Φωτιά… ανάβει στο πολιτικό σκηνικό το αίτημα που κατατέθηκε στην Βουλή με πρώτο υπογράφοντα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Η ειδική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, αφορά όλες τις δικογραφίες που έχουν σταλεί στη Βουλή για τα εξοπλιστικά προγράμματα της περιόδου Παπαντωνίου. «Τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας αποτελούσαν ανέκαθεν πηγή κινδύνων για διαφθορά δομών και […]
Φωτιά… ανάβει στο πολιτικό σκηνικό το αίτημα που κατατέθηκε στην Βουλή με πρώτο υπογράφοντα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Η ειδική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, αφορά όλες τις δικογραφίες που έχουν σταλεί στη Βουλή για τα εξοπλιστικά προγράμματα της περιόδου Παπαντωνίου.
«Τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας αποτελούσαν ανέκαθεν πηγή κινδύνων για διαφθορά δομών και προσώπων. Τα παρακάτω αναφερόμενα εξοπλιστικά προγράμματα ανάγονται σε μία συνολικότερη περίοδο, κατά την οποία κορυφώθηκαν πράξεις και παραλείψεις του παλαιού πολιτικού συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, δομημένα ομόλογα, υπερβάσεις ολυμπιακών έργων, δανειοδότηση μέσων μαζικής ενημέρωσης και κομμάτων κτλ. συνέθεταν την εικόνα διαπλοκής και διαφθοράς. Οι ευθύνες είναι πολιτικές και ποινικές. Οι πολιτικές ευθύνες αποδίδονται από τον λαό-το εκλογικό σώμα. Οι ποινικές ευθύνες αποδίδονται από τη δικαιοσύνη. Όμως το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο βρέθηκε να θωρακίζει τα πολιτικά πρόσωπα που «έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι», με το ίδιο το Σύνταγμα, με νόμο περί ευθύνης υπουργών, αλλά και με την καθυστερημένη προώθηση σχετικών υποθέσεων στη δικαιοσύνη. Η απονομή στη Βουλή του αποκλειστικού δικαιώματος για τη άσκηση δίωξης όσων διατελούν ή έχουν διατελέσει μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για τα ποινικά αδικήματα που διαπράττουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους (άρθρο 86 παρ. 1 Συντάγματος και άρθρα 4 παρ. 1, 4 και 5 Ν. 3126/2003 «περί ποινικής ευθύνης Υπουργών») έχει όντως συγκεντρώσει πολλά επικριτικά σχόλια, εξαιτίας της ιδιαίτερης μεταχείρισης που επιφυλάσσεται στη συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις αποτυγχάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη, κυρίως λόγω της σκανδαλωδώς ταχείας παραγραφής που προβλέπεται».
«Η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη ριζική μεταβολή της νομοθεσίας για την ευθύνη των Υπουργών. Με την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, που είναι και ο μόνος δυνατός τρόπος αλλαγής του, το ειδικό αυτό καθεστώς πρέπει να καταργηθεί. Χαρακτηριστική περίπτωση των ευνοϊκών συνεπειών που έχουν οι ισχύουσες διατάξεις για όσους βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον φαίνονται να αποτελούν οι έξι (6) συναφείς μεταξύ των ποινικές δικογραφίες που διαβιβάστηκαν στη Βουλή και αφορούν όλες τον τ. Υπουργό Άμυνας Ιωάννη Παπαντωνίου, στον οποίο αποδίδονται με τα σχετικά βουλεύματα πράξεις απιστίας, από τις οποίες προήλθε πολύ μεγάλη οικονομική ζημία του ελληνικού δημοσίου».
«Πρόκειται για αδικήματα που σχετίζονται με τους εξοπλισμούς της χώρας (προμήθεια 170 αρμάτων μάχης Leopard, 12 επιθετικών ελικοπτέρων Apache, 6 φραγμάτων τύπου «S», συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και 20 μεταφορικών ελικοπτέρων NH90). Κάτω από κανονικές συνθήκες, ήτοι εάν δεν είχε μεσολαβήσει η παραγραφή την οποία εισάγει το άρθρο 86 του Συντάγματος, οι πράξεις και παραλείψεις που αποδίδονται στο συγκεκριμένο πρόσωπο θα μπορούσαν να εξεταστούν από τον φυσικό δικαστή και να αποδοθούν, εφόσον συντρέχουν ευθύνες, ενώ τώρα αυτή η εξέταση φαίνεται να κωλύεται, με εξαίρεση συνοδευτικές πράξεις για την ύπαρξη των οποίων υφίστανται ισχυρές ενδείξεις, όπως αναλύεται διεξοδικά στη συνέχεια αυτής της πρότασης».
