Συνθήκες τραγικές, που οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια, με τους ανθρώπους να αισθάνονται κρατούμενοι, σε μια χώρα που έφτασαν για να γλιτώσουν από τη δίνη του πολέμου. Έτσι γράφει στο πολλών σελίδων ρεπορτάζ του το περιοδικό Spiegel, για τον καταυλισμό της Μόριας που έχει απασχολήσει τον διεθνή Τύπο πολλές φορές, όμως τώρα αναφέρεται σε σκοτεινές […]
Συνθήκες τραγικές, που οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια, με τους ανθρώπους να αισθάνονται κρατούμενοι, σε μια χώρα που έφτασαν για να γλιτώσουν από τη δίνη του πολέμου.
Έτσι γράφει στο πολλών σελίδων ρεπορτάζ του το περιοδικό Spiegel, για τον καταυλισμό της Μόριας που έχει απασχολήσει τον διεθνή Τύπο πολλές φορές, όμως τώρα αναφέρεται σε σκοτεινές καταστάσεις που πρέπει να κρούουν τα καμπανάκια του κινδύνου.
Στη Μόρια, έναν καταυλισμό που μοιάζει με φυλακή, «ανθούν» η πορνεία και η διακίνηση ναρκωτικών, λέει το περιοδικό.
«Πριν από ένα χρόνο δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα hotspot για τους πρόσφυγες. Σε νησιά σαν την Λέσβο, οι καταυλισμοί μοιάζουν σα φυλακές. Από τότε που πέθαναν τρεις μετανάστες τον περασμένο Ιανουάριο η ατμόσφαιρα έχει χειροτερεύσει», αναφέρει η Deutsche Welle που αναδημοσιεύει το ρεπορτάζ.
Πρόσφυγες μοιράστηκαν την εμπειρία τους και τα συναισθήματα τους στο περιοδικό, και ο τρόπο που περιγράφουν τα πράγματα σοκάρει.
«Μερικοί αποκαλούν τη Μόρια καταυλισμό του τρόμου. Ναι αυτό ακριβώς είναι για εμάς, ένας καταυλισμός του τρόμου» λέει η Αμάνι «είναι ένας καταυλισμός όπου χάθηκαν οι ελπίδες μας»
Ο Μαχμούτ μεταφέρει μια ακόμα πιο σκληρή εικόνα: «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, τίποτα να κερδίσουμε. Οι άνθρωποι εδώ παίρνουν ναρκωτικά. Υπάρχουν όλων των ειδών τα ναρκωτικά. Υπάρχουν πακέτα με μαριχουάνα τόσο μεγάλα όσο είναι το μαξιλάρι ενός καναπέ. Χάπια, ηρωίνη, κοκαΐνη, βότκα, ουίσκι, και δεν είναι ακριβά. Ένα μπουκάλι Jack Daniel´s κοστίζει δέκα ευρώ».
Αυτό που τρομάζει περισσότερο για όλα όσα συμβαίνουν στο νησί της Λέσβου με τους πρόσφυγες, είναι η πορνεία που φουντώνει.
Ο Μαχμούτ μιλά γι΄αυτό, περιγράφοντας χαρακτηριστικά πως η πορνεία ζει μέσα στα μάτια τους στο δυτικό τμήμα του καταυλισμού, λίγο πιο πάνω από ένα ρυάκι, στο ύπαιθρο, πίσω από έναν προστατευτικό τοίχο, πάνω σε μια κουβέρτα.
Πρόκειται κυρίως για Αφρικανές που δουλεύουν για πέντε και δέκα ευρώ».
