Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βουλής, παρουσία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης η παρουσίαση του νέου βιβλίου του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζου, με τίτλο «Ακρωνύμια». Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φορτισμένη με τον Μανώλη Γλέζο να ξεσπά για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, ενώ χαρακτηριστική ήταν η φράση του «κι […]
Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βουλής, παρουσία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης η παρουσίαση του νέου βιβλίου του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζου, με τίτλο «Ακρωνύμια».
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φορτισμένη με τον Μανώλη Γλέζο να ξεσπά για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, ενώ χαρακτηριστική ήταν η φράση του «κι αν πεθάνω θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου!».
«Ναι, Τόσκα, θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου, για να κάνετε αυτά που πρέπει να κάνετε!», είπε κάποια στιγμή κοιτάζοντας τον πρωθυπουργό και τον υπουργό που καθόντουσαν στην πρώτη σειρά.
«Μην νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από μένα ποτέ!» κατέληξε ο Μανώλης Γλέζος με ένα ελαφρύ πικρό χαμόγελο.
Στην εκδήλωση έδωσαν το παρόν ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης που προλόγισε το βιβλίο, ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου, ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μπαλάφας, η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας, οι πρώην υπουργοί Γιάννης Πανούσης και Αριστείδης Μπαλτάς, οι βουλευτές Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Νίκος Μανιός και Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, όπως επίσης ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης και ο ηθοποιός Στέφανος Ληναίος.
Ο κ. Γλέζος αναφέρθηκε στους πέντε λόγους που παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, η Ελλάδα μπορεί να «γεννηθεί» ξανά: την κοινή μας γλώσσα, την ύπαρξη λαϊκής εξουσίας, τα ήθη και τις παραδόσεις που κράτησαν τον ελληνισμό αδούλωτο, τον κλήρο και την Εκκλησία, που ήταν δίπλα στο λαό και την ιδεολογία της αντίστασης.
Ο λόγος του ήταν συγκλονιστικός.
«Αγαπητοί φίλοι, στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;».
«Το δυσκολότερο πράγμα για μένα είναι ότι ζω και οι άνθρωποι, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που πολέμησα μαζί τους, οι άνθρωποι που αντιμετωπίσαμε μαζί τον θάνατο, δεν ζούνε σήμερα. Μπορώ να τους ξεχάσω; Είναι δυνατόν να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Δεν είναι δυνατόν. Και γι’ αυτό έχω όπως λένε αυτήν την πολυπραγμοσύνη. Γιατί ο καθένας τους μου ‘λεγε, εγώ θέλω να γίνω γεωλόγος. Εγώ θέλω να γίνω υδραυλικός. Εγώ θέλω να γίνω… Εκτελώ εντολές, ή προσπαθώ να εκτελέσω τις εντολές τους. Προσπαθώ. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω».
«Επειδή πιστεύω ότι η σύναξη αυτή δεν είναι ένα ακροατήριο, αλλά εσείς συμμετέχετε ως ενεργοί πολίτες στο πολιτικό γίγνεσθαι, ο καθένας σας στον τομέα του αναλαβαίνει να κάνει πράξεις τα όνειρα αυτών των ανθρώπων. Κι αν πεθάνω θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου… Ναι, Τόσκα, θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου, για να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε! Μην νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από μένα ποτέ. Ευχαριστώ» κατέληξε.
