Με ένα εκτενές άρθρο το περιοδικό Foreign Policy εξηγεί γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης. Όπως αναφέρει το περιοδικό, ο Αλέξης Τσίπρας το αξίζει όπως και ο Ζόραν Ζάεφ για την προσπάθεια που κατέβαλαν ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα με το όνομα της πΓΔΜ. «Οι δύο ηγέτες που αξίζουν το βραβείο […]
Με ένα εκτενές άρθρο το περιοδικό Foreign Policy εξηγεί γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης.
Όπως αναφέρει το περιοδικό, ο Αλέξης Τσίπρας το αξίζει όπως και ο Ζόραν Ζάεφ για την προσπάθεια που κατέβαλαν ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα με το όνομα της πΓΔΜ.
«Οι δύο ηγέτες που αξίζουν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης δεν συναντήθηκαν αυτή τη βδομάδα στη Σιγκαπούρη. Αντ’ αυτού, θα συναντηθούν την Κυριακή 17/6 στις όχθες μιας λίμνης με γλυκό και καθαρό νερό στα σύνορα Ελλάδας, Μακεδονίας και Αλβανίας, αναφέρει το περιοδικό, παρότι αυτή η πληροφορία δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Διαβάστε ακόμα:
Εκλογές Τουρκία: Πού ψηφίζουν οι Τούρκοι στην Ελλάδα
Οι πρωθυπουργοί Αλέξης Τσίπρας της Ελλάδας και ο Ζόραν Ζάεφ της ”Μακεδονίας” – μια χώρα που θα είναι γνωστή επισήμως ως Βόρεια Μακεδονία – θα υπογράψουν συμφωνία για την επίλυση της επίπονης και πολύχρονης σύγκρουσης για το όνομα της πΓΔΜ» αναφέρει το δημοσίευμα.
Διαβάστε ακόμα:
Πάνος Καμμένος: Δεν ισχύει καμία συμφωνία
Σύμφωνα με το Foreign Policy, «αυτό που κάνει την υπόθεση της ”Μακεδονίας” τόσο ενοχλητική είναι η επίμονη πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη μιας μακεδονικής ταυτότητας από τους τρεις μεγαλύτερους, ισχυρότερους γείτονές της, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία.
Η Βουλγαρία αμφισβητεί τη μακεδονική γλώσσα, τη Σερβία την ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της πΓΔΜ και μια κυρίαρχη αφήγηση στην Ελλάδα υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως μια μη ελληνική Μακεδονία. Η πΓΔΜ δεν είναι μόνο «ελληνική», αλλά η «Ελλάδα» υπό αυτή την έννοια αποκλειστικότητας έχει τις ρίζες της στον φαύλο Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο».
Το περιοδικό καταλήγει: «Η διαμάχη για το όνομα έχει εξασθενήσει τόσο καιρό για τον απλό λόγο ότι έχει προκαλέσει λιγότερο πόνο στο μεγαλύτερο, ισχυρότερο κόμμα, στην Ελλάδα. Σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους προκάτοχους, ο Τσίπρας αντιλήφθηκε, πρώτον, το όφελος από την απαλλαγή της Ελλάδας από ένα περιττό βάρος στις σχέσεις του με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καθώς και τις σχέσεις του με έναν γείτονα.
Δεύτερον, ο Τσίπρας είδε την ευκαιρία με την άφιξη του ρεφορμιστικού ομόλογου στα Σκόπια, του Ζάεφ. Και αυτό γιατί ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ είναι απελπισμένος να δει τη χώρα του να εισέλθει τελικά στο ΝΑΤΟ και να ενταχθεί στην ΕΕ, να σταθεροποιηθεί και να προσελκύσει επενδύσεις».
