Στον ρόλο της «αριστερής συνείδησης» του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανιστεί ο πρώην υπουργός, Νίκος Φίλης. Το στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος ασκεί κριτική για τη συμφωνία με τους δανειστές με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ο κ. Φίλης, στο άρθρο του ισοπεδώνει μεν την συμφωνία λέγοντας ότι «σηματοδοτεί την παραμονή της χώρας στο ασφυκτικό μνημονιακό […]
Στον ρόλο της «αριστερής συνείδησης» του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανιστεί ο πρώην υπουργός, Νίκος Φίλης. Το στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος ασκεί κριτική για τη συμφωνία με τους δανειστές με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Ο κ. Φίλης, στο άρθρο του ισοπεδώνει μεν την συμφωνία λέγοντας ότι «σηματοδοτεί την παραμονή της χώρας στο ασφυκτικό μνημονιακό πλαίσιο» και τονίζει ότι τα αντίμετρα είναι μεν θετικά αλλά δεν «αρκούν για να θεραπεύσουν τον πόνο που θα συνεχίσουν να υφίστανται τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα».
Αναφερόμενος στο Eurogroup της 22ας Μαϊου, ο Νίκος Φίλης λέει επι της ουσίας ότι οι δικαιολογίες τελείωσαν και η κυβέρνηση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φιλοτεχνήσει «μια νέα «αφήγηση» ή ένα αριστερό success story». Εν κατακλείδι, ο κ. Φίλης εξηγεί με τον δικό του τρόπο ότι θα ψηφίσει τα μέτρα.
Όλο το άρθρο του Νίκου Φίλη
Πρέπει να έχουμε συνείδηση της πραγματικότητας. Η προκαταρκτική συμφωνία για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης, σηματοδοτεί την παραμονή της χώρας στο ασφυκτικό μνημονιακό πλαίσιο. Τα αντίμετρα, που για πρώτη φορά συμφωνήθηκαν, είναι αναμφίβολα θετικά, δεν είναι σίγουρο όμως ότι αρκούν για να θεραπεύσουν τον πόνο που θα συνεχίσουν να υφίστανται τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι επί θύραις η γ’ αξιολόγηση, με την εμπειρία να δείχνει ότι και σε αυτή οι δανειστές θα πιέσουν για επιπλέον μέτρα λιτότητας και απορρύθμισης του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων.
Η κυβέρνηση, εν όψει του Eurogroup της 22ας Μαΐου, πρέπει να επιδιώξει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση τη ρύθμιση για το χρέος, τώρα που οι πιστωτές δεν μπορούν να επικαλούνται ως δικαιολογία καθυστερήσεις εκ μέρους της ελληνικής πλευράς. Οχι για να φιλοτεχνηθεί μια νέα «αφήγηση» ή ένα αριστερό success story, αλλά γιατί χωρίς ρύθμιση του χρέους η έξοδος από τα μνημόνια είναι εξαιρετικά αμφίβολη.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση οφείλει να ξεδιπλώσει ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας με επίκεντρο την αντιμετώπιση της ανεργίας, ανόρθωσης του κοινωνικού κράτους και εκσυγχρονισμού των θεσμών. Ειδικά για το τελευταίο, που συγκροτεί ένα ευρύ πεδίο παρεμβάσεων εκτός μνημονιακών δεσμεύσεων, οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση ή υποχώρηση θα καταλογιστεί ως αδικαιολόγητη πολιτική αναποφασιστικότητα.
Στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται, η παραμονή της κυβέρνησης της Αριστεράς στην εξουσία συνεχίζει να είναι κρίσιμη προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την επιτροπεία.
Στο λαό δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία. Με ΝΔ και Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα υπήρχαν όχι μόνο τα θετικά αντίμετρα αλλά τα αρνητικά μέτρα θα ήταν πολύ περισσότερα. Η ΝΔ το μόνο που μπορεί να υλοποιήσει είναι η υπόσχεσή της προς τους δανειστές για «μέτρα κι άλλα τόσα μέτρα», για πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους στην παιδεία και στην υγεία για απολύσεις και ολική επαναφορά του 40χρονου καθεστώτος της διαφθοράς, της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων.
Οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουν να σκεφτούν ακόμα μια παράμετρο. Στην Ευρώπη που βρίσκεται σε έναν κύκλο εκλογικών αναμετρήσεων θα υπάρξουν εξελίξεις με αβέβαιη κατάληξη αλλά και δυνατότητες. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς στους οποίους υποχρεώθηκε παραμένει μια δύναμη έτοιμη να εκμεταλλευθεί ανα πάσα στιγμή τις ρωγμές στο φρούριο της ατέρμονης λιτότητας που ροκανίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ενισχύοντας αποσταθεροποιητικές τάσεις και την Ακροδεξιά.
Αντίθετα, η ΝΔ είναι ιδεολογικά και πολιτικά ταγμένη στην υπεράσπιση αυτού του τείχους. Μαζί με τον κ. Σόιμπλε και τους ακραίους συντηρητικούς – νεοφιλελεύθερους κύκλους, πιστεύουν ακράδαντα ότι η λιτότητα επιτελεί εξυγιαντικό ρόλο προς όφελος του κεφαλαίου επιρρίπτοντας όλα τα βάρη της κρίσης στους φτωχούς και τους αδύναμους.
