Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα, για να «κάψει» κάποιος περισσότερες θερμίδες περπατώντας, θα πρέπει να κάνει σύντομες στάσεις αντί να βαδίζει σταθερά από την αρχή μέχρι το τέλος της άσκησής του. Η συμβουλή αυτή προέκυψε από μια μελέτη με εθελοντές οι οποίοι υποβλήθηκαν σε εργαστηριακές εξετάσεις για να μετρήσουν τις απαιτήσεις σε οξυγόνο και ενέργεια που έχουν οι σύντομοι περίπατοι, σε σχέση με τους μεγαλύτερους. Όπως αναφέρει ο Guardian, διαπιστώθηκε ότι το περπάτημα ή το ανέβασμα σκαλοπατιών σε περιόδους των 10 έως 30 δευτερολέπτων απαιτούσε 20 έως 60% περισσότερο οξυγόνο – άρα ισοδυναμούσε με μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας – από την κάλυψη της ίδιας απόστασης σε μία συνεχή συνεδρία.
«Όταν περπατάμε για μικρότερα διαστήματα, χρησιμοποιούμε περισσότερη ενέργεια και καταναλώνουμε περισσότερο οξυγόνο για να καλύψουμε την ίδια απόσταση», δήλωσε ο Φραντσέσκο Λουτσιάνο, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Είναι σαν να έχουμε ένα αυτοκίνητο που καταναλώνει περισσότερα καύσιμα κατά τα πρώτα χιλιόμετρα απ’ ό,τι στη συνέχεια». Η ομάδα ξεκίνησε τη μελέτη αφού παρατήρησε ότι πολλές εκτιμήσεις για την ενέργεια που καταναλώνεται στο περπάτημα βασίζονταν σε δεδομένα από άτομα που ασκούνταν σε μεταβολικά σταθερή κατάσταση, δηλαδή με σταθερό καρδιακό ρυθμό και ισορροπημένη παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας από το σώμα.
Το ξεκίνημα απαιτεί περισσότερη ενέργεια
Για να μάθουν περισσότερα σχετικά με τις ενεργειακές ανάγκες για διαφορετικούς περιπάτους, οι επιστήμονες επιστράτευσαν 10 υγιείς εθελοντές, οι οποίοι παρακολουθούνταν καθώς ασκούνταν σε ένα μηχάνημα stepper και σε έναν διάδρομο γυμναστικής. Οι ασκήσεις κάλυπταν τρεις διαφορετικές ταχύτητες με περιόδους διάρκειας από 10 δευτερόλεπτα έως τέσσερα λεπτά. Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων, οι ερευνητές κατέγραφαν πόσο οξυγόνο κατανάλωνε το κάθε άτομο και επεξεργάζονταν τις μεταβολικές απαιτήσεις για τους διάφορους περιπάτους. Διαπίστωσαν ότι περισσότερη ενέργεια χρειαζόταν στην αρχή κάθε περιπάτου, για να ξεκινήσει και να ζεσταθεί το σώμα, παρά αργότερα στην άσκηση, όταν το σώμα ήδη κινείται και λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. «Όταν ξεκινάμε να περπατάμε, μπορεί να επιβαρυνθούμε με κάποιο σταθερό κόστος στην αρχή της διαδρομής», δήλωσε ο Λουτσιάνο. «Κατ’ αναλογία, η οδήγηση ενός αυτοκινήτου χρειάζεται κάποια καύσιμα για να ξεκινήσει η μηχανή ή για να βγει το αυτοκίνητο από το γκαράζ».
«Διαπιστώσαμε ότι όταν ξεκινάμε από ακινησία, καταναλώνεται σημαντική ποσότητα οξυγόνου μόνο και μόνο για να ξεκινήσουμε να περπατάμε. Αυτό το κόστος το επωμιζόμαστε ανεξάρτητα από το αν στη συνέχεια περπατάμε για 10 ή 30 δευτερόλεπτα, οπότε αναλογικά βαραίνει περισσότερο για μικρότερες παρά για μεγαλύτερες περιόδους». Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B, πέρα από τις επιπτώσεις που θα έχει στους υγιείς ανθρώπους, θα βοηθήσει στην ενημέρωση για το σχεδιασμό προγραμμάτων αποκατάστασης και συμβουλών άσκησης για άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, όπως άτομα με παχυσαρκία και άτομα που έχουν υποστεί εγκεφαλικά επεισόδια.
«Οι ερευνητές έχουν συνήθως μετρήσει τις ενεργειακές απαιτήσεις σε περιόδους περπατήματος που διαρκούν πολλά λεπτά. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν είναι καν σε θέση να περπατήσουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Σκεφτείτε τα ηλικιωμένα άτομα ή τα άτομα με διαταραχές βάδισης», δήλωσε ο Λουτσιάνο. «Αν θέλουμε να σχεδιάσουμε προγράμματα για την προώθηση της άσκησης για αυτά τα άτομα, πρέπει να επανεξετάσουμε τον τρόπο εκτίμησης των ενεργειακών τους απαιτήσεων και να προσαρμοστούμε».