Καλεσμένη στην εκπομπή, Επί τόπου, βρέθηκε η κορυφαία συγγραφέας, Αλκυόνη Παπαδάκη και μίλησε για τα βιβλία της, τη ζωή της αλλά και την απώλεια του συζύγου της και του γιου της. Η ίδια φιλοξενείται σε σπίτι, ζει με 250 ευρώ κι όπως λέει, «θα τα καταφέρω, κάτι θα κάνω!». «Πολύ συχνά συναντώ ανθρώπους που μου λένε ότι τους βοήθησα και αισθάνομαι άβολα. Γιατί εγώ δεν έκανα κάτι, την ψυχή μου βγάζω στα βιβλία μου. Ήμουν μέσα στη ζωή και κοντά στους ανθρώπους. Αισθάνομαι υπερήφανη που τα βιβλία μου τα διαβάζουν όλοι οι άνθρωποι. Από καθηγητές πανεπιστημίου μέχρι και απλοί άνθρωποι.
Είναι μια εποχή δύσκολη για τα βιβλία γενικά. Επειδή μου συνέβησαν αυτά τα γεγονότα απανωτά, και τα πιο δύσκολα. Όπως το να χάσω το παιδί μου. Έχω ένα μαχαίρι καρφωμένο πάνω μου. Δεν μπόρεσα να κάνω ένα νέο βιβλίο. Ένα καινούργιο βιβλίο τραβάει και τα προηγούμενα. Πάγωσε η ζωή. Δεν μου φταίει κανείς. Εμένα μου πήγε η ζωή σε καταιγίδα.
Περιμένω κάθε βράδυ το κλειδί στην πόρτα
Χάνω τον σύζυγό μου και τον γιο μου, ήταν 42 χρονών. Δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστεί κανείς. Δεν μπορούσα αυτή την εποχή, γιατί δεν ήταν μόνο οι θάνατοι, προηγήθηκαν νοσοκομεία. Δεν μπόρεσα να γράψω και ακόμα δεν μπορώ. Έχω στο μυαλό μου ότι θα γράψω ένα δυνατό βιβλίο για όσα έζησα. Ο γιος μου έφυγε από κύρωση του ήπατος. Ήταν λίγο φευγάτος και έπινε τελευταία. Δεν το έχω ξεπεράσει, δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει στη ζωή μου. Περιμένω κάθε βράδυ το κλειδί στην πόρτα ή το πρωί να φωνάζει “μαμά”. Είναι όλα νωπά ακόμη!
Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερημιά. Δεν μιλάμε για μοναξιά αλλά για ερημιά. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να σταθώ στα πόδια μου». «Η ζωή ήταν πολύ δύσκολη για ένα μικρό παιδί να μεγαλώνει. Καμιά φορά που λένε “πέρασα 40 κύματα” εγώ λέω ότι αυτά τα χρησιμοποίησα για προπόνηση. Είναι δύσκολα με τα οικονομικά και θέλω να βοηθήσω και την εγγονή μου που έμεινε πίσω. Για αυτήν έχω και προσπαθώ να ανταπεξέλθω! Νιώθω συνεχώς ένα μαχαίρι στην ψυχή μου. Εγώ, όμως, πρέπει να ζήσω και να μην αφήσω τον εαυτό μου να με παρασύρει αυτός ο πόνος».