμός ασφαλείας καθεαυτός) να μεταφερθούν στην Ουκρανία ως απόδειξη της εμπιστοσύνης και της δέσμευσης της διεθνούς κοινότητας στην κυριαρχία της Ουκρανίας.
Είναι πιθανώς αναπόφευκτο η Ρωσία να μην διατηρήσει τη χερσόνησο της Κριμαίας. Η Ουκρανία, όμως, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προτείνει τύπους διπλής υπηκοότητας και εγγυημένης πρόσβασης σε ακίνητη περιουσία. Ωστόσο, οι περιοχές του Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας θα πρέπει να παραμείνουν υπό ουκρανική κυριαρχία.
Αποστρατιωτικοποιημένη Ουκρανία;
Μέλη της ρωσικής πλευράς επιμένουν σε μια αποστρατιωτικοποιημένη Ουκρανία ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συμφωνία, καθώς και στο τέλος της κυβέρνησης Ζελένσκι. Η τελευταία απαίτηση θα ήταν μια ασυνείδητη παραβίαση της κυριαρχίας της Ουκρανίας. Το πρώτο είναι επίσης απαράδεκτο, σημειώνουν οι Times, καθώς θα έδινε στον Πούτιν την προοπτική να αρχίσει και πάλι έναν πόλεμο.
Η Ουκρανία δεν μπορεί να αποτελεί απειλή για τη Ρωσία, δεδομένου του μεγέθους της, και ο Πούτιν το γνωρίζει, επομένως κάθε ρωσική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας καταδεικνύει «κακή πίστη». Οι μελλοντικές στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας θα πρέπει να μοιάζουν με αυτές της Φινλανδίας, της Ελβετίας ή της Σουηδίας, δηλαδή με μια μέτρια ενεργή δύναμη που μπορεί να αντισταθεί σε οποιαδήποτε επίθεση ή απόπειρα κατοχής. Αυτό δεν διαφέρει πολύ από την τρέχουσα αμυντική στάση της Ουκρανίας.
Παρόλο που οι περισσότερες κυρώσεις που επιβλήθηκαν πρόσφατα στη Ρωσία σταδιακά θα χαλαρώσουν και στη συνέχεια θα αρθούν, στην περίπτωση της ειρηνευτικής συμφωνίας, ο Πούτιν θα πρέπει να αποδεχθεί ότι πολλές δυτικές επιχειρήσεις θα επιλέξουν να μην επιστρέψουν στη Ρωσία για τα επόμενα χρόνια και ότι οι δυτικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να τις αναγκάσουν να το κάνουν. Αυτή είναι η φυσική συνέπεια της στρατιωτικής του επιθετικότητας… Ίσως η Κίνα και οι ΗΠΑ μπορούν να συνεργαστούν για να υποστηρίξουν μια ειρηνευτική διαδικασία. Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ ενδεχομένως να είναι περισσότερο ικανός να πείσει τον Πούτιν για τη λογική αυτής της προσέγγισης.