Βοήθεια ΗΠΑ - Ουκρανία: Ο Ζελένσκι «θα μπορούσε να δείξει λίγη περισσότερη ευγνωμοσύνη», ανέφερε ο Τζο Μπάιντεν
Μπορεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν να διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Ουκρανό ομόλογό του, Βλαντιμίρ Ζελένσκι και η στήριξη που του παρέχει σε κάθε επίπεδο, ώστε να «αποκρούσει» τη ρωσική επίθεση να είναι διαρκής, ωστόσο υπήρξε κάποια στιγμή στη διάρκεια των οκτώ και πλέον μηνών του πολέμου, που ο Αμερικανός πρόεδρος… δεν αντέδρασε τόσο ψύχραιμα σε αυτά που άκουσε, τηλεφωνικά, από τον Ζελένσκι. Σύμφωνα με το NBC News, η τηλεφωνική επικοινωνία των δυο ηγετών, που εξελίχθηκε διαφορετικά από τις προηγούμενες, κατεγράφη τον Ιούνιο, σύμφωνα με τέσσερα άτομα που γνωρίζουν το περιεχόμενο της κλήσης.
Συγκεκριμένα, ο Μπάιντεν μόλις είχε τελειώσει να λέει στον Ζελένσκι ότι μόλις είχε δώσει το πράσινο φως για άλλο ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, όταν ο Ουκρανός άρχισε να απαριθμεί όλη την πρόσθετη βοήθεια που χρειαζόταν και δεν έπαιρνε. Τότε, ο Μπάιντεν έχασε την ψυχραιμία του, λέγοντας, υψώνοντας τον τόνο της φωνής του, πως «ο αμερικανικός λαός ήταν αρκετά γενναιόδωρος και η κυβέρνησή του και ο αμερικανικός στρατός εργάζονταν σκληρά για να βοηθήσουν την Ουκρανία», προσθέτοντας πως με αυτά τα δεδομένα, ο Ζελένσκι «θα μπορούσε να δείξει λίγη περισσότερη ευγνωμοσύνη».
«Γενναιόδωρη» η βοήθεια των ΗΠΑ, δήλωσε ο Ζελένσκι
Το παράπονο του Μπάιντεν
Ο Λευκός Οίκος δεν έχει προσδιορίσει δημοσίως το ποσό. Οι νομοθέτες και οι λομπίστες της Ουκρανίας ελπίζουν σε 40 έως 60 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ορισμένοι αξιωματούχοι που γνωρίζουν τις συζητήσεις αναμένουν ότι το ποσό θα φτάσει, περίπου, στα 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ αρνήθηκε να σχολιάσει το περιεχόμενο της συζήτησης του Ιουνίου, ενώ ούτε η πλευρά του Ζελένσκι προχώρησε σε κάποιο σχόλιο. Πριν από το τηλεφώνημα της 15ης Ιουνίου, η απογοήτευση του Μπάιντεν για τον Ζελένσκι είχε συσσωρευτεί για μερικές εβδομάδες, καθώς τόσο εκείνος όσο και ορισμένοι από τους κορυφαίους βοηθούς του αισθάνονταν ότι η κυβέρνηση έκανε όσα περισσότερα μπορούσε όσο πιο γρήγορα γινόταν, αλλά ο Ουκρανός συνέχιζε να εστιάζει δημοσίως μόνο σε όσα δεν γίνονταν.
