Στις «τεράστιες δυνατότητες του Λαού μας και του Έθνους μας, όταν απαντούμε στις προκλήσεις των καιρών υπό όρους ευθύνης και αρραγούς ενότητας» αναφέρεται στο μήνυμά του για το νέο έτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος επισημαίνει ότι «αυτές τις δυνάμεις οφείλουμε ν’ αξιοποιούμε, έχοντας επιπλέον το χρέος να μην φανούμε κατώτεροι των […]
Στις «τεράστιες δυνατότητες του Λαού μας και του Έθνους μας, όταν απαντούμε στις προκλήσεις των καιρών υπό όρους ευθύνης και αρραγούς ενότητας» αναφέρεται στο μήνυμά του για το νέο έτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος επισημαίνει ότι «αυτές τις δυνάμεις οφείλουμε ν’ αξιοποιούμε, έχοντας επιπλέον το χρέος να μην φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων, ιδίως έναντι της Νέας Γενιάς».
Ο κ. Παυλόπουλος εύχεται να είναι οδηγός μας το τρίπτυχο: «Το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, μας διδάσκει. Το παρόν μας χαλυβδώνει. Το μέλλον, μας ενώνει για να κατακτήσουμε αυτό που μας αναλογεί».
Το μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ως εξής:
«Με πλήρη σεβασμό των διατάξεων του Συντάγματος, οι οποίες προσδιορίζουν και τις θεσμικές συντεταγμένες της αποστολής μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, σας απευθύνω αυτό το μήνυμα λίγο πριν την ανατολή του Νέου Έτους. Μήνυμα το οποίο συμπυκνώνει αφενός μεν -και πρωτίστως- τις θερμές ευχές μου για υγεία, δύναμη και δημιουργία, ατομική και συλλογική, ιδίως σ’ αυτούς τους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς. Αφετέρου δε τις, οπωσδήποτε αυτονόητες πλην όμως αναγκαίες, υπομνήσεις ως προς το χρέος μας ως Λαού και ως Έθνους απέναντι στην Πατρίδα μας αλλά και απέναντι στην Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια. Χρέος, το οποίο προσδιορίζουν η Ιστορία μας αλλά και η προοπτική μας, ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Κοινότητας εν γένει.
Η χρονιά που φεύγει μας υποχρεώνει να μην ξεχνάμε ότι βιώνουμε ακόμη τις τραγικές επιπτώσεις της βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, η οποία έχει τραυματίσει βαρύτατα την κοινωνική συνοχή, με κύρια θύματα τις οικονομικώς ασθενέστερες ομάδες του Λαού μας και, κατ’ εξοχήν, την Νέα Γενιά. Πλην όμως η χρονιά αυτή κατέδειξε πως όλοι οι οιωνοί μας νομιμοποιούν να ελπίζουμε, και δη βασίμως, ότι αποφασισμένοι και ενωμένοι -όπως το πράττουμε διαχρονικώς για τα μεγάλα και σημαντικά εθνικά διακυβεύματα- μπορούμε και πρέπει να χαράξουμε, αρχής γενομένης από το 2018, το μέλλον που μας αναλογεί και μας ταιριάζει.
Τούτο είναι καθ’ όλα δυνατό διότι, πέραν των όσων προεξέθεσα, έχουμε ήδη αποδείξει, έναντι πάντων, ότι, παρά την δεινή κοινωνική και οικονομική κρίση, η Ελλάδα συνιστά πραγματικό πυλώνα δημοκρατικής σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη ευρύτερη περιοχή μας. Πυλώνα ο οποίος, πέραν των άλλων, καταφέρνει ν’ αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα τον θανάσιμο κίνδυνο της τρομοκρατικής βαρβαρότητας, αλλά και να υπερασπίζεται τον Άνθρωπο, όπως αρμόζει στον Πολιτισμό μας, στο πλαίσιο του οξύτατου Προσφυγικού ζητήματος.
Είναι όλα αυτά τα εχέγγυα τα οποία μας παρέχουν, πάντοτε υπό συνθήκες αρραγούς ενότητας όλων των Δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, και τα ακόλουθα δικαιώματα:
– Πρώτον, το δικαίωμα όχι μόνο να είναι η Ελλάδα, στο διηνεκές, αναπόσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Αλλά και να μπορεί να πρωταγωνιστήσει, κατά το μέτρο που της αναλογεί, στην ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και, επέκεινα, του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Έτσι ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να εκπληρώσει τόσο την ιστορική αποστολή της έναντι των Λαών της, όσο και τον πλανητικό της, εξίσου ιστορικό, ρόλο για την εμπέδωση της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης σε ολόκληρο τον Κόσμο. Τούτο όμως προϋποθέτει, επιπλέον, και την επίγνωση των Ευρωπαϊκών Θεσμών αλλά και όλων των Εταίρων μας αναφορικά με τα εξής: Από την μια πλευρά ότι πρέπει να τροποποιηθεί δραστικώς, σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, η αδιέξοδη πολιτική υπερβολικής λιτότητας, έτσι ώστε να στηριχθεί, στην βάση της Αλληλεγγύης, το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου και η κοινωνική συνοχή στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καθώς και ότι πρέπει να θωρακισθούν οι μηχανισμοί άμυνας απέναντι στην επερχόμενη εξαιρετικά επικίνδυνη κρίση δημόσιου και ιδιωτικού χρέους επίσης σ’ ευρωπαϊκό, και όχι μόνον, επίπεδο. Και, από την άλλη πλευρά, ότι πρέπει ν’ αποκτήσει την απαιτούμενη δύναμη για την εκπλήρωση της αποστολής του, κατά το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο, ο σήμερα ατροφικός πυλώνας της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας.
– Τα ίδια όμως εχέγγυα που προανέφερα μας δίνουν και ένα ακόμη δικαίωμα. Ήτοι το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε, ως Λαός και ως Έθνος, στο ακέραιο, τα Εθνικά μας Θέματα, που είναι βεβαίως και Θέματα της Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας. Τα Θέματα αυτά είναι και τα σταθμά μέτρησης των σχέσεων φιλίας και καλής γειτονίας καθώς και της ευρωπαϊκής προοπτικής των γειτονικών μας κρατών, με την έννοια ότι όλα αυτά εξαρτώνται, αυτονοήτως, και από τον εκ μέρους τους πλήρη σεβασμό:
- Πρώτον, του συνόλου της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης.
- Δεύτερον, του συνόλου του Διεθνούς Δικαίου και ιδίως της Συνθήκης της Λωζάνης. Η οποία προσδιορίζει, επακριβώς και δίχως ίχνος γκρίζων ζωνών, τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Τρίτον, του status quo των υφιστάμενων συνόρων. Πράγμα που σημαίνει, μεταξύ άλλων, την αποφυγή χρησιμοποίησης ανιστόρητων ονομάτων, τα οποία, επιπλέον, αποπνέουν αλυτρωτισμό, εντελώς αντίθετο προς το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
- Τέταρτον, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρωτίστως δε του Δικαιώματος στην Ιδιοκτησία και των Δικαιωμάτων των Μειονοτήτων.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Τα γεγονότα του 2017, στην Χώρα μας, σ’ Ευρωπαϊκό αλλά και σε Διεθνές επίπεδο, τεκμηριώνουν ότι όλα όσα εξέθεσα δεν συνιστούν επετειακά ευχολόγια κενά περιεχομένου. Όλως αντιθέτως, αναδεικνύουν τις τεράστιες δυνατότητες του Λαού μας και του Έθνους μας, όταν απαντούμε στις προκλήσεις των καιρών υπό όρους ευθύνης και αρραγούς ενότητας. Αυτές τις δυνάμεις οφείλουμε ν’ αξιοποιούμε, έχοντας επιπλέον το χρέος να μην φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων, ιδίως έναντι της Νέας Γενιάς.
Χρόνια πολλά, καλά κι ελπιδοφόρα. Ελπιδοφόρα όχι με την έννοια της ανέξοδης ουτοπίας, αλλά με την θεμελιωμένη ιστορικώς πεποίθηση ότι μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε επαξίως στις απαιτήσεις που προσδιορίζουν την προοπτική του Λαού μας και του Έθνους μας, την προοπτική της Πατρίδας. Ας είναι οδηγός μας το εξής τρίπτυχο: Το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, μας διδάσκει. Το παρόν μας χαλυβδώνει. Το μέλλον, μας ενώνει για να κατακτήσουμε αυτό που μας αναλογεί.
Και πάλι Καλή Χρονιά, Χρόνια Πολλά».
