Άστο να παίξει το παιδί, φώναζε πάντα ο μπαμπάς προσπαθώντας να σταματήσει τις τσιρίδες της τρομαγμένης μαμάς που δεν απολάμβανε γουλιά καφέ την ώρα που έπαιζα με τα υπόλοιπα παιδιά στην πλατεία του χωριού. Εκείνος, ούτε που κοιτούσε… Ας έπεφτα χίλιες φορές, ας είχα κάνει τα ρούχα μου… καινούρια από τις λάσπες, σημασία δεν έδινε. Θα μου έπαιρνε άλλα, έλεγε. Ρουφούσε το καφεδάκι του κάνοντας τον ενοχλητικό ήχο που… τάραζε τη μαμά και χάζευε το υπέροχο τοπίο, ακόμη και το εκνευρισμένο, ανήσυχο πρόσωπό της. Πού και πού μονάχα έριχνα εγώ καμιά ματιά μήπως και φύγει, γιατί μετά το παιχνίδι θα έτρεχα να του πω στο αυτί πως θέλω παγωτό.
Στα κρυφά φυσικά, γιατί η μαμά θα άρχιζε πάλι να του θυμίζει πως έφαγα χθες, πως θα παχύνω, θα χαλάσω τα δόντια κι αν τελικά “λύγιζε” θα έπρεπε να φάω πρώτα τα απαίσια φασολάκια. Ενώ ο μπαμπάς… αχ αυτός ο μπαμπάς, έβαζε το χέρι στην τσέπη χωρίς πολλά πολλά και μου ‘δινε και κάτι παραπάνω να πάρω εκείνο το καλό, που είχε από κάτω το δωράκι.
Δεν μου έφτιαχνε ποτέ κοτσιδάκια, δεν πέτυχε ποτέ το νούμερό μου, πολλές φορές ξεχνούσε τα γενέθλιά μου. Γνώριζε πως… μάλλον πάω αγγλικά, πως θέλω να γίνω μπαλαρίνα, πως… τα πάω καλά με τους βαθμούς, πως μου αρέσουν όοοοολα τα φαγητά, ενώ αν ρωτούσες τη μαμά, ήξερε ακριβώς και πόσες τρίχες έχω στο κεφάλι, πού έχω βάλει το δεύτερο καλτσάκι που δεν βρίσκω πουθενά. Γιατί πάντα η μαμά – αξία ιερή – είναι κάτι σαν το γράμμα του νόμου, που φροντίζει για την ισορροπία μέσα από αυστηρούς, έως και εκνευριστικούς κανόνες που με έναν μαγικό τρόπο χαλαρώνουν όταν είσαι με τον μπαμπά.
Είναι αυτός που θα σου πάρει όσες σοκολάτες θες στο super market, που όταν λείπει η μαμά θα σε αφήσει να δεις τηλεόραση το βράδυ και αν κοιμηθείς, θα σε πάει αγκαλιά στο κρεβάτι.
Στα μάτια του δεν βλέπεις τον φόβο, λες και με ένα μαγιό ραβδάκι τον εξαφανίζει, μην τυχόν τον δεις και φοβηθείς κι εσύ. Εκείνος θα σε ανεβάσει στο ποδήλατο χωρίς τις βοηθητικές ‘γιατί είσαι πια μεγάλο παιδί’ και όσο φοβάσαι θα τρέχει δίπλα σου φωνάζοντας συνθήματα γηπέδου για κάθε μέτρο που διένυσες χωρίς να σκοτωθείς. Είναι αυτός που θα σε βάλει στο νερό χωρίς κανένα από τα εκατοντάδες αξεσουάρ που έχει κουβαλήσει στη θάλασσα η μαμά και θα σε μάθει κολύμπι μέσα σε λίγες ημέρες.
Είδες που τελικά ήταν εύκολο; Όλα είναι δίπλα στον μπαμπά, ακόμη και η πιο δύσκολη εξίσωση στα Μαθηματικά. Θα σε αφήσει να πιάσεις τιμόνι για χιλιόμετρα, με τη μαμά να τηλεφωνεί κάθε τρία λεπτά και να του το “χτυπάει” ακόμη, να πάρεις λεωφορείο μόνος σου από τα 15, για να γνωρίσεις και την άλλη, δύσκολη όψη της καθημερινότητας. Μεγάλωσες κι ακόμη δεν θα ρωτήσει ‘ποιον αγαπάς’.
Του φτάνει μόνο να χαμογελάς!
Τον μπαμπά μας τον λατρεύουμε, γιατί αν του δώσεις ένα φιλί, θα τα ξεχάσει όλα, αλλά δεν θα στο πει για να μην σου δείξει ότι λυγίζει και πέσει από το βάθρο. Γιατί δεν θέλει να δεις το αδύναμο πρόσωπό του. Γιατί ξέρει, με έναν αδέξιο τρόπο, να σε κάνει μάγκα και να μπορείς μια μέρα να είσαι ικανός να παλεύεις μοναχός, χωρίς να ψελλίζεις το “όνομά” του για βοήθεια. Θέλει μονάχα να κοιτάζεις μια μέρα ψηλά, ψιθυρίζοντας ‘Ψιτ μπαμπά, με βλέπεις; Τα καταφέρνω…’.
Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες!
Την ημέρα του πατέρα τιμά με το σημερινό της doodle η Google. Γιορτή του πατέρα ή ημέρα του πατέρα ονομάζεται η ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών και γενικά της επιρροής των πατέρων στην κοινωνία. Στην Ελλάδα γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, ενώ σε άλλες χώρες η ημερομηνία μπορεί να διαφέρει. Θεωρείται συμπληρωματική εορτή μαζί με τη γιορτή της μητέρας. Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της ημέρας του πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908. Διοργανώθηκε από την Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον, η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνιας, τον Δεκέμβριο του 1907.
Η Κλέιτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντα πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μέρα δεν έλαβε την απαραίτητη προσοχή, καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα στην πόλη, με αποτέλεσμα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε να εορταστεί ξανά. Όλη η αναγνώριση για την ημέρα του πατέρα πήγε στη Σονόρα Ντοντ από το Σποκέιν της πολιτείας Ουάσιγκτον.
Τιμή στον πατέρα της
Η Ντοντ μη γνωρίζοντας τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την ημέρα της μητέρας διοργάνωσε από μόνη της τη γιορτή του πατέρα, δύο μόλις χρόνια αργότερα από αυτήν της Κλέιτον. Ήθελε να τιμήσει τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) καθώς και όλους τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του συγκεκριμένου πολέμου.
Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε στην επισημοποίηση της γιορτής του πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε λόγω φόβων περί εμπορευματοποίησης της εορτής. Το 1916 ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον επισκέφτηκε το Σπόουκεν όπου έκανε ομιλία για την ημέρα του πατέρα, καθώς και μία αποτυχημένη απόπειρα για την επισημοποίηση της γιορτής από το Κογκρέσο. Το 1924, ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε επίσημα την καθιέρωση μιας ιδιαίτερης ημερομηνίας για τον εορτασμό του πατέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως να προβεί σε κάποια σχετική ενέργεια.
Ύστερα από μερικές ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες ανάδειξης της εορτής, το 1966 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατέρες, και καθιέρωνε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως ημέρα του πατέρα. Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μετά την τελική επισημοποίηση του γιορτής από τον Νίξον, και ενώ υπήρχε η εντύπωση πως η πρώτη γιορτή του πατέρα είχε διοργανωθεί το 1910 από την Ντοντ, κάποιος παρευρισκόμενος στην εκδήλωση της Κλέιτον του 1908 κατόρθωσε να αποδείξει πως η γιορτή είχε ξαναγίνει δύο χρόνια νωρίτερα. Η γιορτή του πατέρα καθιερώθηκε στην Ελλάδα μέσω του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.) από τον ιδρυτή Νίκο Σπιτάλα.
Γνωμικά και αποφθέγματα για τον μπαμπά
Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία, τόσο δυνατή όσο η ανάγκη της πατρικής προστασίας.
~ Σίγκμουντ Φρόυντ
Είναι πολύ πιο εύκολο να γίνεις πατέρας από το να είσαι.
~ Κεντ Νερμπερν
Ο κάθε ανόητος μπορεί να γίνει Πατέρας αλλά πρέπει να είσαι αληθινός άνδρας για να γίνεις Μπαμπάς
~ Φίλιπ Γουίτμορ
Ο πατέρας που δεν μαθαίνει στο γιο του τα καθήκοντά του είναι σχεδόν εξίσου ένοχος με τον γιο που τα αγνοεί.
~ Κομφούκιος
Δεν μου είπε πώς να ζω: Έζησε και με άφησε να τον βλέπω.
~ Κλάρενς Μπάντιγκτον Κέλαντ
Tο πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του, είναι να αγαπά τη μητέρα τους.
~ Θίοντορ Xέσμπεργκ
Αν κάποιος δεν είχε έναν καλό πατέρα, τότε πρέπει να δημιουργήσει έναν.
Ο πατέρας – Παντελής Θαλασσινός
~ Φρειδερίκος Νίτσε
Ο πατέρας μου μου χάρισε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου χαρίσει κανείς: Πίστεψε σε εμένα.
~ Τζιμ Βαλβάνο
Είναι σοφός ο πατέρας που γνωρίζει το ίδιο του το παιδί.
~ Γουίλιαμ Σέκσπιρα
Πατέρας! – Στον ίδιο τον Θεό δεν θα μπορούσαμε να δώσουμε πιο άγιο όνομα.
~ Γουίλιαμ Γορντσγουορθ
Αγάπη και φόβος. Ό,τι λέει ένας πατέρας της οικογένειας θα πρέπει να εμπνέει το ένα ή το άλλο.
~ Τζόζεφ Τζούμπερτ
Τι καλό έκανες για τον πατέρα σου, ώστε να περιμένεις τόσα απ’ το γιο σου;
~ Σααντί
Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με τον πατέρα του.
~ Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκεζ
Όταν επιτέλους καταλάβεις, ότι ο πατέρας σου συνήθως είχε δίκιο, εσύ ο ίδιος ήδη έχεις μεγαλώσει έναν γιο που έχει την πεποίθηση ότι ο πατέρας του συνήθως δεν έχει δίκιο.
~ Λόρενς Τζ Πίτερ
Είναι φυσιολογικό να είσαι ορφανός στα πενήντα εφτά σου. Φυσιολογικό, αλλά απαράδεκτο.
~ Σερτζ Γκέινσμπεργκ
“For Daddy” – Father’s Day song, Christian Inspirational Song by Lifebreakthrough
