Γράφει η Ευτυχία Παπούλια Κοινωνιολόγος Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, κατά ένα περίεργο τρόπο, εξαρτώνται οι μεν από τους δε, αλλά και μισούν οι μεν τους δε. Arnold Bennett, 1867-1931, Βρετανός συγγραφέας «Ρεζίλι των σκυλιών ο πρωθυπουργός», «Χλεύαζαν την Ελλάδα κι εκείνος γελούσε». Κάπως έτσι παρουσιάστηκε το επιεικώς άθλιο περιστατικό στο Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Γερμανία, εις […]
Γράφει η Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, κατά ένα περίεργο τρόπο, εξαρτώνται οι μεν από τους δε, αλλά και μισούν οι μεν τους δε.
Arnold Bennett, 1867-1931, Βρετανός συγγραφέας
«Ρεζίλι των σκυλιών ο πρωθυπουργός», «Χλεύαζαν την Ελλάδα κι εκείνος γελούσε».
Κάπως έτσι παρουσιάστηκε το επιεικώς άθλιο περιστατικό στο Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Γερμανία, εις βάρος της χώρας μας στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Ένας ανάγωγος, φιλόδοξος δημοσιογράφος έγινε γνωστός στο διαδίκτυο, χάρη στο θράσος του να πλησιάσει εκλεγμένο από το λαό πρόσωπο και να προσβάλει τη χώρα του.
Σίγουρα, η χυδαία ερώτηση που απηύθυνε στον Αλέξη Τσίπρα, θα έπρεπε να προκαλέσει την άμεση αντίδραση των όσων σοβαρών δημοσιογράφων μας έχουν απομείνει, αλλά και την απομάκρυνση του από την αντίστοιχη ΕΣΗΕΑ της Γερμανίας.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Αντίθετα ασκήθηκε κακόπιστη κριτική με αρκετή δόση χαιρεκακίας στην αντίδραση του πρωθυπουργού, με ταυτόχρονη προβολή και ανάδειξη της «μαγκιάς» του Γερμανού δημοσιογράφου, που τον «άφησε σύξυλο ή τον έφερε σε αμηχανία».
Ούτε μια αναφορά στην αξιοπρεπή στάση του Αλέξη Τσίπρα να τον αγνοήσει παντελώς, να απαξιώσει την συμπεριφορά του και απλώς να χαμογελάσει.
Ακόμη και αυτή η προσβολή σε ένα ολόκληρο έθνος που δεινοπάθησε– περισσότερο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό- χρησιμοποιήθηκε για αντιπολιτευτικούς σκοπούς.
Στάση εντελώς περιττή, μιας και οι Έλληνες δεν χρειάζονται πλέον άλλα στοιχεία για να πεισθούν για την ανικανότητα της κυβέρνησης.
Fabian Köster, ο Γερμανός δημοσιογράφος που ρώτησε τον Αλέξη Τσίπρα αν βρέθηκε στο συνέδριο για να δει “κάτι πιο γα@@νο από την Ελλάδα”
Αυτό όμως, ουδεμία σχέση έχει με την αμηχανία του την ώρα της ερώτησης – που κάθε άλλο παρά παράλογη είναι. Πώς τολμά ένας νεαρός δημοσιογράφος να προσβάλει έτσι; Και τι έπρεπε δηλαδή να κάνει ένας πρωθυπουργός;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο της εκπομπής της κρατικής γερμανικής τηλεόρασης, στο δυναμικό της οποίας ανήκει ο εν λόγω δημοσιογράφος.
Το 2015, το Heute Show εμφάνιζε τους Έλληνες ως μέθυσους και τη χώρα μας να λανσάρει το feta phone – το προϊόν των θετικών αποτελεσμάτων των «ωραίων μεταρρυθμίσεων» που μας επέβαλαν οι Γερμανοί».
Όσο για το πότε θα αποπληρώσουμε τα χρήματα που έχουμε πάρει από τους Γερμανούς; Η απάντηση δινόταν από το Μαντείο των Δελφών. Και ο χρησμός έλεγε στις 21 Μαρτίου του… 2739, έλεγαν οι δημοσιογράφοι ειρωνευόμενοι τους κόπους των Ελλήνων και την ψήφο του λαού.
Όμως οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται από το δημόσιο βίο. Ο δημοσιογράφος παραμένει και η δημοσιογραφία θα πρέπει να προστατευθεί από την ηθική κατάπτωση και την κατρακύλα στην οποία έχει περιέλθει.
Κυρίως από νέους, επίδοξους δημοσιογράφους, οι οποίοι θεωρούν πως με τον αιφνιδιασμό της χυδαιολογίας θα μπορέσουν να ξεπεταχτούν δύο τρία σκαλιά για να ξαναπέσουν οριστικά και να περιέλθουν στην αφάνεια και στα αζήτητα.
Δυστυχώς, ακόμα και σοβαροί δημοσιογράφοι δεν κάνουν διάκριση μεταξύ επαγγέλματος και λειτουργήματος που στην πραγματικότητα υπηρετούν και πολλές φορές παρεκτρέπονται, παρεκκλίνουν από την αποστολή τους, που είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη απόδοση της είδησης και όχι η ταυτόχρονη κριτική και η προσωπική τους άποψη.
Το χειρότερο ακόμη, είναι αυτό που συμβαίνει στις λεγόμενες σατιρικές εκπομπές. Μπορεί κάποιος να σατιρίζει πράξεις, θέσεις, απόψεις όχι όμως να ευτελίζει πρόσωπα και να παραβιάζει το οικογενειακό άσυλο φθάνοντας πολλές φορές στα όρια της γελοιοποίησης τους.
Το αστείο, είναι πολύ σοβαρό είδος λόγου και μέσον επικοινωνίας, χρειάζεται ειδικούς και εμπνευσμένους τεχνίτες του λόγου, που η έλλειψή τους στην εποχή μας είναι απελπιστικά απογοητευτική.
Το χιούμορ έχει περιοριστεί στη χυδαιολογία και στα σεξουαλικά υπονοούμενα με λέξεις ταμπού ως πριν λίγα χρόνια. Και που η παραποίηση με τα γνωστά «παπάκια» που αντικαθιστούν τα στοιχεία, δεν απαλλάσσει κανέναν από το αδίκημα της προσβολής του κοινού αισθήματος.
Η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να έχει κάποια όρια, για να προστατευθεί η αισθητική του προφορικού και γραπτού λόγου. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να προστατέψουν το κύρος του λειτουργήματος από την αθρόα εισβολή κακομαθημένων και ανάγωγων εκκολαπτόμενων τέκνων στο πρότυπο του Γερμανού δημοσιογράφου.
Διαφορετικά ο επόμενος πρωθυπουργός και όσα πολιτικά πρόσωπα δίνουν συνεντεύξεις, θα πρέπει να βρουν το σθένος να τους συνετίσουν αλλιώς, δείχνοντάς τους την πόρτα της εξόδου.
Με την ίδια μέθοδο που ακολουθεί ο εκρηκτικός Ντόναλντ, που ναι, δεν μας αρέσει αλλά τώρα σίγουρα το σκεφτήκαμε όλοι.
Φανταστείτε να ήταν αυτός, στη θέση του Αλέξη…
Από την έντυπη έκδοση
