Στα Γρεβενά βρέθηκαν οι απόγονοι των Βαλαάδων, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ανταλλαγή των πληθυσμών και τη συγκίνηση να περισσεύει. Πρόκειται για τους ελληνόφωνους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που κατοικούσαν στην περιοχή του άνω Αλιάκμονα (Βοίο-Γρεβενά) και υπήρξαν ένα ξεχωριστό και συνάμα ιδιαίτερο κεφάλαιο στη μακραίωνη ιστορία του νομού Γρεβενών. Πρόκειται για εξιλαμισθέντες γηγενείς, Έλληνες Χριστιανούς, των οποίων ο εξισλαμισμός έγινε κατά τους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας. Στα Γρεβενά, εξακολουθούσαν αυτοί να μιλούν την Ελληνική γλώσσα, ως μητρική τους, και όχι την Τουρκική, διατήρησαν δε, πολλά έθιμα Ελληνικά – Χριστιανικά. Μαζί με τους Αλβανούς και τους Τούρκους, συγκροτούσαν το σύνολο των μωαμεθανών της πόλης των Γρεβενών. Σύμφωνα με μία πιθανή εκδοχή, το όνομά τους προέρχεται από την προσφώνηση «Βα Αλλάχ (= μα τον Αλλάχ)», που σε πολλές των περιπτώσεων αποτελούσε τα μοναδικά τούρκικα που γνώριζαν. Έφυγαν από την Ελλάδα το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Σύμφωνα με τον κ. Χρήστο Χασιώτη , Πρόεδρο Αγίου Γεωργίου, την ψυχή της διοργάνωσης, το τριήμερο επιφύλασσε πολλές συγκινητικές στιγμές και δυνατά συναισθήματα. Την Παρασκευή 9 Αυγούστου 2024 οι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου τους υποδέχθηκαν με ανοιχτή την αγκαλιά στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού, όπου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του ιστορικού της ανταλλαγής και της αναχώρησης των Βαλαάδων από τη περιοχή και της εγκατάστασής τους στο Cine Karakollar της επαρχίας Αϊδινίου.
Το βράδυ του Σαββάτου 10/8 στην κεντρική πλατεία του χωριού, παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί χοροί από τα χορευτικά τμήματα του Εκπολιτιστικού Συλλόγου, καθώς και του Δήμου Γρεβενών. Χθες Κυριακή 11 Αυγούστου στις 10.00π.μ. στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων έλαβε χώρα η παράδοση του τάματος της μητέρας του Μπεκηρ Αγα Χαμκως στο Ιερέα του χωριού, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προστασία και διαμονή της οικογένειάς της στην Εκκλησία του χωριού. Το μήνυμα ήταν η ειρήνη σε όλους τους λαούς. Αμέσως μετά στον περιβάλλοντα χώρο του Ιερού Ναού φυτεύτηκαν δύο δένδρα ελιάς και οι Γρεβενιώτες τους αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια.