Λιμός Γολοντομόρ – Τριανταφυλλίδης: Γιατί το Facebook απέκλεισε ανάρτηση του δημοσιογράφου

Ένα ιστορικό κείμενο για το Holodomor, το μέχρι στιγμής απεχθέστερο ρωσικό έγκλημα στην Ουκρανία το 1933, στάθηκε αφορμή άγριας λογοκρισίας και αποκλεισμού από το Facebook του δημοσιογράφου Δημήτρη Τριανταφυλλίδη που έκανε τη σχετική ανάρτηση. Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, συγγραφέας, μεταφραστής και γνώστης του ρωσικού χώρου, εξοβελίστηκε για έναν μήνα από την πλατφόρμα, μετά από επίθεση που δέχτηκε από φιλορωσικούς λογαριασμούς, επειδή, με ευκαιρία την μαύρη επέτειο της 25ης Νοεμβρίου, έγραψε για τον μεγάλο λιμό του 1933 στην Ουκρανία, έναν τεχνητό λιμό που σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους: ένα από τα μεγαλύτερα σταλινικά, και όχι μόνο, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας — και ειδικά κατά της πολύπαθης Ουκρανίας. Ωστόσο, το κείμενο του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη αναπαράχθηκε από δεκάδες ανθρώπους στην πλατφόρμα και πολλοί του συμπαραστάθηκαν για την άδικη λογοκρισία που υπέστη.

Το κείμενο για τη σταλινική βαρβαρότητα και τον μεγάλο λιμό στην Ουκρανία, που κόπηκε:

Στην είσοδο του πάρκου-μνημείου στο Κιέβο, υπάρχει το γλυπτό ενός εξαιρετικά λεπτού κοριτσιού με πολύ λυπημένο βλέμμα που κρατά στα χέρια της μια χούφτα στάχια σιταριού. Πίσω από την πλάτη της υπάρχει το Candle of Remembrance, ένα μνημείο με λεπτομέρειες που θυμίζουν αυθεντικά κεντήματα που μπορούν να βρεθούν στις παραδοσιακές ουκρανικές φορεσιές. Πρόκειται για ένα μνημείο που μνημονεύει ένα ιστορικό γεγονός γνωστό ως Holodomor. Τι είναι το Holodomor;

Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ουκρανία ήταν ανεξάρτητο κράτος, αλλά το 1919 η Σοβιετική Ένωση το «ρούφηξε» στην κοινότητα των σοβιετικών κρατών. Οι Ουκρανοί, οι οποίοι ακόμη και τότε θεωρούσαν τους εαυτούς τους λαό της Κεντρικής Ευρώπης, όπως οι Πολωνοί, και όχι Ανατολικοευρωπαίους, όπως οι Ρώσοι, προσπάθησαν να επαναφέρουν την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.

Το 1932, μη θέλοντας να χάσει τον έλεγχο της κύριας σιταποθήκης της Ευρώπης, ο Στάλιν κατέφυγε σε μία από τις πιο ειδεχθείς μορφές τρόμου εναντίον ενός έθνους. Στη διαδικασία της εθνικοποίησης, αφαίρεσε τη γη που παράγει σιτηρά από τους Ουκρανούς αγρότες, αλλά και όλη την υπόλοιπη γεωργική παραγωγή, δημιουργώντας έτσι έναν τεχνητό λιμό. Στόχος ήταν να «μάθουν στους Ουκρανούς να είναι έξυπνοι» ώστε να μην αντιτίθενται πλέον στην επίσημη Μόσχα. Έτσι οι άνθρωποι που παρήγαν τα περισσότερα σιτηρά στην Ευρώπη έμειναν χωρίς ψίχουλο ψωμί. Η κορυφή του Χολοντόμορ ήταν την άνοιξη του 1933.

Στην Ουκρανία εκείνη την εποχή, 17 άνθρωποι πέθαιναν από πείνα κάθε λεπτό, περισσότεροι από 1.000 κάθε ώρα, και σχεδόν 24.500 κάθε μέρα! Οι άνθρωποι κυριολεκτικά πέθαιναν από την πείνα στους δρόμους. Ο Στάλιν εγκατέστησε τον ρωσικό πληθυσμό στα άδεια ουκρανικά χωριά. Κατά την επόμενη απογραφή υπήρξε μεγάλη έλλειψη πληθυσμού. Ως εκ τούτου, η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε την απογραφή, κατέστρεψε τα έγγραφα της απογραφής και οι απογραφείς πυροβολήθηκαν ή στάλθηκαν στα γκουλάγκ, προκειμένου να αποκρύψουν εντελώς την αλήθεια.

Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Χίτλερ των Ουκρανών ήταν ο Στάλιν.

Το Ολοκαύτωμά τους ήταν το Holodomor. Για αυτούς, το φασιστικό Βερολίνο ήταν η Σοβιετική Μόσχα, και τα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους ήταν τα Σοβιέτ. Σήμερα, 28 χώρες σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν το Holodomor ως γενοκτονία εναντίον των Ουκρανών, για την οποία δεν μπορούσε κάποιος να μάθει στο σχολείο, επειδή σχεδόν όλα τα στοιχεία καταστράφηκαν, τα θύματα συγκαλύφθηκαν για δεκαετίες, οι επιζώντες σιώπησαν με το ζόρι.

Το Χολοντόμορ εκείνη την εποχή έσπασε την ουκρανική αντίσταση, αλλά έκανε αιώνια την επιθυμία για ανεξαρτησία της Ουκρανίας από τη Ρωσία. H δικαιολογία για τον αποκλεισμό του λογαριασμού του Τριανταφυλλίδη, για ένα μήνα, ήταν ότι η ανάρτηση συνοδευόταν από μία φωτογραφία στην οποία απεικονιζόταν μερικά εξαθλιωμένα από την πείνα παιδιά, σε ένα ουκρανικό χωριό κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Λιμού, γνωστού ως Γκολοντομόρ, στις αρχές της δεκαετίας του ’30 του προηγούμενου αιώνα, ήταν πορνογραφικό υλικό!

Ποιος φοβάται το Γκολοντομόρ

Με σημερινό άρθρο του στο σάιτ Liberal.gr, με τίτλο «Ποιος φοβάται το Γκολοντομόρ; -Facebook και Ιστορία», ο ίδιος ο δημοσιογράφος εξηγεί τους λόγους της λογοκρισίας, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «υπάρχουν ισχυρά αντισώματα στις ολοκληρωτικές πρακτικές», αφού το σχετικό άρθρο για τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας το διάβασαν χιλιάδες χρήστες.

Γράφει για τις μαζικές αναφορές εναντίον του:

«…μαζικές αναφορές – καταγγελίες άλλων χρηστών, οι οποίοι θεώρησαν πως προσβάλλεται η μνήμη της σεσηπούσας εδώ και 32 χρόνια Ε.Σ.Σ.Δ. και η φωτεινή κληρονομιά της θεωρίας για τη «γέννηση ενός νέου τύπου ανθρώπου». Είναι κοινό μυστικό πως στο αρχιπέλαγος του Facebook πλέουν άπειρες φελούκες «θεματοφυλάκων»» αυτής της κληρονομιάς, οι οποίοι, όπως είναι φυσικό, εκδηλώνουν τη δυσανεξία τους σε κάθε τι που αμαυρώνει, κατά τη γνώμη τους, το «ιερό κληροδότημα». Οργανωμένοι σε σέκτες, επιτίθενται σε κάθε βέβηλο – εχθρό, σε μία προσπάθεια φίμωσης κάθε αντίθετης γνώμης. Οι παλαιότεροι χρήστες της πλατφόρμας, το έζησαν αυτό κατά τη διάρκεια της ταραγμένης εποχής 2010 – 2019, όταν τα στίφη του αντιμνημονιακού μετώπου, τα έμμισθα τρολ των υπογείων και οι αφελείς μα κακεντρεχείς οπαδοί τους περιφέρονταν από σελίδα σε σελίδα τρομοκρατώντας τους χρήστες».

Το κέρδος είναι τελικά μεγάλο, γράφει:

«Το κέρδος είναι μεγάλο. Και αυτό όχι μόνο γιατί πολλοί πληροφορήθηκαν για την μεγάλη ανθρωπιστική τραγωδία του Γκολοντομόρ, αλλά γιατί προκλήθηκε μία ακόμη, βαθιά ρωγμή στην καθεστηκυία αφήγηση και στην παρά φύση αγιοποίηση ενός σκληρού και απάνθρωπου καθεστώτος, όπως αυτό του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Ένα δεύτερο θετικό συμπέρασμα είναι πως μεγάλη μερίδα των Ελλήνων χρηστών του Facebook είναι πια περισσότερο υποψιασμένο. Υπάρχουν μεγάλες ομάδες, οι οποίες δεν χρησιμοποιούν την πλατφόρμα μόνο για διασκέδαση ή αναψυχή, αλλά για την επικοινωνία, την ανταλλαγή απόψεων, τον διαμοιρασμό γνώσεων. Αυτό μόνο στα θετικά της νέας ψηφιακής εποχής μπορεί να προσμετρηθεί».

Τελικά ο λογαριασμός Facebook του Δ. Τριανταφυλλίδη αποκαταστάθηκε σε 24 ώρες, «είτε ήταν αποτέλεσμα της ένστασης που είχα υποβάλει στο Εποπτικό Συμβούλιο της εταιρείας, είτε προκλήθηκε από το θόρυβο που δημιουργήθηκε στον δημόσιο χώρο, δεν παύει να είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι που ακόμη και σε περιβάλλοντα που δεν υπόκεινται σε δημόσιο έλεγχο, μπορούν να υπάρξουν αλλαγές προς το καλύτερο», όπως γράφει ο ίδιος.