Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου, ενός ανθρώπου που άφησε έντονο το στίγμα του στην ιστορία της εκκλησίας. Ήταν 28η Ιανουαρίου του 2008 και στις 5.15 τα ξημερώματα, ο Αρχιεπίσκοπος αφήνει την τελευταία του πνοή, μετά από μάχη με τον καρκίνο. «Έσβησε» στην κατοικία του στο Ψυχικό, […]
Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου, ενός ανθρώπου που άφησε έντονο το στίγμα του στην ιστορία της εκκλησίας.
Ήταν 28η Ιανουαρίου του 2008 και στις 5.15 τα ξημερώματα, ο Αρχιεπίσκοπος αφήνει την τελευταία του πνοή, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
«Έσβησε» στην κατοικία του στο Ψυχικό, καθώς ο ίδιος είχε ζητήσει να μην μεταφερθεί στο νοσοκομείο.
Η σορός του εκτέθηκε σε τριήμερο προσκύνημα, ενώ η κηδεία έγινε με τιμές αρχηγού κράτους.
Ποιος ήταν ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος
Γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Ολοκλήτωσε το διδακτορικό του στη Θεολογία και ήταν πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965. Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το 1974, εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος ενώ ήταν μόλις 35 ετών και αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος συμμετείχε σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ έγραψε αμέτρητα επιστημονικά κείμενα στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες. Δημοσιεύσεις που ξεχώρισαν είναι οι : “Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση από την αρχαιότητα στον χριστιανισμό”, “Η ψυχή της Ευρώπης”. Η διατριβή του στο Πανεπιστήμιο με τίτλο : “Ιστορική και Κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι”, θεωρήθηκε σπουδαίο έργο , καθώς και οι μελέτες του για τον Μελέτιο Πηγά και το Θείο Πάθος.
Το έργο του
Το 1998 πεθαίνει ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αφήνει την τελευταία του πνοή.
Ανάμεσα στους υποψήφιους (Δημητριάδος Χριστόδουλος, Θηβών Ιερώνυμος και ο τότε Αλεξανδρουπόλεως (νυν Θεσσαλονίκης) Άνθιμος ), εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος.
Διαβάζει τον “επιβατήριο” λόγο του στον μητροπολιτικό ναό Αθηνών μπροστά στο πλήθος και αμέσως όλοι μιλούν για τον αρχιεπίσκοπο που πάλεψε όσο κανείς να φέρει τους νέους κοντά στην εκκλησία. Καλούσε τη νεολαία “όπως είναι, ακόμη και με το σκουλαρίκι” να πηγαίνει στην εκκλησία, της ζήτησε συγγνώμη που οι παλιότερες γενιές δεν έκαναν όσα έπρεπε για εκείνη.
Γρήγορα άρχισε το σπουδαίο του έργο, ιδρύοντας οργανισμούς όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος ίδρυσε την Μη Κυβερνητική Οργάνωση “Αλληλεγγύη” που προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια σε διεθνές επίπεδο.
Δεν σταματά όμως εκεί, αλλά ακολουθεί την εποχή, «βάζοντας» την εκκλησία στο διαδίκτυο με την ίδρυση της υπηρεσίας Διαδικτύου και της ψηφιακής βιβλιοθήκης σε 9 γλώσσες.
Δύο γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του και οι αντιδράσεις
Το 2000 ξεσπά σάλος με την σύγκρουση του Αρχιεπισκόπου με την κυβέρνηση Σημίτη, για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες.
Δυο χρόνια μετά και με το θέμα να απασχολεί έντονα, ξεσπά η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της τότε υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου. Το 2001 υπάρχουν φήμες πως ο αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄, κάτι που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί. Μετά τις αντιδράσεις, ο Χριστόδουλος πείθει τους ιεράρχες και ο Πάπας αποδέχεται την πρόσκληση του Κωστή Στεφανόπουλου, προέδρου της Δημοκρατίας και έρχεται στην Αθήνα.
Η συγγνώμη του Ποντίφικα στο αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, παρουσία και των μελών της Ιεράς Συνόδου, φέρνει και πάλι την θερμή σχέση ανάμεσα στις δύο εκκλησίες.
Το έντονο χειροκρότημα του αρχιεπισκόπου ως απάντηση στη συγγνώμη, έληξε την «ψύχρα» που είχε προκληθεί και πέντε χρόνια μετά αρχιεπίσκοπος πηγαίνει στο Βατικανό για να συναντήσει το νεοεκλεγέντα πλέον Πάπα Βενέδικτο.
Ο καρκίνος
Το πρωί του Σαββάτου του 2007 και μετά από μία μεγάλη περιοδεία, ο Αρχιεπίσκοπος εμφανίζεται αδύναμος και κουρασμένος, με τους πόνους και τον υψηλό πυρετό να εμφανίζονται γρήγορα.
Αναβάλλει την επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια και μπαίνει στο Αρεταίειο, όπου ενώ αρχικά θεωρείται πως πρόκειται για μια αδιαθεσία, τα νέα για όγκο στο έντερο έρχονται αμέσως.
Μετά την επέμβαση και διαπιστώνεται όγκος στο ήπαρ, που τον καθήλωσε για μέρες στο κρεβάτι της εντατικής, με τους γιατρούς να μιλούν με απαισιοδοξία.
Ο λαός έδειξε την αγάπη του με ανατριχιαστικό τρόπο. Πιστοί άρχισαν να συρρέουν στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Εκατοντάδες μηνύματα, γράμματα, λουλούδια στον αρχιεπίσκοπο. Επιστήμονες από το εξωτερικό έρχονται να τον εξετάσουν. Ο διάσημος Έλληνας χειρουργός Ανδρέας Τζάκης, προσωπικός φίλος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος μάλιστα είχε τιμηθεί και από την Ιερά Σύνοδο, έρχεται στην Ελλάδα και κάνει λόγο για “μεταμόσχευση”.
Η περιπέτεια
Η επέμβαση έγινε στο κέντρο Τζάκσον Μεμόριαλ που βρίσκεται στο Μαϊάμι και επικεφαλής είναι ο Ανδρέας Τζάκης.
Βγαίνει από το νοσοκομείο στις 20 Ιουλίου και συγκινεί τον λαό με την αξέχαστη φράση “Είμαι ο Χριστόδουλός σας”. Το Σάββατο 18 Αυγούστου αναχωρεί από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, ο αρχιεπίσκοπος αποχαιρετά την Ελλάδα, τους συνεργάτες του, τους φίλους και τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και των κομμάτων, ζητώντας από τους Έλληνες να προσεύχονται για εκείνον. Στο Μαϊάμι παρέμεινε πενήντα ημέρες, μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα, κάτι που συμβαίνει στις 7 Οκτωβρίου, όμως οι γιατροί χάνουν τις ελπίδες τους καθώς διαπιστώνουν μετάσταση της νόσου και η μεταμόσχευση είναι αδύνατη. Στην κατοικία του στο Ψυχικό, ο Χριστόδουλος υποδέχεται όλους όσοι επιθυμούν να τον δουν. Στις 16 Νοεμβρίου τον βλέπει ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, στις 21 Νοεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου και στις 23 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.
Ο θάνατος
Ο αρχιεπίσκοπος αισθάνεται καλύτερα και ασχολείται με τη νεολαία και πάλι, αφήνοντας τους συμβουλές για το μέλλον τους. Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του στο οποίο αναφερόταν στην “κοινή μοίρα των ανθρώπων που είναι ο θάνατος”, έγραφε πως μόνο η πίστη λύνει τα προβλήματα.
Οι μέρες που ακολουθούν είναι μαύρες και οι πόνοι ανυπόφοροι. Παρά τις πιέσεις των γιατρών, ο Χριστόδουλος επιθυμεί να μείνει σπίτι, μάλλον γιατί αισθανόταν το τέλος του. Στις 14 του Γενάρη του 2008, του ανακοινώνεται η επιδείνωση της υγείας του.
Ο Αρχιεπίσκοπος ζητά να μείνει στην κατοικία του, και οι γιατροί σέβονται την τελευταία του επιθυμία. Ήξεραν όλοι, ίσως ο ίδιος καλύτερα, πως ήταν πράγματι η τελευταία.
Πεθαίνει 14 ημέρες μετά, και πίσω του αφήνει μια ολόκληρη ιστορία και πολλούς νέους που ακόμη είναι κοντά στην εκκλησία, χάρη σε εκείνον.
