Γενέθλια έχει σήμερα, 24 Νοεμβρίου, η Ζέτα Δούκα. Η ηθοποιός, η οποία κλείνει τα 51 της χρόνια, με αφορμή την ιδιαίτερη αυτή ημέρα, μοιράστηκε το πρωί της Κυριακής τις σκέψεις για τον χρόνο που περνάει στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, συνοδεύοντας τις με παλιές φωτογραφίες της από διάφορες φάσεις της ζωής της. Όπως γράφει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων στη μακροσκελή ανάρτησή της,, «αυτό είναι το βιβλίο της ζωής της, που θα ήθελε να διαβάσει η κόρη της και όλοι όσοι το επιθυμούν».
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση της Ζέτας Δούκα:
«Ας μιλήσουμε λίγο για τον χρόνο που περνάει. Πάντα τις μέρες κοντά στα γενέθλια μου, με πιάνει κι ανατρέχω σε παλιές φωτογραφίες. Πώς ήμουν, πώς είμαι, πώς θα ήθελα να-συνεχίσω να- είμαι… Βρήκα λοιπόν φωτογραφίες μου σχεδόν 1 έτους , σχεδόν 11 ετών, σχεδόν 31 ετών, σχεδόν 41 ετών και σχεδόν 51 ετών, που τα κλείνω σήμερα 24 Νοεμβρίου. Τα 21 απουσιάζουν γιατί ήμουν απελπιστικά τσακωμένη με τον εαυτό μου και με το ζόρι έβγαζα φωτογραφίες, πόσο μάλλον με μαγιό!
Οι ομοιότητες είναι αρκετές μπορώ να πω. Οπως και στον καθέναν μας. Ιδίως στα μάτια , στο ύφος, στο γενικότερο στήσιμο του σώματος, στη… σπασμένη μύτη (εκτός απο όταν ήμουν μωρό!). Ομοιότητες σωματικής και κοινωνικής εξέλιξης. Όλες ορατές, οι περισσότερες κατανοητές. Συνάδουν με την κληρονομικότητα, τον τρόπο που μεγάλωσα κι αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα.
Οι διαφορές πάλι, αν και θα έλεγε κανείς ότι είναι λίγες, είναι σίγουρα περισσότερες και μάλλον αόρατες. Ειδικά στους ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν τόσα χρόνια. Ειναι διαφορές στη ψυχή. Στον τρόπο που με «κοιτάω» και μου συμπεριφέρομαι, ειδικά στα λάθη μου, κάποια από τα οποία μάλλον θα τα πάρω μαζί μου στο τέλος της ζωής μου. Που με εκτιμώ, που με προσέχω, που με σέβομαι. Που επιλέγω ποιους ανθρώπους θα έχω δίπλα μου, όσο κι αν πληγώνομαι που κάποιους τους εξαιρώ.
Που με καθησυχάζω όταν δεν μπορώ να κάνω όσα θα ήθελα γιατί πολύ απλά, δεν περνάνε από το χέρι μου. Που με αφήνω να θυμώνω και να συγ-χωρώ τους πάντες, όταν το έχω ανάγκη. Να διεκδικώ το δίκιο μου αλλά και να ζητάω συγγνώμη όταν φταίω.
Ειναι διαφορές εξέλιξης, που μόνο το πέρασμα του χρόνου φέρνει. Και η τόλμη για προσωπική συνειδητή εξέλιξη. Αυτές τις διαφορές , που τις βλέπω εγώ και κάποιοι «τυχεροί» (χαχα) δίπλα μου, τις αγαπώ πολύ. Ειναι η βάση μου και τα μαθήματά μου. Είναι το βιβλίο της ζωής μου , που θα ήθελα να διαβάσει η κόρη μου και όλοι όσοι το επιθυμούν. Ειναι εγώ, με τα καλά και τα στραβά μου, που μπορεί να μην ισιώσουν ποτέ αλλά δεν πειράζει. Χρόνια ευτυχισμένα, αγαπημένα και θαρραλέα, μου εύχομαι! Όπως και σε όλον τον κόσμο».
