Λίγες μόνο ώρες μετά την επιστροφή της από τη Βασιλεία, η Κλαυδία εμφανίστηκε στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», το πρωί της Δευτέρας 19 Μαΐου, φέρνοντας μαζί της την αύρα μιας περήφανης ελληνικής εκπροσώπησης στον φετινό τελικό της Eurovision. Το τραγούδι της, η ατμοσφαιρική και συναισθηματική «Αστερομάτα», κατέκτησε την 6η θέση και συγκίνησε κοινό και κριτικούς, όχι μόνο με τον στίχο και τη μουσική, αλλά και με την αυθεντική ερμηνεία της ερμηνεύτριας. Η Κλαυδία, φορτισμένη ακόμα από τη δυναμική εμπειρία του διαγωνισμού, εμφανίστηκε ευδιάθετη και γεμάτη ευγνωμοσύνη, αν και – όπως παραδέχτηκε – δεν είχε προλάβει ούτε να ξεκουραστεί: «Δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου, αλλά είμαι τόσο ευτυχισμένη… Μου δίνει ενέργεια όλο αυτό. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι πήγα στη Eurovision. Είναι τόσο μεγάλη αυτή η διοργάνωση. Δουλεύαμε ασταμάτητα από τις 31 Ιανουαρίου μέχρι και την αναχώρηση».
Η Μαρίζα Κωχ στον αέρα
Η συνέντευξη πήρε ιδιαίτερη τροπή όταν εμφανίστηκε ζωντανά μέσω σύνδεσης η σπουδαία Μαρίζα Κωχ – μια φωνή-σύμβολο της ελληνικής μουσικής – για να της απευθύνει προσωπικά λόγια θαυμασμού και στήριξης: «Ήσουν ένας ανοιχτός χάρτης για την Ελλάδα μας… Συνδέθηκες με τη σημερινή Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων και μας συγκίνησες όλους. Τα έδωσες όλα επί σκηνής». Η Κλαυδία δεν άντεξε τη συγκίνηση και, με δάκρυα στα μάτια, απάντησε συγκλονισμένη: «Πόσο όμορφη, πόσο καλή είστε… Δεν αντέχω».
Η σκηνοθετική επιμέλεια του Φωκά Ευαγγελινού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οπτικοποίηση του τραγουδιού, με ένα ιδιαίτερα συμβολικό φινάλε: η Κλαυδία ξεκίνησε ντυμένη στα μαύρα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, με μια θεαματική κίνηση, βρέθηκε με λευκό φόρεμα – μια εικόνα μετάβασης, λύτρωσης και ελπίδας. «Η ιδέα του Φωκά μάς παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο και όλοι συμφωνήσαμε από την πρώτη στιγμή. Η αλλαγή του φορέματος ήταν δική του σύλληψη. Κάναμε πολλές προσευχές για να πετύχει τεχνικά. Του είχα πει ότι ήθελα πολύ να γίνει – τα μανίκια ήταν ανοιχτά, έτοιμα για το θαύμα», αποκάλυψε. Σε αντίθεση με όσα της είχαν προετοιμάσει, η ίδια παραδέχτηκε πως η εμπειρία της στη σκηνή της Eurovision ήταν σχεδόν απελευθερωτική:
«Μου έλεγαν ότι θα μου κοπούν τα πόδια, κι έγινε το αντίθετο. Την ένιωσα τη σκηνή. Είπα “είναι απίστευτο”. Μετρούσα τους σφυγμούς μου και ήμουν ήρεμη. Ήταν η στιγμή μου».
Το τραγούδι της, βαθιά προσωπικό και γεμάτο συναίσθημα, μίλησε για τον αποχωρισμό, για την απώλεια, για τον πόνο που όλοι λίγο-πολύ κουβαλάμε. Η Κλαυδία δεν δίστασε να δηλώσει πως δεν αισθάνθηκε βάρος, αλλά την ανάγκη να μιλήσει με ειλικρίνεια: «Δεν ένιωθα πίεση. Εγώ ήθελα να μιλήσω για την αλήθεια μου. Είναι σημαντικό να ταυτίζεται ο κόσμος. Αυτό το τραγούδι μπήκε στις καρδιές των Ελλήνων, γιατί όλοι έχουμε μία ιστορία. Δυστυχώς ήταν επίκαιρο. Μακάρι να μην ήταν…» Αναφερόμενη στο πώς εξελίχθηκε η αποδοχή του τραγουδιού μέσα στο κοινό, τόνισε: «Ήταν υγιές που η κορύφωση ήρθε σταδιακά. Τα στοιχήματα δεν έπαιξαν ρόλο – ο κόσμος μίλησε. Διάβαζα μηνύματα λίγο πριν ανέβω στη σκηνή… Με συνόδευαν».