Με λόγια καρδιάς και συγκίνησης, η Άντζελα Γκερέκου άνοιξε ένα προσωπικό παράθυρο στη ζωή και την ψυχή της, μέσα από την εκπομπή «Πρωινό», μιλώντας για την κόρη της Μαρία, τον Τόλη Βοσκόπουλο, και τις μνήμες που ζουν ακόμη – σιωπηλά, αλλά παντοτινά. Η ηθοποιός, που κρατά ζωντανή τη μνήμη του αξέχαστου τραγουδιστή και συντρόφου της ζωής της, αναφέρθηκε με τρυφερότητα στην ομοιότητα της Μαρίας με τον πατέρα της. «Η Μαρία θα γίνει 24 στις 15 Αυγούστου», είπε, με μια λάμψη υπερηφάνειας. «Μου τον θυμίζει σε πολλά. Στον χαρακτήρα, στο βλέμμα, στη δημιουργικότητα… ακόμα και στη νεανική του ηλικία». Η νεαρή σπουδάζει σήμερα στο Θέατρο Τέχνης, ακολουθώντας με φυσικότητα τον δρόμο της τέχνης. Κι ας μην την ώθησαν ποτέ να βρεθεί στο προσκήνιο. Όπως εξομολογήθηκε η Άντζελα, ο ίδιος ο Τόλης της έδινε πάντοτε το ελεύθερο: «Κάνε αυτό που αγαπάς».
Σε μια συγκινητική αναδρομή, η Άντζελα Γκερέκου θυμήθηκε τη μοναδική φορά που ο Τόλης Βοσκόπουλος μπήκε στην κουζίνα. Ήταν το 2001, στην περίοδο της εγκυμοσύνης της. «Δεν μαγείρευε ποτέ. Μια φορά το έκανε, μόνο για μένα. Είχα μια αδιαθεσία και ανησύχησε. Μου είπε: “Δεν θα μαγειρέψεις εσύ σήμερα. Θα μου λες τι να κάνω και θα το φτιάξω εγώ”». Το αποτέλεσμα; Ένα απλό πιάτο – αυγά με κόκκινη σάλτσα – που έγινε ανάμνηση ζωής. «Ήταν υπέροχο. Το έφερε στο κρεβάτι και δεν πίστευα ότι το έκανε. Αυτό το φαγητό το συνδέω με την παιδική μου ηλικία. Τώρα το συνδέω με την πιο γλυκιά φροντίδα που μου χάρισε».
Η Άντζελα Γκερέκου στάθηκε και σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις του Τόλη επί σκηνής. Όπως αποκάλυψε, είχε ανέβει στη σκηνή της Μελίνας Ασλανίδου, λίγο πριν το Barbarella, έχοντας αναρρώσει από μια περιπέτεια υγείας. «Η Μελίνα τού έδωσε το μικρόφωνο, κι εκείνος τραγούδησε. Όχι γιατί το είχε προγραμματίσει. Για να μη της χαλάσει το χατίρι. Ήταν τόσο δοτικός, πάντα. Αυτό ήταν ο Τόλης». Κλείνοντας, η Άντζελα Γκερέκου μίλησε για τον τρόπο που ο Τόλης Βοσκόπουλος αντιλαμβανόταν τη ζωή, με μια αισθητική που δεν ήταν επιφανειακή, αλλά βαθιά ριζωμένη στον σεβασμό και στην ευγένεια. «Ήθελε όλα γύρω του να είναι όμορφα. Το όμορφο τον συγκινούσε. Πίστευε πως, όταν φροντίζεις την εμφάνισή σου, σέβεσαι τους άλλους. Και λάτρευε τη λιτότητα – όχι το περιττό. Αυτός ήταν ο Τόλης. Αυτή ήταν η ψυχή του».