Για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα 100 χρόνια από την γέννησή του, σαν σήμερα, μίλησε ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου από την Πάτρα. Σε εκδήλωση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου, ο πρώην πρωθυπουργός θυμήθηκε στιγμές με τον πατέρα του αλλά και τις παρακαταθήκες που άφησε. «Νιώθω μεγάλη συγκίνηση που βρίσκομαι εδώ, στην Πάτρα, για να μιλήσω […]
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα 100 χρόνια από την γέννησή του, σαν σήμερα, μίλησε ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου από την Πάτρα.
Σε εκδήλωση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου, ο πρώην πρωθυπουργός θυμήθηκε στιγμές με τον πατέρα του αλλά και τις παρακαταθήκες που άφησε.
«Νιώθω μεγάλη συγκίνηση που βρίσκομαι εδώ, στην Πάτρα, για να μιλήσω σε μια εκδήλωση με τη συμμετοχή ανθρώπων που αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τη μεγάλη του οικογένεια. Ο Ανδρέας, εδώ πήρε το βάπτισμα της πολιτικής και ήθελε πάντα να τιμά τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν κοντά του» είπε από την Πάτρα.
«Θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία τον πατέρα μου. Μου έρχονται στο νου εικόνες από τα μεγάλα ταξίδια που κάναμε όταν είμαστε παιδιά με το αυτοκίνητο. Αναπολώ τις ατέλειωτες συζητήσεις γύρω από το οικογενειακό τραπέζι.
Παραδόξως, ανάμεσα στις καλύτερες αναμνήσεις μου είναι οι δύσκολες και περιπετειώδεις φάσεις που ζήσαμε την περίοδο της αντίστασης στη Χούντα, γιατί μπορούσαμε να ονειρευτούμε μια διαφορετική Ελλάδα.
Τότε, κυνηγημένοι, βρεθήκαμε στη Σουηδία να ζούμε σε πρωτόγονες συνθήκες σε ένα μικρό νησί. Χωρίς καν ηλεκτρικό. Κόβαμε ξύλα για να μαγειρέψουμε ή για να ζεστάνουμε λίγο νερό για να πλυθούμε».
Ο κ. Παπανδρέου επεσήμανε ότι παράλληλα ο Ανδρέας και ο Γεώργιος Παπανδρέου τον διέπλασαν ως πολιτικό που αποφάσισε να ακολουθήσει αυτόν τον δύσκολο δρόμο της σύγκρουσης.
Αιχμές για τον Άκη Τσοχατζόπουλο
Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε εμμέσως και στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κρίθηκαν ένοχοι από την δικαιοσύνη.
«Κάποιοι, μπορεί να τον πρόδωσαν, μπορεί να πρόδωσαν τις αρχές και τις αξίες μας, μπορεί ακόμη και να βρώμισαν τα χέρια τους, αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι ικανό να ακυρώσει ένα μεγάλο έργο, μια μεγάλη προσφορά στους Έλληνες και τον τόπο».
Τέλος, στηλίτευσε την «αυξημένη τάση εσωστρέφειας, παθητικότητας, μοιρολατρίας» που επικρατεί. «Είμαι σίγουρος όμως, ότι αν ήταν σήμερα εδώ ο Ανδρέας, θα έλεγε δύο πράγματα.
Το πρώτο: «Οι κλειστές και φοβικές κοινωνίες, είναι καταδικασμένες να μαραζώσουν, να εγκλωβιστούν και να εκφυλιστούν. Ας πιστέψουμε πάλι στους εαυτούς μας. Στις δυνατότητές μας. Στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας.»
Το δεύτερο: «Καλά και πώς περιμένετε να αλλάξουν τα πράγματα; Από τον καναπέ; Το σερφάρισμα στο κινητό; Τις φωτογραφίες στο Ίνσταγκραμ; Αν δεν γίνουμε εμείς ξανά οι φορείς της αλλαγής;
«Αυτός ήταν ο Ανδρέας. Κι αν θέλουμε να εμπνευστούμε από την προσωπικότητά του, σημασία δεν έχει να επαναλαμβάνουμε τις ιστορικές φράσεις που όλοι θυμούνται, αλλά να ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά μας, να ανοίξουμε την πόρτα, να αντιμετωπίσουμε χωρίς φόβο τις προκλήσεις του καιρού μας, αλλά και του μέλλοντός μας και να δώσουμε τον αγώνα».
